Ο φιλόσοφος Friedrich Nietzsche είχε πει: «Αυτός που έχει βρει τον λόγο για να ζει, μπορεί να αντέξει και να καταφέρει σχεδόν τα πάντα».
Η έρευνα και η εμπειρία όλων αυτών των ετών στα διάφορα πεδία της ζωής μάς έχουν δείξει ότι αυτός ο τρόπος να σκεφτόμαστε κι επομένως να ζούμε εμπεριέχει μια μεγάλη αλήθεια. Έχοντας μια αίσθηση νοήματος νιώθουμε πιο επίμονοι, πιο ανθεκτικοί και αποθαρρυνόμαστε λιγότερο σε όποιο δυσάρεστο γεγονός. Σκεφτείτε το λιγάκι… Μας βοηθά να βρούμε δημιουργικές λύσεις στις διάφορες κακουχίες και μας δίνει τη δύναμη και το θάρρος να εξαλείψουμε ό,τι μας πληγώνει και μας πονά, ώστε να μπορούμε να θεραπεύσουμε και να προστατεύσουμε εμάς και τους άλλους, επειδή κατανοούμε τι διακυβεύεται.
Οι άνθρωποι που έχουν προσεγγίσει το προσωπικό νόημα ζωής διαχειρίζονται καλύτερα το στρες και έχουν μειωμένα επίπεδα άγχους και ανησυχίας. Επίσης, φοβούνται λιγότερο να πάρουν ρίσκα και αποφάσεις και δεν εξαρτώνται από τις απόψεις των άλλων. Έχοντας μια σαφή αίσθηση των «γιατί» τους, το πιθανότερο σενάριο είναι να ζουν ποιοτικότερα και να νιώθουν ικανοποίηση με το ποιοι είναι και πού πηγαίνουν.
Μπορούμε να φτάσουμε στην αναζήτηση αυτού του προσωπικού μας νοήματος όταν αποφασίσουμε να συνδεθούμε με κάτι που μπορεί να φαίνεται έξω από εμάς, κάτι δηλαδή μεγαλύτερο από τον εαυτό μας, πέρα από το Εγώ μας. Εκεί όπου όλα τα λυπημένα και ευχάριστα γεγονότα της ζωής μας έχουν μια συνοχή και μια συνέχεια.
Για να το αντιληφθούμε καλύτερα σαν ένα πρώτο βήμα είναι αυτή η αίσθηση δέους που αισθανόμαστε όταν βρισκόμαστε κοντά στη φύση ή ακόμα και σε αυτή την αίσθηση απώλειας των εαυτών μας στα μάτια ενός άλλου. Αυτό το δέος συρρικνώνει το εγώ μας και μας συνδέει στενά με κάτι με το οποίο νιώθουμε πληρότητα.
Και τώρα θα σκέφτεστε: «Πολύ ωραία όλα αυτά, αλλά πώς μπορεί να γίνει πράξη αυτή η θεωρία;» Δοκιμάζοντας, θα σας πω! Ένα βήμα την φορά! Αυτή η σύνδεση που αναζητάμε δεν είναι έξω από εμάς, αλλά μέσα μας και μας συνδέει βαθιά και με τους άλλους, το είχε αναφέρει και ο Αριστοτέλης.
Αναζητήστε τις συνδέσεις ανάμεσα σε αυτό που κάνετε ως «εργασία» και σε κάτι «μεγαλύτερο». Ίσως οι υπηρεσίες ή τα προϊόντα που παρέχει η εταιρεία σας ανταποκρίνονται σε μια βαθιά ανθρώπινη ανάγκη, ίσως και όχι. Το ζητούμενο δεν είναι τι εργασία κάνεις, αλλά πώς την κάνεις και γιατί. Πώς μπορείτε να κάνετε την δουλειά σας με τρόπους, ανεξάρτητα από το έργο, που να εμπεριέχει περισσότερη ανθρωπιά στις ζωές των άλλων; Ανεξάρτητα από το τι κάνετε, μπορείτε πάντα να έχετε θετική επίδραση στη ζωή άλλων ανθρώπων.
Ποια ειδική εμπειρία, ταλέντο ή ικανότητα έχετε; Θα μπορούσε να είναι κάτι με το οποίο είστε παθιασμένοι, που σας γεμίζει με ενέργεια και που σας δίνει την λαχτάρα να ξυπνάτε κάθε πρωί. Τι είναι αυτό που κάνετε με πάθος; Αυτό το μοιράζεστε; Μπορεί από την άλλη να έχετε βιώσει κάποιο τραύμα, κάποιο πολύ δύσκολο γεγονός ή να κάνατε κάποιο τρομερό λάθος. Έχετε σκεφτεί ποτέ ότι οι άλλοι χρειάζονται απεγνωσμένα αυτό που έχετε ζήσει και τον τρόπο που «βγήκατε» από αυτό; Ψάξτε τρόπους που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το «βίωμά» σας, για να το δώσετε πίσω στον κόσμο και να αφήσετε τους ανθρώπους καλύτερα από ό,τι τους βρήκατε.
Σκεφτείτε πώς θα θέλατε να είναι η ζωή σας και ειδικά πώς θα θέλατε να σας θυμούνται οι άνθρωποι που βρίσκονται πιο κοντά σας. Τι θα θέλατε να πουν για σας; Για ποια επιτεύγματά σας θα μιλούσαν; Δοκιμάστε να είστε αντικειμενικοί ούτε μέτριοι αλλά ούτε και υπερβολικοί. Γράψτε κάτι που να περιγράφει τι «κληρονομιά» θέλετε να αφήσετε και στη συνέχεια, δείτε εάν μπορείτε να την συνοψίσετε σε μια γραμμή. Κοιτάξτε πίσω σε αυτό που γράψατε και θέστε στον εαυτό σας δύο ερωτήσεις: Τι μπορώ να κάνω ρεαλιστικά, για να φτιάξω αυτή την κληρονομιά; Τι κάνω τώρα που θα με οδηγήσει προς αυτόν τον στόχο;
Δοκιμάστε λοιπόν να δημιουργήσετε μια ισχυρή σύνδεση με εσάς βρίσκοντας το προσωπικό σας νόημα. Ζήστε ουσιαστικά την κάθε μέρα και στην συνέχεια επιτρέψτε να επιστρέψετε όλο αυτό τον θησαυρό που ανακαλύψατε στους συνανθρώπους σας!
Από την Ελένη Αικατερίνη (Ψυχοθεραπεύτρια – Κοινωνιολόγος)
Δείτε περισσότερα: http://aksizo.gr/
Επιμέλεια άρθρου: Ευγενία Κελαράκου
