Αν και η ζωή του κάθε ανθρώπου είναι πεπερασμένη και αυστηρά φθαρτή και οριοθετημένη χρονικά, ο άνθρωπος ονειρεύεται, υφαίνει την ζωή του και ξεδιπλώνει την ύπαρξή του σαν να μην έχει λάβει υπ’ όψιν του ποτέ την τρωτότητά της. Ούτε φαίνεται να έχει βάλει στο μυαλό του τους περιορισμούς της.
Και αυτή είναι η ουσία της ζωής που την κάνει μαγική και να υπερέχει έναντι κάθε άλλης μορφής αθανασία και θεότητα. Η φύση του ανθρώπου με τους καθημερινούς αγώνες και τις αμέτρητες αγωνίες που μοιάζουν με θάλασσες ατελείωτες, άλλοτε ήρεμες και άλλοτε φουρτουνιασμένες προσδίδοντας έτσι στη ζωή μια μαγεία. Μοιάζει με μικρογραφία πάντοτε της Οδύσσειας που αφηγείται το μεγαλείο της ζωής και καταδεικνύει ότι στο ταξίδι της ζωής που ο κάθε άνθρωπος βιώνει το κύριο μέλημά του πρέπει να είναι η επαφή και η επιστροφή του με την ίδια του την ψυχή, δηλαδή το βίωμα του εσωτερικού του ταξιδιού.
Όπως ο πολυθρύλητος Οδυσσέας, έτσι και κάθε άνθρωπος μάχεται να ταυτιστεί ολοκληρωτικά με το πραγματικό του Εγώ και να κατακτήσει την ατομικότητά του στο τέλος.
Τι κι αν οι ωκεανοί των προβλημάτων και οι δυσκολίες που θα αντιμετωπίσει και συγκρουστεί κατά μέτωπο μαζί τους φέρνουν τρικυμίες και μικρά ναυάγια… Αυτός οφείλει να οχυρωθεί απέναντί τους και να αναμετρηθεί χιλιάδες φορές στην καθημερινότητα όχι μόνο με εξωτερικούς εχθρούς και ξένες επιβουλές, αλλά κυρίως με τις εσωτερικές του αδυναμίες και να επιβληθεί στις εσωτερικές του, τις προσωπικές του αντίρροπες διαδρομές του που αντιπαλεύουν μέσα του!
Τι κι αν τα διχασμένα συναισθήματα που εκτρέφονται μέσα μας και οι αλληλοσυγκρουόμενες μορφές της ίδιας της δικής μας θέλησης συχνά μας αναστατώνουν και επιθυμούν την επικράτησή τους;
Ο άνθρωπος δεν πρέπει να παραδοθεί σε αυτές!
Σκαμπανεβάσματα, παλινωδίες, επανορθώσεις, επιτυχίες κι αποτυχίες είναι δεδομένες στη ζωή όλων των ανθρώπων. Βέβαια ο καθένας μας από τα πρώτα κιόλας εφηβικά μας χρόνια έχει διαμορφώσει και διαπλάσει ένα νοητό πλάνο ζωής σύμφωνα με το οποίο θα επιθυμούσε να πορευτεί σε όλη την διάρκεια αυτής.
Αν και πολύ σπάνια αυτό το φανταστικό σχέδιο γίνεται πραγματικότητα εξ ολοκλήρου, εκείνο που είναι σημαντικό είναι να μείνουν αναλλοίωτες οι αξίες και τα προσωπικά πιστεύω που σηματοδοτούν ορόσημα και λάβαρα στην πορεία της ζωής του και νοηματοδοτούν την ίδια την ύπαρξή της.
Οι δυσκολίες, οι πιέσεις, τα υλικά αγαθά, οι εφήμερες, οι επιφανειακές απολαύσεις πολλές φορές θα επιβληθούν στη συνείδηση και προσφέροντάς της και δελεάζοντάς την με ποικίλες υλικές και σωματικές αμοιβές, καθώς και με συσσωρεύσεις αγαθών, μπορεί να αποστρέψουν το πρόσωπό μας από τους ουσιαστικούς και βαθείς στόχους της ύπαρξής μας.
Η ανεξέλεγκτη – πολλές φορές και συναισθηματικά ταραγμένη φύση μας – θα μας εμποδίσει ενίοτε να φτάσουμε σε αυτά που πραγματικά επιθυμούμε. Μπορεί να λυγίσουμε πολλές φορές όταν δεν αντέχουμε πλέον, αλλά δεν πρέπει ποτέ να το βάζουμε κάτω, δεν επιτρέπεται σε τίποτε να μας κάνει να σπάσουμε. Να ξανασηκωνόμαστε όταν έχουμε πέσει και να σκεφτόμαστε ότι το απόθεμα δύναμης που έχουμε μέσα μας ούτε εμείς οι ίδιοι δεν μπορούμε να το υπολογίσουμε.
Η γνώση μας βέβαια ότι ο μεγαλύτερος εχθρός μας είναι ο ίδιος ο εαυτός μας και η σοφία μας που λέει ότι μ’ αυτόν πρέπει να αναμετρηθούμε θα κάνει σαφή και καθαρή την εικόνα ότι οι αρνητικές μας όψεις που εμπεριέχονται εντός μας είναι ο πραγματικός εχθρός μας.
Στα κατώτερα μέρη της ψυχής μας και στα ευτελή περιεχόμενά της περισσεύουν οι χιλιάδες των ανούσιων επιθυμιών μας και υπάρχουν πλειάδες πρόσκαιρων και ευκαιριακών ζητούμενών μας που θα είναι συνεχώς παρούσες στην μικρή και ατομική μας Οδύσσεια!
