Οι πυθαγόρειοι φιλόσοφοι, στο τέλος κάθε ημέρας, έκαναν έναν μικρό απολογισμό πριν κλείσουν τα μάτια και αφήσουν το ζωοδότη Ήλιο να ανατείλει σηματοδοτώντας μια νέα αρχή! Το ίδιο κάνουν λίγο πολύ και όλοι οι γονείς κάθε βράδυ, αφού βάλουν τους λιλιπούτειους δαίμονες για ύπνο. Σε έναν τέτοιο απολογισμό, κοιτάξτε τι σας διδάσκει ο θησαυρός που αντικρίζετε κάθε μέρα και που τώρα έχει παραδοθεί στην αγκαλιά του Μορφέα…
Μην ξεχνάτε πως τα παιδιά είναι οι μεγαλύτεροι δάσκαλοι και μας δίνουν μαθήματα, απλόχερα, καθημερινά.
1) Ξεγνοιασιά
Ένα παιδί ό,τι και να συμβαίνει, σίγουρα δεν παύει να αφήνεται ολοκληρωτικά στην απαράμιλλη αθωότητα και στο αίσθημα ότι όλα γίνονται εύκολα. Να θυμάστε πως το παιδί βιώνει κάθε μέρα πολύ πιο ουσιαστικές στιγμές από εμάς, ακόμη και αν αυτό είναι ένα ανέμελο ξεκαρδιστικό γέλιο με τους φίλους του. Αλήθεια, εσείς πόσο καιρό έχετε να γελάσετε με την ψυχή σας;
2) Αφοπλιστική Ειλικρίνεια
Σίγουρα, κάθε μέρα εμείς οι «μεγάλοι» φιλοσοφούμε, αν όχι για όλα όσα λέμε, τότε σίγουρα για το μεγαλύτερο μέρος. Έτσι, αγχωνόμαστε, πιεζόμαστε, στεναχωριόμαστε. Πόσα, όμως, στ’ αλήθεια μας διδάσκει στην ουσία του μια αυθόρμητη σκέψη ενός παιδιού που, όπως και να την εκφράσει, εμείς πάντα το Αγαπάμε απλώς και μόνο, γιατί αυτή η ειλικρίνεια μιλά κατευθείαν στην καρδιά μας;
3) Συγχώρεση
Τα παιδιά έχουν μεγάλη ψυχή…! Ικανή να τους χωρά όλους μέσα. Διαφωνούν ή ίσως και να τσακώνονται, φωνάζουν, βάζουν τα κλάματα, στο τέλος, όμως, ξεχνούν, δεν κρατούν κακία και είναι πάλι «φίλοι», γιατί τα παιδιά, δεν έχουν φίλτρα, δεν αναγνωρίζουν εμπόδια και δεν θυμούνται κουβέντες και σχόλια. Τα παιδιά ξέρουν ν’ αγαπούν!
4) «Have the Gut» : Nα εμπιστευόμαστε την εσωτερική μας φωνή
Τα παιδιά δεν σκέφτονται από πριν, δρουν αυθόρμητα, ζουν και αυτό που εκφράζουν πηγάζει απευθείας από τον ενδότερο, καθαρό, αμόλυντο εαυτό τους. Δεν έχουν αγκιστρώσεις, δεν φοβούνται, αλλά τολμούν και νικούν με κάθε βήμα προς την ευτυχία, ακόμη και αν δεν τα καταφέρουν με την πρώτη. Γι’ αυτό, τίποτα δεν είναι ατελέσφορο. Μαθαίνουν απ’ την αποτυχία, οπλίζονται με υπομονή και επιμονή και ξαναπροσπαθούν. Ναι, ναι! Τα παιδιά δεν το βάζουν ποτέ κάτω!
5) Βάλτε …. Φαντασία!
Αναπόσπαστο κομμάτι της παιδικής αθωότητας είναι η φαντασία! Τα παιδιά, με όχημα την αλήθεια που κρύβουν μέσα τους και οδηγό την αχαλίνωτη φαντασία που τόσα εύκολα εξωτερικεύουν, θωρακίζονται, αποβάλλουν φοβίες, διαχειρίζονται δυσμενείς καταστάσεις, εκλογικεύουν τα μέχρι τώρα γι’ αυτά «ακατανόητα» και στεριώνουν το ομορφότερο στοιχείο της ψυχής θυμίζοντάς μας ότι δεν πρέπει να το ξεχνάμε ποτέ, να μην το θάβουμε στο χρόνο και στην μανία της σωρείας των πονοκεφάλων που μας προκαλεί η καθημερινότητα.
6) Δημιουργία
Τα παιδιά είναι δημιουργικά σε κάθε τους κίνηση! Είναι τα ίδια η ύψιστη ενσάρκωση δημιουργίας και αυτό το μεταλαμπαδεύουν αφενός απ’ την ύπαρξή τους, αφετέρου απ’ την εκφορά της δημιουργίας αυτής, στην κίνηση, την ομιλία, την έκφραση, την επικοινωνία, την επιλογή!
7) Πηγαία Περιέργεια
Πώς μπορείς να μετριάσεις τ’ αναρίθμητα «Γιατί;» και «Πώς;», όταν έχεις δύο μάτια να σε κοιτούν ευθεία στην καρδιά; Πού να κρυφτείς; Κι όμως! Τα παιδιά μας προσπαθούν καθημερινά να μοχλεύσουν ψήγματα από αυτή την εγγενή περιέργεια, που έχουμε όλοι κρυμμένη κάπου μέσα μας, σίγουρα ξεχασμένη, ή τουλάχιστον, «σκονισμένη». Αν την φέρουμε στην επιφάνεια, τότε ναι, σίγουρα έχουμε μάθει κάτι απ’ τα παιδιά.
