Η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία δεν είναι ένας ακόμη θεσμικός σταθμός στο ημερολόγιο. Είναι μια ημέρα που μας αναγκάζει να κοιτάξουμε κατάματα την πραγματικότητα: οι άνθρωποι με αναπηρία δεν χρειάζονται λόγια συμπόνιας, αλλά πράξεις ισότητας.
Κάθε χρόνο ακούμε υποσχέσεις, βλέπουμε ανακοινώσεις, διαβάζουμε ευχές. Όμως πίσω από αυτές τις λέξεις, η καθημερινότητα παραμένει γεμάτη εμπόδια που δεν θα έπρεπε καν να υπάρχουν.
Για πολλούς, η πρόσβαση είναι κάτι αυτονόητο. Για εμάς, όμως, είναι αγώνας. Ένα πεζοδρόμιο χωρίς ράμπα, μια υπηρεσία που δεν είναι προσβάσιμη, μια σχολή που «δεν μπορεί» να προσαρμοστεί, ένας εργοδότης που δεν βλέπει ικανότητες αλλά περιορισμούς. Δεν είναι η αναπηρία που δυσκολεύει τη ζωή μας· είναι η έλλειψη δομών, η αδιαφορία, οι στερεοτυπικές αντιλήψεις που επιμένουν να μας κρατούν στο περιθώριο.
Η κοινωνία συχνά μιλά για ενσωμάτωση, αλλά ξεχνά ότι η ενσωμάτωση δεν γίνεται με χειροκροτήματα. Γίνεται με προσβάσιμα κτίρια, με ίσες ευκαιρίες στην εργασία, με εκπαίδευση που σέβεται και περιλαμβάνει όλους, με πολιτικές που εφαρμόζονται και όχι που μένουν στα χαρτιά. Γίνεται όταν ο άνθρωπος με αναπηρία πάψει να θεωρείται «εξαίρεση» και αντιμετωπίζεται ως ενεργό, ισότιμο μέλος της κοινωνίας.
Δεν ζητάμε προνόμια. Ζητάμε δικαιώματα. Ζητάμε να μη χρειάζεται να παλεύουμε διπλά για όσα άλλοι θεωρούν δεδομένα. Ζητάμε ο σεβασμός να μη είναι ευχή, αλλά πράξη. Και ζητάμε η φωνή μας να ακούγεται—όχι μία μέρα τον χρόνο, αλλά κάθε μέρα.
Η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία μάς υπενθυμίζει κάτι θεμελιώδες:
η ισότητα δεν είναι σύμβολο ή επίσημη ανακοίνωση.
Είναι η πράξη που κάνει μια κοινωνία δίκαιη. Μέχρι όμως να τη δούμε να γίνεται πραγματικότητα, θα συνεχίσουμε να διεκδικούμε.
Η ΕΡΤ για την Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία: εδώ
Μητσοτάκης για Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία: Η Ελλάδα του 2025 μπορεί να είναι υπερήφανη για τα βήματα που έχει κάνει: εδώ
Διαβάστε περισσότερα: εδώ
