«Στο Ισλάμ θα σου έκοβαν τα χέρια, αν το έκανες αυτό», «αν έχεις κότσια, τράβα να τα κάνεις αυτά σε μουσουλμανικές χώρες». Φράσεις που χρησιμοποιούνται συχνά πυκνά κάθε φορά που κάποιος ασκεί κριτική σε ένα θρησκευτικό «πιστεύω» ή έχει μια διαφορετική επιλογή στη ζωή του που δεν είναι η «επίσημη» από την πλειονότητα της κοινωνίας.
Προσωπικά, ποτέ μου δεν κατάλαβα, γιατί κάποιος να χρησιμοποιεί την αυστηρότητα του Ισλάμ ως πρότυπο που πρέπει κάποιος να έχει στο μυαλό του. Επειδή προσπαθεί να αναδείξει το γεγονός πως είναι μια θρησκεία η οποία στην αυστηρή της μορφή χρησιμοποιεί βία ενάντια σε ανθρώπους ή ομάδες ανθρώπων;
Για ποιο λόγο να έχω ως επιχείρημα το Κοράνι; Γιατί η σύγκρισή μου να είναι με μια μη ελεύθερη και προοδευτική κουλτούρα και να πρέπει να φοβηθώ μια θρησκεία η οποία θέλει τις γυναίκες κατώτερες και κηρύττει τον Ιερό Πόλεμο (Τζιχάντ); Επειδή με πειράζει η ελευθερία της κριτικής ή το γεγονός πως κάποιος μπορεί να θέλει να σχολιάσει ένα «πιστεύω» κάποιας θρησκείας; Μα, αυτό είναι το θεμέλιο της ελεύθερης σκέψης, όχι να προσβάλλω μεν, αλλά να λέω ελεύθερα τη γνώμη μου.
Ποτέ μου δεν κατάλαβα αυτούς που φέρνουν ως πρότυπο το Ισλάμ. Γιατί να φέρω το Ιράν ως παράδειγμα και όχι τη Σουηδία η οποία είναι προοδευτική χώρα και σέβεται όλους τους ανθρώπους, όλες τις ομάδες ανθρώπων, διασφαλίζοντας ελευθερία και δικαιώματα;
Γιατί να έχω ως πρότυπο την έλλειψη σεβασμού και την ωμή βία; Γιατί να μην έχω παράδειγμα τις αναπτυγμένες χώρες της Ευρώπης;
Δεν ξέρω αν στο Ισλάμ δεν τα έκαναν αυτά, αλλά είναι σίγουρο πως ο νοήμων άνθρωπος ψέγει και καταγγέλλει κάθε έλλειψη σεβασμού απέναντι στο ανθρώπινο πρόσωπο..
*Το παρόν άρθρο αποτελεί καθαρά άποψη της αρθρογράφου.