Μονάχα ένας ισχυρός και στοχοπροσηλωμένος νους μπορεί να εξισορροπήσει και να ημερέψει τις αρχέγονες και ασυνείδητες πλην όμως ανθρώπινες και πανίσχυρες τάσεις του εαυτού μας. Οι αξίες και τα πιστεύω μας αποτελούν – όπως και στην Οδύσσεια – το σπίτι μας, την ψυχή μας, την συνείδησή μας, την Ιθάκη μας, την πατρίδα μας, τα παιδικά μας όνειρα!
Και σε αυτά ανήκουμε! Αυτά περιγράφουν την αλήθεια μας!
Μια σωρεία από ψεύτικα προσωπεία και επιφανειακά Εγώ θα προσπαθήσουν κατά καιρούς να κατακτήσουν το Είναι μας και να διεκδικήσουν την εξουσία της ψυχής μας καθιστώντας φτηνή την ύπαρξή μας. Και όντως μπορεί πρόσκαιρα να υπερισχύσουν και να μας αναγκάσουν να ξεστρατίσουμε περιστασιακά από το όραμά μας δελεάζοντάς μας με επιθυμίες για χρήματα, αξιώματα και υλικά αγαθά. Οι εμμονές για σωματικές και υλικές απολαύσεις μάς καλοπιάνουν ή τάζοντάς μας εξουσίες και ανούσιες αναγνωρισιμότητες ή ταΐζοντας το υπερφίαλο και αχόρταγο Εγώ μας.
Η προσκόλλησή μας σε όσο το δυνατόν περισσότερα υλικά αγαθά και ανέσεις, οι ανύπαρκτοι φόβοι και οι ανασφάλειες, οι φαινομενικές και άδειες από ψυχή αγάπες, η ανάλωσή μας σε τρύπιες αγκαλιές και σάπια ιδανικά που περιέχουν ιδιοτελή συμφέροντα και κλούβιες επιδιώξεις, οι ψευδαισθήσεις για δήθεν επιτυχίες που μας παρασύρουν σε εγωκεντρικές συμπεριφορές αγνοώντας τον διπλανό μας και συνάνθρωπό μας το μόνο που κάνουν είναι να μας αναλώνουν σε ψευδεπίγραφες τιμές, στιγμιαίες εξουσίες και θεατρικά λόγια που μας προσφέρονται αφειδώς από αυτούς που σε μια δεδομένη στιγμή μπορεί να έχουν όφελος προσωπικό από δικές μας κινήσεις, αποφάσεις και συμπεριφορές.
Κι εμείς άλλες φορές ζαλισμένοι από ιδιοκτησίες και μεθυσμένοι από την επιτυχία μας θολώνουμε το νου μας και παρασυρόμαστε σε δίνες και σε σκοτάδια που καμία σχέση δεν έχουν με την δική μας πνευματική ψυχή και την πραγματική μας θέληση. Χωρίς σταθερές, γνήσιες και ισχυρές προσωπικές αξίες και στόχους εύκολα μπορεί περαστικοί άνθρωποι από την ζωή μας και εφήμερες καταστάσεις να μας «επιβάλλουν» όνειρα και στόχους εντελώς ξένα από τον πραγματικό μας εαυτό.
Παράπονα, εγωισμοί, απωθημένα και πληγές από το παρελθόν μας μας καθιστούν «ανάπηρους» στο παρόν και μας εμποδίζουν να μπορούμε να απολαύσουμε κάθε πρωινό που ξημερώνει και να δινόμαστε σε πρόσωπα και πράγματα που αληθινά κι αυθεντικά αγαπάμε. Σαν τον ταξιδευτή Οδυσσέα που το ταξίδι του συμβολίζει το εσωτερικό ταξίδι του καθενός, πολλές φορές θα κινδυνεύσουμε να τσακιστούμε με το καράβι της πραγματικότητας και της καθημερινότητας που συνεχώς ζητάει, απαιτεί, ζηλεύει, ποθεί, φθονεί και θέλει να κυριαρχήσει μέσα μας…
Να πλουτίσει, να δοξαστεί, να υποτάξει και να διατάξει, να απολαμβάνει διαρκώς όλο και περισσότερα φθείροντας έτσι την ατόφια μας θέληση. Στην ζωή μας και στην Οδύσσειά μας δεν μπορεί παρά να είμαστε όχι μονάχα ο κεντρικός ήρωας αυτής, αλλά ταυτόχρονα οφείλουμε να είμαστε και το ίνδαλμά μας, το είδωλό μας, η καλύτερη μας εκδοχή!
Ο ανώτερός μας εαυτός, η αυτοεκπλήρωσή μας, η κυριότητα πάνω στη φύση μας και στο πνευματικό μας περιεχόμενο, η συνείδησή μας και τα όνειρά μας, η ταύτιση με το αυθεντικό μας Εγώ και η αυτοπραγμάτωσή του αποτελούν όχι μόνο αφετηρία, αλλά και στόχο και μας συντροφεύουν ανελλιπώς, συνειδητά ή ασυνείδητα, σε όλη τη διάρκεια και στο ταξίδι της ζωής μας, στην μικρή μας Οδύσσεια.
Εν τέλει το ταξίδι είναι εκείνο που έχει σημασία!
Το εσωτερικό μας ταξίδι, αυτό προς την ψυχή μας!
Με αυτήν οδηγό και με συνοδοιπόρο το είδωλο του εαυτού μας και το ένστικτό μας, το πρωταρχικό και γνήσια ατόφιο υλικό μας που διαμορφώθηκε και διαπλάστηκε στον ιερό ορίζοντα της παιδικής μας ηλικίας μπορούμε να εισέλθουμε στην ψυχική μας αυτοτέλεια και την πνευματική μας ολοκλήρωση.
