Ένας ιδιαίτερα πλούσιος συγγραφέας ιστοριών εγκλήματος/μυστηρίου, βρίσκεται νεκρός στο γραφείο του. Μία πρώτη υπόθεση, κρίνοντας κι από τις συνθήκες στις οποίες βρέθηκε το σώμα του, είναι ότι πρόκειται για αυτοκτονία. Ο ιδιωτικός ντετέκτιβ όμως, που παρεμπιπτόντως έχει προσληφθεί από άγνωστο άτομο (άγνωστο ακόμη και για τον ίδιο) και προσπαθεί να ερευνήσει την υπόθεση σε βάθος, θεωρεί ότι ο συγγραφέας δολοφονήθηκε και μάλιστα από κάποιο μέλος της οικογένειάς του.
Πολλοί διαφορετικοί χαρακτήρες εμφανίζονται στην οθόνη, ο καθένας με τα δικά του κίνητρα, τις δικές του επιδιώξεις και προσωπικές έχθρες με τον εκλιπόντα. Γίνεται κατανοητό, πως όταν ο σύνδεσμος που κρατάει μια οικογένεια ως οικογένεια είναι το χρήμα και τα προνόμια που αυτό φέρνει, τότε οι άνθρωποι χάνουν τις συναισθηματικές αναφορές που διατηρούν μεταξύ τους, ή τουλάχιστον, αυτές αποδυναμώνονται σε τέτοιο βαθμό, που ακόμη και το έγκλημα μπορεί να μοιάζει καλή λύση στο πρόβλημα των προσωπικών μικρο-διαφορών.
Η ιστορία ξεδιπλώνεται με έναν σταθερό ρυθμό, διατηρώντας μία καλή ισορροπία ανάμεσα στην κωμωδία και το μυστήριο, και επιφυλάσσει συνεχώς στον θεατή μικρές ανατροπές. Η μαεστρία του σεναρίου αποκαλύπτεται στο φινάλε της, όπου, πέρα από την αγωνιώδη αποκάλυψη όλων των λεπτομερειών που οδήγησαν στον θάνατο του συγγραφέα, γίνεται και μία προσπάθεια να αποτυπωθεί ένα γενικότερο ηθικό δίδαγμα (κάπως διαφορετικό από αυτά που μας έχουν συνηθίσει αυτές οι ταινίες).
Είναι μία πολύ αξιόλογη ταινία στο είδος της, που εξερευνά με τόλμη τις δυνατότητες γύρω από το «ποιος το έκανε».
Από «Turritopsis Nutricula»
