Η ταινία παρουσιάζει την κοινή πορεία ζωής δύο ανθρώπων (Adam Driver και Scarlett Johansson) που φαίνεται πως φτάνει σε ένα τέλος, έχοντας ως αθώο παρατηρητή το μικρό παιδί τους. Η συναισθηματική αδιαφορία των πρωταγωνιστών που είτε γίνεται άμεσα αντιληπτή είτε υπονοείται, η καθημερινή ρουτίνα που μεγεθύνει την μεταξύ τους απόσταση, οι μικροδιαφορές που με την πάροδο των ετών γιγαντώνονται σε τέτοιο βαθμό που τελικά φαντάζουν με εντελώς διαφορετικές στάσεις ζωής, κι οι προσωπικές επιδιώξεις του καθενός εκ των δύο που άλλοτε εκπληρώνονται κι άλλοτε μένουν ως ανεκπλήρωτες φαντασιώσεις, εγκαθίστανται σαν βάρη που κανείς τους δεν είναι σε θέση να μετακινήσει.
Ώσπου η απόφαση για τον χωρισμό είναι σχεδόν μονόδρομος. Έτσι, χρειάζεται να αντιμετωπίσουν την αμηχανία των τυπικών καθημερινών συναναστροφών τους, το απρόσωπο νομικό σύστημα που τους εξοντώνει ψυχολογικά, τους κυνικούς επαγγελματίες δικηγόρους που λειτουργούν με τον πιο ωφελιμιστικό κι αλαζονικό τρόπο, προσπαθώντας να σημειώσουν μία ακόμη επιτυχία στο ενεργητικό τους κι όλα αυτά, μέσα σε ένα περιβάλλον που αδυνατεί να δώσει την οποιαδήποτε βοήθεια. Ταυτόχρονα, σε κανένα σημείο δεν γίνεται κατανοητό, εάν είναι πραγματικά σίγουροι για τις αποφάσεις τους, ή απλώς έχουν αφεθεί σαν έρμαια των περιστάσεων, ως αποτέλεσμα της συνολικότερης συναισθηματικής αποξένωσής τους.
Ο θεατής της ταινίας διατηρεί, καθ’ όλη τη διάρκειά της, μία γλυκόπικρη αίσθηση για όσα εκτυλίσσονται μπροστά του. Αφενός επειδή αντιλαμβάνεται πως τίποτα από αυτά δεν θα ήταν αναγκαίο εάν το ζευγάρι είχε μεριμνήσει νωρίτερα να επιλύσει τα προβλήματά του, κι αφετέρου, επειδή βλέπει με ικανοποίηση τις νέες προοπτικές που πιθανώς να αναδειχθούν για τη μετέπειτα ζωή των πρωταγωνιστών.
Πρόκειται για μία ενδιαφέρουσα δραματική ταινία, τουλάχιστον στη βάση της, που πάντοτε αφήνει τα περιθώρια για εξωφρενικά γέλια!
