Κάθε απόγευμα κοιτάζοντας τα παιδιά να παίζουν και βλέποντάς τα να παθιάζονται και να σκαρφίζονται τόσα διαφορετικά τεχνάσματα, αυτό που αναδεύεται στο μυαλό ίσως είναι μια γεύση νοσταλγίας που μας χαρίζει ένα κρυφό χαμόγελο, καθώς το ίδιο το θέαμα μας απορροφά.
Και πώς μπορείς να κάνεις αλλιώς; Τέτοια ζωντάνια, φωνές, γέλια, κυνηγητά και αστεία! Πώς να μην σε αγγίξουν; Κι όμως! Αυτό που μένει και αναρωτιέσαι στον απόηχο όλων αυτών είναι «Τι άλλαξε; Τι λείπει;» Η απάντηση λέγεται παιδική ανεμελιά! Μια σύνθετη έννοια που κρύβει μέσα της όλο τον πλούτο τόσων συναισθημάτων, που μας έχουν λείψει. Ίσως, γιατί μεγαλώσαμε, ίσως, γιατί πήραμε την ζωή πολύ σοβαρά , ίσως, γιατί μας απορρόφησαν οι ατελείωτες έγνοιες, ίσως, γιατί ξεχάσαμε να χαμογελάμε στα απλά και βάλαμε εκείνα τα κόκκινα γυαλιά, που κάνουν τα πάντα να μοιάζουν απαγορευτικά και πολυσύνθετα και ίσως, γιατί ψηλώσαμε βλέποντας τα πάντα γύρω να μικραίνουν…
Είναι, όμως, έτσι…; Κοιτώντας τα παιδιά που «έτσι και αλλιώς τα ξέρουν όλα» ξορκίζουμε το φόβο και βλέπουμε το μέλλον με περισσότερο φως. Τα παιδιά είναι η ζωντανή εκδοχή της ελπίδας, της αισιοδοξίας, της ενέργειας. Μιας ενέργειας που δεν έχει διαβρωθεί από τίποτα ρηχό, τίποτα πεζό και τίποτα δύσκολο. Μιας άυλης δύναμης που δίνει ζωή σε ένα συνδυασμό άπειρων πιθανοτήτων.
«Να μη φοβάμαι να τολμώ»: αυτό είναι το μαγικό κλειδί της επιτυχίας που θα πρέπει κάθε τόσο να επαναλαμβάνουμε σιωπηλά σε αυτό το μικρό, άσβεστο φως που υπάρχει μέσα μας, αυτό το μικρό εσωτερικό Θεό, στο παιδί που πάντα υπάρχει μέσα μας και δεν έχει σωπάσει όσο και αν έχουμε προσπαθήσει να το φιμώσουμε.
Σταμάτα να εγκλωβίζεσαι στον καθημερινό καθωσπρεπισμό και την συνήθεια και ξεκίνα να γεμίζεις την φαρέτρα της κάθε μέρας με ζωντανά εφόδια, όπως η φαντασία και η πίστη στην αισιοδοξία. Και να το κάνεις με ζήλο! Με τον ίδιο ζήλο που παρατηρείς τα παιδιά να κυνηγούν το αδύνατο, να στοχεύουν στο άφταστο και να πολεμούν για το υπερβατικό!
Ίσως φαντάζει δύσκολο να αλλάξεις ό,τι σε δυσαρεστεί, αλλά η συμφιλίωση με το «γίγνεσθαι» με τρόπο απλό και η συγκέντρωση σε ό,τι μας ευχαριστεί είναι μια πολύ όμορφη και συνάμα διασκεδαστική διαδικασία που βελτιώνει τον εσωτερικό και τον εξωτερικό εαυτό μας.
Τα παιδιά αποτελούν έμπνευση για όλους μας! Κοίτα μέσα από τα μάτια τους και θα διαπιστώσεις πόσο απλός γίνεται ο κόσμος που τους περιβάλλει! Χαμογέλα ελεύθερα αναζητώντας μία αλήθεια, διάβασε ένα παραμύθι που είναι η πιο ουσιαστική πηγή, η αρχή, και ξεκίνα να κυνηγάς στιγμές, μοχλεύοντας την κάθε ευκαιρία που σου δίνεται και είναι μοναδική! Σταμάτα να νιώθεις ενοχές, καθώς έσπειρες την λογική του ενήλικα στον παιδικό συνειρμό και αφέσου για λίγο…
Νιώσε την ευλογία για όσα έχεις και την ορμή για όσα καλά θα έρθουν και σίγουρα με κάποιο τρόπο θα τα δεις να υλοποιούνται! Ένα παιδί έχει μάθει να περιμένει, να προσεύχεται, να προσπαθεί, να έχει έναν ασίγαστο πόθο για όσα ζητά και ένα άναρχο πνεύμα για όσα του δόθηκαν ως δεδομένα. Ένα παιδί έχει μάθει να κλαίει και το επόμενο λεπτό να το ξεχνά και να γελά, να μην αγκιστρώνεται σε κακίες και μικροψυχίες, να μην δίνει βαρύτητα σε ό,τι το δυσαρεστεί και να ζητά βοήθεια για ό,τι το δυσκολεύει.
Ας μην ξεχνάς, λοιπόν, πως στον κόσμο των μεγάλων μπορείς και εσύ να κάνεις το ίδιο! Να γελάς πολύ, να είσαι θετικός και κάθε φορά που απογοητεύεσαι, δες τα παιδιά ! Ξέρεις, καμιά φορά, η λύση είναι εκεί μπροστά σου… Αυτό που μας διαφοροποιεί κάθε φορά είναι η επιλογή! Και η επιλογή διαρκεί μόνο όσο υπάρχει η επιθυμία!
«Το γέλιο είναι διαχρονικό, η φαντασία δεν έχει ηλικία και τα όνειρα είναι παντοτινά» Walt Disney
«Ξέρεις αυτό το μέρος, μεταξύ ύπνου και ξύπνιου, το μέρος όπου ακόμη μπορείς να θυμάσαι τα Όνειρα; Εκεί θα σ ’αγαπώ για πάντα! Εκεί θα σε περιμένω…» Peter Pan
Από την Ευαγγελία Ζάχου (Διευθύντρια Σπουδών School Club, Σελίδα στο Facebook https://www.facebook.com/ZachouLakasas/)