Όλο και περισσότερα περιστατικά κακοποίησης ηλικιωμένων σε οίκους ευγηρίας αναφέρουν τα ΜΜΕ. Πολλά ρεπορτάζ σε καθημερινή βάση αποκαλύπτουν τις απαράδεκτες συνθήκες διαβίωσης της τρίτης ηλικίας έχοντας πλέον προκαλέσει τις αντιδράσεις και από την πλευρά των συγγενών καθώς επίσης από την άλλη των διευθυντών και προσωπικού των οίκων ευγηρίας.
Η υποχρέωση ενός τέτοιου είδους ιδρύματος είναι η φροντίδα των ασθενών του. Το προσωπικό έχει ως κύριο μέλημα την προστασία τόσο της ψυχικής όσο και της σωματικής υγείας, θεωρείται λοιπόν ανεπίτρεπτο να διαπιστώνει κανείς πως σε αυτά τα ιδρύματα κάθε άλλο γίνεται εκτός από αυτό. Μονάχα στην σκέψη της άθλιας κυριολεκτικά μεταχείρισης ενός ή ακόμη και περισσότερων ανήμπορων ανθρώπων είναι λογικό στο μυαλό όλων μας να επικρατεί ο θυμός και η απέχθεια απέναντι σε τέτοιες περιπτώσεις.
Οι άνθρωποι της τρίτης ηλικίας είναι μια κατηγορία που δίχως αμφιβολία έχει κερδίσει την αξία του σεβασμού πόσω μάλλον και την συμπόνια από όλους εμάς τους νεότερους ηλικιακά – σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό υγείας ένας στους έξι ηλικιωμένους έχει βιώσει κακοποιητική συμπεριφορά. Το φαινόμενο της κακομεταχείρισης της τρίτης ηλικίας δεν εμφανίζεται μόνο στο ιδρύματα φροντίδας αλλά δυστυχώς και στις οικογένειες, το πιο θλιβερό είναι πως κάποιοι ξεχνούν. Ξεχνούν πως η ζωή είναι ένας κύκλος και ότι όλοι θα βρεθούμε στη συγκεκριμένη θέση, ξεχνούν πρώτα από όλα την φροντίδα και την αγάπη που έχουν λάβει από αυτούς τους ανθρώπους.
Το ρητό «παίρνεις ό,τι δίνεις» είναι μια φράση που ουσιαστικά περιλαμβάνει όλα όσο ειπώθηκαν πιο πάνω. Σε ανθρώπους που έχουν δώσει αγάπη, φροντίδα, στήριξη και τόσα πολλά ακόμη που είναι δύσκολο να γραφτούν εδώ, το λιγότερο που οφείλουμε όχι σαν οικογένεια μόνο αλλά καταρχήν ως άνθρωποι είναι να τα ανταποδώσουμε εις διπλούν. Άλλωστε αυτή είναι η διαφορά του ανθρώπου – ή μάλλον για να τεθεί πιο σωστά – αυτή θα έπρεπε να ήταν η διαφορά, να δείχνουμε σε όποιον χρειάζεται την αγάπη και την στήριξη μας.
