«Κερδίζεις τα προς το ζην απ’ αυτά που παίρνεις. Κερδίζεις όμως τη ζωή απ’ αυτά που δίνεις!»
Ουίνστον Τσώρτσιλ, Βρετανός Πρωθυπουργός, Νόμπελ 1953
Από τότε που άρχισα να ασχολούμαι με τον εθελοντισμό κατάλαβα ότι τόσο καιρό πριν, απλώς δεν ζούσα! Είναι πραγματικά μοναδικό το πόση δύναμη μπορείς να αντλήσεις όταν δίνεις, πόσω μάλλον χωρίς να λάβεις κάποιο υλικό κέρδος. Ο εθελοντισμός φαντάζει τρομερά επίκαιρος. Αποτελεί όμως μία έννοια τόσο ξένη.
Ο εθελοντισμός μού έμαθε ότι το νόημα της ζωής είναι στην προσφορά. Μέσα απ’ αυτόν μαθαίνεις να γίνεσαι πραγματικά άνθρωπος, γιατί κατανοείς τον ίδιο τον άνθρωπο!
Προσφάτως έπεσε στα χέρια μου ένα βιβλίο που εξηγεί εν μέρει την νευρολογία της συναισθηματικής νοημοσύνης. Εκεί κατάλαβα πως οτιδήποτε για το οποίο παραπονιόμαστε είναι στο χέρι μας να το αλλάξουμε. Από το πρωί που σηκώθηκες με χάλια ψυχολογία γιατί έτσι, ως μία πιο βαθιά αναμέτρηση με τον εαυτό μας. Κάθε αλλαγή στη ζωή μας χρειάζεται μικρά και σταθερά βήματα, αλλά κάπου εδώ θέλω να γίνω κάπως κοινότυπη και να σε ρωτήσω:
Πότε ήταν η τελευταία φορά που έδωσες με την καρδιά σου;
Μη βιαστείς να απαντήσεις. Κάτσε και σκέψου τι έχεις πάρει και τι έχεις δώσει! Λένε πως οφείλουμε να δίνουμε και να μην περιμένουμε να πάρουμε πίσω. Και αν κάτι τέτοιο δεν υφίσταται; Πάντα, μέσα από κάθε πράξη σου παίρνεις κάτι για αντάλλαγμα. Μπορεί όχι με τον τρόπο που περιμένεις εσύ να το λάβεις, αλλά πάντα θα σου δίνεται. Πάντα από πίσω θα υπάρχει η βιολογία της προσφοράς. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος, αν και είναι απίστευτα πολύπλοκος, κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει την μαγεία που κρύβει μέσα του.
Τα χρόνια ενασχόλησής μου με τον εθελοντισμό κατάλαβα ότι μέσα απ’ αυτόν οδηγείσαι στην προσωπική εξέλιξη και την άντληση προσωπικών κινήτρων. Δημιουργείς ένα αίσθημα σκοπού. Έμαθα ότι όσα περισσότερα δίνω, τόσα περισσότερα παίρνω πίσω.
Σε μία εποχή που μας έχουν κατακλύσει οι αλλεπάλληλες κρίσεις (οικονομικές, υγειονομικές κλπ.) οι περισσότεροι έχουμε χαθεί στην μετάφραση. Περιμένουμε πάντα πίσω από κάθε μας πράξη το υλικό κέρδος. Πώς περιμένεις να έχεις άπλετα πλούτη όταν έχεις μάθει να σκέφτεσαι με βάση αυτά στα οποία υστερείς; Και ποιος σε διαβεβαιώνει πως, αν τα αποκτήσεις κάποτε, θα τα εκτιμήσεις ή θα σου αρκούν;
Στον κόσμο των επιχειρήσεων το χαρακτηρίζουν ως scarcity mindset (νοοτροπία της έλλειψης) και κάπου εδώ έρχεται να επιβεβαιώσει τα λεγόμενά μου μία έρευνα του Harvard, η οποία απέδειξε περίτρανα τη δύναμη της προσφοράς! Έδειξε λοιπόν ότι οι άνθρωποι που έδιναν χρήματα έπαιρναν μεγαλύτερη ευχαρίστηση απ’ αυτούς που επέλεξαν να τα ξοδέψουν αποκλειστικά για προσωπικό τους όφελος.
Κάπου εδώ έγκειται και η βιολογία της προσφοράς που σου ανέφερα πριν.
Όταν πράττεις με απώτερο σκοπό την ευτυχία άλλων ανθρώπων και ασκείς τη δύναμη της προσφοράς, όπως σ’ όλες τις δυνάμεις παρατηρείται δράση αντίδραση. Έτσι κι εδώ, αντλείς καλύτερη φυσική υγεία. Ο ανθρώπινος οργανισμός αυτομάτως εκκρίνει ενδορφίνες και τεράστια ποσοστά μιας ορμόνης που οι επιστήμονες την χαρακτηρίζουν ως ορμόνη της αγάπης, την οξυτοκίνη.
Καταλαβαίνεις λοιπόν ότι ο εθελοντισμός δεν είναι οίκτος. Είναι η ίδια η ζωή, είναι ο ίδιος ο άνθρωπος. Σ’ έναν κόσμο λοιπόν που φοβάται να δώσει μήπως και δεν πάρει, εγώ θα φωνάζω συνέχεια ένα πράγμα:
«Δώσε και δεν έχεις να χάσεις!».
