Σε κάθε εποχή κάποιοι άνθρωποι νιώθουν την ανάγκη να εκφραστούν γράφοντας και να εκδώσουν το έργο τους επιλέγοντας την αυτοέκδοση ή συνέκδοση, είτε την παραδοσιακή έκδοση αν την κερδίσουν με το δημιούργημά τους. Κάποτε αυτό γινόταν γράφοντας με μολύβι σε χαρτί, σήμερα πληκτρολογώντας στον υπολογιστή. Μετά από φιλοδοξία που συνήθως καταλήγει ματαιοδοξία μιας και οι άνθρωποι γινόμαστε σκόνη, έρχεται η επιθυμία να εκδόσεις αυτό που έχεις γράψει ώστε να διαβαστεί από κάποιους ανθρώπους.
Σε αυτό ακριβώς το σημείο εισέρχονται στο παιχνίδι της επιθυμίας οι εκδοτικοί οι οποίοι εκδίδουν το έργο σου είτε έναντι οικονομικής επιβάρυνσης του συγγραφέα, δηλαδή πληρώντας τα έξοδα της έκδοσης ο ίδιος ο συγγραφέας (αυτοέκδοση), είτε μέσω της υποτιθέμενης συνέκδοσης όπου καταβάλει υποτίθεται ο εκδοτικός ένα ποσό και το υπόλοιπα ο συγγραφέας. Και κάπου εδώ αρχίζει το ψέμα.
Ψέμα, καθώς κανένας εκδοτικός δεν καταβάλει πραγματικά τίποτα για τον συγγραφέα αλλά ο ίδιος ο συγγραφέας πληρώνει από την τσέπη του την έκδοση, κρατώντας του μάλιστα και την μερίδα του λέοντος ο εκδοτικός, συνήθως δουλεύουν με τουλάχιστον 75% κέρδος γι’ αυτούς και 25% για τον συγγραφέα (στην σπάνια περίπτωση που υπάρξουν πωλήσεις δηλαδή, πάλι το καρπώνονται). Αυτοί οι εκδοτικοί λοιπόν είναι ουσιαστικά τυπογραφεία που εκδίδουν οτιδήποτε για το οποίο θα πληρωθούν και ελάχιστα ενδιαφέρονται να το αν υπάρξουν πωλήσεις στο αναγνωστικό κοινό. Έτσι λειτουργεί η τάχα μου συνέκδοση για να ακούγεται πιο γλυκά στ’ αυτιά ότι δεν πληρώνεις για να βγάλεις το βιβλίο σου, απλώς τσοντάρεις και εσύ κάτι γιατί κρίμα ο φτωχούλης εκδοτικός να τα βάλει όλα μόνος του όταν υπάρχει ένα μεγάλο ρίσκο να μην υπάρξουν πωλήσεις.
Ο συγγραφέας δεν γνωρίζει το κόστος έκδοσης, έτσι οποιοδήποτε ποσό του ζητηθεί το καταβάλει και προχωράει με τους επιτήδειους να καρπώνονται στο 100% την επιθυμία του για έκδοση. Ποιος χάνει από αυτό; Ο συγγραφέας φυσικά. Εκτός αν είναι τόσο ψώνιο που καταπιεί αμάσητο το παραμύθι και αρκεστεί στον τίτλο του συγγραφέα καθώς θα πάρει κάποιο ISBN το βιβλίο του (κωδικός έκδοσης στο τυπογραφείο) και θα τυπωθούν και διανεμηθούν κάποια αντίτυπα τα οποία θα πουληθούν σε συγγενείς και φίλους μέσω κάποιας βιβλιοπαρουσίασης και των αλυσίδων βιβλίου.
Μην επιτρέψετε να καρπωθούν την επιθυμία σας όσων γράφεται για εύκολο κέρδος σε καμία περίπτωση, προτιμήστε την παραδοσιακή έκδοση όσο και αν είναι δύσκολη, στέλνοντας το γραπτό σας για αξιολόγηση. Αν ένας εκδοτικός – τυπογραφείο παίρνει 1000e από κάθε έκδοση, βγάζει περίπου 100.000e στα 100 βιβλία. Συνήθως αυτά τα λεφτά μπαίνουν στα ταμεία του και χωρίς φορολόγηση μιας και δεν κόβεται απόδειξη. Μία χαρά εύκολο κέρδος εις βάρος σας.
Αυτοέκδοση VS Παραδοσιακή έκδοση έντυπου βιβλίου: εδώ
Διαβάστε περισσότερα άρθρα για το βιβλίο και συνεντεύξεις συγγραφέων: εδώ
