Το να είσαι γονιός είναι υπόθεση ζωής και όχι λεπτών

Επικρατεί σε μεγάλο μέρος του κόσμου η αντίληψη πως ο πραγματικός γονιός είναι εκείνος ο οποίος μπορεί να πραγματοποιήσει τη σύλληψη παιδιού την ώρα της σεξουαλικής πράξης. Οι γονείς, δηλαδή, είναι εκείνοι στους οποίους κατά την διάρκεια της σεξουαλικής επαφής ενώνεται το ωάριο με το σπερματοζωάριο και αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας νέας ζωής. Έτσι, λοιπόν, αυτοί είναι οι «φυσιολογικοί» γονείς και μόνο με αυτούς ένα παιδί μπορεί να μεγαλώσει σωστά. Δηλαδή, το φυσιολογικό εξαρτάται από την ικανότητα της βιολογικής αναπαραγωγής, για αυτό και ετερόφυλα ή ομόφυλα ζευγάρια θεωρούνται λιγότερο ικανά ή κωλύονται, όταν πρόκειται να αποκτήσουν το δικαίωμα της υιοθεσίας και της ανατροφής ενός παιδιού.

Κατά την ταπεινή μου γνώμη, η καθαρή πράξη της βιολογικής αναπαραγωγής δεν αρκεί για να θεωρείται κάποιος καλός γονιός, ούτε φυσικά και το γεγονός πως ο γονιός ανήκει στον κανόνα και στην επιταγή της κανονικότητας. Για εμένα, ο αληθινός γονιός είναι εκείνος που σε μεγαλώνει, που αγωνιά για το αν εσύ θα πέσεις στην κακοτοπιά και θέλει να σε βλέπει να προοδεύεις. Είναι εκείνος που σου φτιάχνει κάθε βράδυ σκιές στο σκοτάδι με τα χέρια του, αυτός που παίζει μαζί σου και σε αγαπάει άνευ όρων. Και αυτό δεν το εξασφαλίζει κανείς μόνο με τη βιολογική αναπαραγωγή. Διότι αυτό είναι αγώνας μιας ζωής και όχι αποτέλεσμα λίγων λεπτών, μιας σαρκικής πράξης κατά τη διάρκεια της οποίας μπορεί να μην ήταν επιλογή της πραγματικά να γεννηθείς. Αν πραγματικά δούμε γύρω μας τους εκατομμύρια αδιάφορους και ανίκανους γονείς, μπορούμε να αντιληφθούμε πόσο ισχύει αυτό και έμπρακτα.

Στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι οι οποίοι θέλουν να υιοθετήσουν παιδιά, τόσο ομόφυλοι όσο και ετερόφυλοι, είναι σπουδαίοι και άξιοι θαυμασμού. Γιατί η επιθυμία τους αυτή είναι μία συνειδητή πράξη που συνοδεύεται από επίγνωση της μεγάλης ευθύνης που έχει η ανατροφή ενός παιδιού και δεν είναι αποτέλεσμα μιας τυχαίας πράξης ή ένα τυχαίο γεγονός που απλά προέκυψε σε μια στιγμή σεξουαλικού ενθουσιασμού. Χωρίς αυτό, φυσικά, να αναιρεί το γεγονός πως υπάρχουν και υπέροχοι βιολογικοί γονείς. Αυτό όμως που τους καθιστά σωστούς είναι η απεριόριστη αγάπη, η ανιδιοτελής προσφορά και η συναισθηματική στήριξη του παιδιού και όχι το γεγονός πως απλώς το συνέλαβαν.

Γονιός είναι υπόθεση μιας ζωής ολόκληρης, είναι διαρκής αγώνας και προσπάθεια. Και είτε είσαι βιολογικός γονιός είτε όχι, όταν μεγαλώνεις ένα παιδί, εσύ είσαι ο άνθρωπός του, ο πατέρας, η μητέρα ή και οι δύο μαζί…

Ονομάζομαι Μαρία Σκαμπαρδώνη και είμαι Δημοσιογράφος. Είμαι λάτρης του διαβάσματος και μελετώ Φιλοσοφία και Ψυχολογία από πολύ μικρή ηλικία. Γνωρίζω Αγγλικά, Γαλλικά και ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Το γράψιμο είναι για εμένα η φυγή μου, όλη μου η ζωή. Είμαι ευγνώμων γιατί έχω τη χαρά και του να έχω εργαστεί στο χώρο του βιβλίου, αποκομίζοντας όσα περισσότερα μπορώ από αυτό το μαγικό χώρο. Έχω καταφέρει μέχρι στιγμής να αποκτήσω μαύρη ζώνη στο Taekwondo, να εκδώσω ένα βιβλίο μου και να έχω διανύσει έναν μεγάλο δρόμο στην αρθρογραφία.