Πριν από περίπου ένα χρόνο, η Μαρία Κουγιουμτζόγλου, εξέδωσε το πρώτο της βιβλίο με τίτλο «Σε μια ατέρμονη ροή», από τις εκδόσεις «Λιβάνη», έπειτα από τις συμμετοχές της σε συλλογικές εκδόσεις.
Ένα βιβλίο που πραγματεύεται τη σύγχρονη γυναίκα, μέσα από μια καθημερινή ιστορία, που θα μπορούσε να αφορά οποιαδήποτε γυναίκα και, γενικεύοντάς το, έναν οποιοδήποτε άνθρωπο. Μια ιστορία -ρεαλιστική- για την πραγματικότητα της ζωής, τις ανατροπές της, τα παιχνίδια της και οτιδήποτε μπορεί να μας φέρει εκείνη.
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:
Η Άννα είναι μια γυναίκα που δεν της χαρίστηκε τίποτα σε έναν ανδροκρατούμενο κόσμο. Ό,τι έχει κερδίσει το κατάφερε με το να είναι ο εαυτός της. Ευαίσθητη, μα και περήφανη, παραμένει μοναδικά αυθεντική, καθώς, συνειδητά, είναι διατεθειμένη να πληρώσει το τίμημα της αδιαπραγμάτευτης άρνησής της να συμβιβαστεί με κάτι λιγότερο απ’ ό,τι της αξίζει. Όμως κάποια στιγμή οι ισορροπίες κλονίζονται.
Η Φανή, στον αντίποδα, ακολουθεί τα βήματα των άλλων. Παρασυρμένη από τις προσδοκίες των οικείων της και βαθιά απογοητευμένη από την άκαρπη προσπάθειά της να πραγματοποιήσει τα όνειρά της, αποφασίζει να τα εγκαταλείψει. Ξεγελώντας τον εαυτό της, επιλέγει να κρυφτεί πίσω από τη σταθερότητα και την ασφάλεια που της προσφέρει ένας συμβατικός γάμος. Μέχρι που θα συναντηθεί με την αλήθεια.
Μια ιστορία που αναδεικνύει τη δύναμη της γυναίκας, της αιώνιας γυναίκας, αυτής που στήριξε τα θεμέλια του κόσμου και έγραφε την ιστορία αλλιώς.
Διαβάζοντας την περίληψή του, θεώρησα πως αφορά αποκλειστικά, τη ζωή δύο αδερφών, εντελώς διαφορετικών μεταξύ τους, παρόλο που έχουν μεγαλώσει στο ίδιο περιβάλλον. Ωστόσο, δεν είναι απλά αυτό, αλλά κάτι πολύ βαθύτερο, που στην πορεία το ανακαλύπτει ο καθένας με τον δικό του τρόπο, τα δικά του βιώματα, τις δικές του εμπειρίες, και το ζυγίζει με γνώμονα τον ίδιο. Ίσως για κάποιους το τέλος της ιστορίας να απογοητεύσει, όμως, είναι για πολλούς η πραγματικότητα, καθώς η ζωή είναι γλυκόπικρη και όχι ίδια και μοναδική για όλους.
Άλλωστε τα βιβλία αποτυπώνουν τη ζωή, και η ζωή μας εγκλωβίζει στην «ατέρμονη ροή» της, αν δε βάλουμε κι εμείς το λιθαράκι μας για τον ίδιο μας τον εαυτό. Αυτό που ξεχώρισα ιδιαίτερα, είναι ότι στην αρχή των περισσότερων κεφαλαίων, υπήρχαν λόγια μεγάλων σημαντικών προσωπικοτήτων όπως της Σιμόν Ντε Μποβουάρ, της Φρίντα Κάλο, του Ντίνου Χριστιανόπουλου κ.α. Κάθε ένα από αυτά, ταίριαζε με το περιεχόμενο του αντίστοιχου κεφαλαίου, και για πολλούς που ίσως δεν ήξεραν κάτι δικό τους, το συγκεκριμένο ανάγνωσμα υπήρξε ευκαιρία να τους μάθουν και να τους αναζητήσουν. Η γραφή της συγγραφέως μπορεί να ‘ναι απλή, όμως κρύβει βαθιά νοήματα, και σκληρές αλήθειες, αν μας βάλουμε στη διαδικασία να σκεφτούμε ότι αυτό το βιβλίο πατάει στην πραγματικότητα και την περιγράφει στα περισσότερα σημεία του.
Για εμένα, ξεχώρισε ένα κομμάτι πριν τον επίλογο, και ίσως είναι αρκετό για να καταλάβετε περί τίνος πρόκειται, κι αν αξίζει το χρόνο μας, το συγκεκριμένο βιβλίο:
«Γιατί η ψυχή και η ζωή γεμίζουν, αξίζουν κι ομορφαίνουν όταν υπάρχεις, ζεις, εμπνέεις και αγαπιέσαι, γι’ αυτό που πραγματικά είσαι. Για την αλήθεια, τη μοναδικότητα και την εξαίρεση στον κανόνα σου και όχι για το επιδερμικά αντιλήψιμο, το βιτρινίστικα στημένο, το εξυπηρετικά διαθέσιμο, το ευκολόπεπτο ή αυτό που βολεύει να είσαι…»
Σε μια ατέρμονη ροή, περισσότερα για το βιβλίο και τη συγγραφέα: εδώ
Διαβάστε περισσότερες απόψεις για βιβλία και συνεντεύξεις συγγραφέων: εδώ
