Υπάρχουν στιγμές που η καρδιά αγνοεί τα χιλιόμετρα, τις διαδρομές, τις αποστάσεις. Που η ανυπομονησία χτυπά σαν αδιάκοπος χτύπος ρολογιού και μετρά τις ώρες μέχρι τη συνάντηση. Δεν είναι η φυσική απόσταση που προβληματίζει, αλλά η αγωνία της πρώτης ματιάς, της πρώτης κίνησης, του πρώτου αγγίγματος.
Την έχεις στο μυαλό σου εδώ και καιρό. Μιλάτε, ανταλλάσσετε μηνύματα, υπάρχει ένα παιχνίδι λέξεων που τρέχει ασταμάτητα ανάμεσα σας, αλλά τίποτα δεν συγκρίνεται με το να τη δεις από κοντά. Να δεις πώς γελάει, πώς παίζει με τα μαλλιά της όταν σκέφτεται, πώς χαμηλώνει το βλέμμα όταν νιώθει αμήχανα. Και τώρα η στιγμή πλησιάζει.
Πού θα βρεθείτε; Τόπος συνάντησης, ένας προορισμός που ίσως δεν έχει τόση σημασία όσο η ίδια η συνάντηση. Να την αφήσεις να διαλέξει, να της δείξεις ότι σέβεσαι τον χρόνο και τον χώρο της, αλλά να της δώσεις και ένα διακριτικό σημάδι ότι για εσένα, το να τη συναντήσεις, αξίζει κάθε διαδρομή.
Το μήνυμα που θα στείλεις μετράει. Δεν είναι απλά ένας τρόπος να κανονίσεις λεπτομέρειες. Είναι μια πρώτη νότα στη μελωδία που ξεκινάει να παίζει ανάμεσά σας. Πώς να το διατυπώσεις; Πώς να ισορροπήσεις ανάμεσα στο ενδιαφέρον και τη χαλαρότητα; Τί να της πεις;
Κάτι απλό, αλλά με νόημα. Δείχνει ότι τη σκέφτεσαι, ότι ανυπομονείς, χωρίς να πιέζεις. Δίνει χώρο για απάντηση, για παιχνίδι, για φλερτ. Κι εκείνη; Εκείνη θα το δει, θα χαμογελάσει, θα σκεφτεί λίγο και θα απαντήσει. Και κάπως έτσι, τα πρώτα βήματα γίνονται. Γιατί η απόσταση, τελικά, δεν είναι τίποτα μπροστά στην έλξη.
Η απόσταση ανάμεσα μας, ποτέ δεν κρατάει για πολύ: εδώ
Διαβάστε περισσότερες απόψεις: εδώ
