Soul, μόνο παιδική δεν θα την χαρακτήριζε κάποιος την ταινία, καθώς μαζί με την αθωότητα, την παιδικότητα και την αληθοφάνεια στα γεγονότα που παρουσιάζονται, αφήνει μηνύματα τόσο στα παιδιά όσο και στους ενήλικες.
Οι ενήλικες ταυτίζονται με το εσωτερικό παιδικό τους κομμάτι που αναζητά ανεμελιά, προστασία, υποστήριξη, ενθάρρυνση, αγάπη, νοιάξιμο, αλλά και είναι συνυφασμένο με τις επιθυμίες, τα όνειρα, τους στόχους, τα πάθη.
Αποσπώντας δυο Όσκαρ, αυτό της καλύτερης ταινίας κινουμένων σχεδίων και καλύτερης πρωτότυπης μουσικής, μαγεύοντάς μας με την τζαζ μουσική, πρόκειται για μια ταινία που καταφέρνει να συνδυάσει την φαντασία με την πραγματικότητα και να αποτυπώσει όσο γίνεται πιο ομαλά και ρεαλιστικά αυτό που οι περισσότεροι άνθρωποι προσπαθούμε να εξηγήσουμε, δηλαδή την μετά θάνατον ζωή, την μετενσάρκωση της ψυχής και το ταξίδι αυτής, όταν εκείνη εγκαταλείπει το σώμα.
Που πάει η ψυχή μας, όταν το σώμα έχει πεθάνει; Τι γίνεται στον εγκέφαλό μας και στην ψυχή μας, όταν βρισκόμαστε κλινικά νεκροί ή σε κώμα; Ποιο είναι εκείνο το μεταβατικό στάδιο όταν δεν έχουμε πεθάνει, αλλά το σώμα μας βρίσκεται σε κατάσταση «αναμονής», όπως λέγεται χαρακτηριστικά στην ταινία; Ποιος είναι αυτός ο κόσμος μεταξύ ζωής και θανάτου;
Η ταινία Soul πραγματεύεται στην ουσιαστική και βαθιά της διάσταση την ανθρώπινη επιθυμία για ζωή και απόλαυση, την ανάγκη του ανθρώπου, ακόμη και ύστερα από ένα ατύχημα και από μια κατάσταση θανάτου, να επιστρέψει στην ζωή, να επιστρέψει στα εγκώμια και να προλάβει να ζήσει όσα δεν έχει ζήσει ως τώρα, να προλάβει τις ευκαιρίες της ζωής, να προλάβει να εκπληρώσει τα όνειρά του και τα πάθη του. Αναδεικνύονται θέματα που σχετίζονται με τον σκοπό της ύπαρξής μας, και το βαθύτερο και μεγαλύτερο όραμά μας. Τι θέλουμε να καταφέρουμε, πόσο μακριά θέλουμε να φτάσουμε, ποιες είναι οι ικανότητές μας, οι δεξιότητές μας, ποια τα ταλέντα μας και ποιες οι ευκαιρίες στη ζωή που διαβιούμε;
Η ομορφιά της ζωής είναι δυσεύρετη, χρειάζεται να αξιοποιούμε την κάθε στιγμή που μας δίνεται, να ξεπερνάμε τους φόβους μας, να υπερβαίνουμε τον εαυτό μας προς κάτι καλύτερο, να μην συμβιβαζόμαστε μόνο, αλλά να ζούμε, να διεκδικούμε, να απολαμβάνουμε. Η αλήθεια είναι πως όταν πλησιάζουμε κοντά στον θάνατο, πολύ συχνά αλλάζουμε σαν άνθρωποι και όταν συνειδητοποιούμε ότι ίσως μας έχει δοθεί μια 2η ευκαιρία στη ζωή, η ματιά μας αλλάζει, γεμίζουμε φως και δύναμη, προσπαθούμε για το καλύτερο και συνειδητοποιούμε ότι τίποτα απ’ όσα έχουμε δεν είναι δεδομένα. Κάθε φορά χρειάζεται να αναζητούμε το φως μέσα μας, να αναζητούμε την σπίθα μας, η οποία μας εμπνέει, να βρίσκουμε νόημα σε αυτά που κάνουμε και οι εμπειρίες ή οι στιγμές να αποτελούν λόγους ύπαρξης μας. Τίποτα απ’ όσα κάνουμε, ζούμε, ή περνάμε δεν είναι χάσιμο χρόνου, αρκεί να αξιοποιούμε όσα μας διδάσκει η ζωή σε μαθήματα και στιγμές που φροντίζουν να νιώθουμε κάθε στιγμή ζωντανοί!
Δείτε το Soul στο Disney+: εδώ
Διαβάστε περισσότερα άρθρα: εδώ