8) Διαρκείς Ερωτήσεις
Τα παιδιά δεν ντρέπονται ποτέ να ρωτήσουν και ίσως αυτό να είναι συνάμα ό,τι πιο έξυπνο τα διακατέχει! Κι αυτό γιατί, έτσι χτίζουν την σοφία τους, σε αντίθεση με μας που, βασιζόμενοι στην κατά κάποιους επάρκεια της δεδομένης εμπειρίας μας, αφηνόμαστε στο πέλαγος του «Ξέρω» και σιγούμε αυτή τη φωνή που μας υπαγορεύει την ενδόμυχη και ταυτόχρονα ασίγαστη ανάγκη αναζήτησης-διερεύνησης.
9) Αυτενέργεια & Ανεξαρτησία
«Άσε με, μπορώ!» λένε διαρκώς οι μικροί μας πρίγκιπες, επιμένοντας κάθε λεπτό «πως ξέρουν» και καταδεικνύουν μια έντονη επιμονή στην διεκδίκηση της ανεξαρτησίας τους. Όσο μεγαλώνουμε, αναπτύσσουμε την τάση να «παραδινόμαστε» εύκολα ή να επιζητάμε διακαώς την ανάθεση των ευθυνών μας σε άλλους. Πόσο πιο εύκολα θα ήταν, αν όλοι αυτενεργούσαμε ισάξια ή αν διεκδικούσαμε με το ίδιο σθένος την ανάγκη για ανεξαρτησία; Σκεφτείτε πόσο πλήρεις θα νιώθαμε! Θα ήταν σίγουρα μια γεύση αθανασίας!
10) Βοήθεια & Προσφορά
Έννοιες που σίγουρα έχουμε ξεχάσει, θαμπωμένοι απ’ το βωμό της ζήτησης και του ακόρεστου. Ωστόσο, οι λιλιπούτειοι πρωταγωνιστές μας γνωρίζουν εγγενώς τι σημαίνει φιλότιμο, αγάπη και το προσφέρουν χωρίς κανένα αντάλλαγμα! Απλώς και μόνο, γιατί μπορούν!
11) Όλα διορθώνονται
Για κάθε τι που κάνουμε σίγουρα σκεφτόμαστε και ζυγίζουμε τα υπέρ και τα κατά, τα συν και τα πλην, τα θέλω, τα πρέπει , την λογική, το συναίσθημα και ο κατάλογος είναι ατελείωτος. Μολαταύτα, τίποτα δεν εμποδίζει τα παιδιά από την αυθόρμητη παραδοχή ότι πρέπει να περάσεις στην πράξη, για να μάθεις. Και σαφώς, μπορεί να μην ξέρουν «πώς», αλλά είναι βέβαια για το προσωρινό των όσων ζούμε ακόμη και αν δεν μπορούν να το εξηγήσουν. Το ίδιο ισχύει και για εμάς, τους «μεγάλους» με τα εξίσου «μεγάλα» εμπόδια! Άπαξ και πιστέψουμε ότι όλα διορθώνονται και αφιερώσουμε χρόνο στην ανεύρεση της σοφότερης λύσης, τότε όλα θα είναι σίγουρα ευκολότερα.
12) Ταχύτατη Εναλλαγή Απόψεων!
Τίποτα πιο όμορφο! Να μπορείς να έχεις μάτια και αυτιά ανοιχτά και, αν χρειαστεί, ν’ ακούσεις ή και να ενστερνιστείς μιαν άλλη άποψη, ακόμη καλύτερα! Μόλις αφήσεις στην άκρη την σιγουριά του δικού σου, τότε θα δεις να εγείρεται μπροστά σου ένας θαυμάσιος χορός, άπειρων δυνατοτήτων!
13) Ζωντάνια
Το κλισέ «Η χαρά δίνει ζωή» ίσως θα μπορούσε ν’ αντικατασταθεί απ’ το «η ζωή είναι, για να την χαίρεσαι». Τα παιδιά μας γελούν απ’ την πρώτη μέρα που κινούν τα βλέφαρα τους στο φως. Χτίζουν την δική τους πραγματικότητα και είναι ευγνώμονα. Ωστόσο, μιας και το σύμπαν είναι στ’ αλήθεια κουφό και ακούει κανείς μόνο την φωνή του δικού μας υποσυνείδητου, ας φροντίζουμε να το ποτίζουμε με χαρά και αυτό με τη σειρά του απ’ την τέρψη, σίγουρα θ’ ανθίσει.
Αυτοί λοιπόν οι μικροί πρωταγωνιστές της ζωής μας είναι καθημερινοί πομποί μηνυμάτων με πανανθρώπινο και διδακτικό χαρακτήρα. Μην ξεχνάμε πως, αν αφήσουμε στην άκρη τα φίλτρα της δική μας υπερηφάνειας, το μόνο που πρέπει ν’ αναφωνούμε στα παιδιά είναι το «Ἀεί διδασκόμενος» και να εφαρμόσουμε την πραγματική και ουσιώδη ερμηνεία του στην πράξη.
Από την Ευαγγελία Zάxου (Διευθύντρια Σπουδών SCHOOL CLUB)
