Μεταξύ άλλων, η συναισθηματική διαπαιδαγώγηση αποτελεί την ικανότητα του ατόμου να αντιληφθεί το συναίσθημά του, να το αποδεχτεί και να το εκφράσει με τέτοιο τρόπο ώστε αφενός να ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα και αφετέρου να γίνεται κατανοητό από τον συνομιλητή. Είναι επίσης η ανάπτυξη της ενσυναίσθησης, της ικανότητας δηλαδή να μπορεί κανείς να μπει στη θέση του άλλου και να αντιληφθεί την πραγματικότητα από την οπτική ενός τρίτου ατόμου.
Είναι η ικανότητα να διακρίνει κανείς τη διαφορά μεταξύ των δικών του συναισθημάτων και αυτών των άλλων προσώπων χωρίς να πραγματοποιούν ασυναίσθητες αντανακλάσεις στοιχείων του εαυτού τους στους άλλους.
Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις στις οποίες πριν εκφράσει κανείς τα συναισθήματα και τις σκέψεις του, επιζητά την επιβεβαίωση της αμοιβαιότητας όσων επρόκειτο να αναφέρει. Λες και ένας άλλος άνθρωπος είναι υποχρεωμένος να έχει αναπτύξει ίδια ή παρόμοια συναισθήματα με εκείνον. Λες και είναι ντροπή να υπάρξουν μονόπλευρα συναισθήματα. Απαγορεύεται.
Επομένως ο τρόπος που θα επιλέξει να εκφραστεί θα είναι τέτοιος ώστε να αποτρέψει οποιαδήποτε ειλικρινή έκθεση που στα μάτια του φαντάζει αδυναμία, στο άλλο άτομο. Μη τυχόν καταλάβει την ενδεχόμενη ευαλωτότητα και εκμεταλλευτεί την κατάσταση προκειμένου να επιβεβαιωθεί. Να τροφοδοτηθεί κάποιος εγωισμός.
Πόσες φορές τα νεύρα, η ένταση, ο θυμός πήραν τη θέση της αγάπης, του ενδιαφέροντος και της τρυφερότητας; Γιατί είναι αδυναμία και ντροπή να υπάρχουν θετικά συναισθήματα και να εκφράζονται; Να εκφράζονται όπως είναι. Με την ένταση που υπάρχει σε αυτά τη δεδομένη χρονική στιγμή. Χωρίς την αναμονή κατάλληλων και ιδανικών ουτοπικών συνθηκών.
Γιατί να μην εκφραστεί με σεβασμό η οποιαδήποτε αντίρρηση και η αποδοχή μιας διαφορετικής οπτικής; Γιατί πρέπει να κυριαρχεί η ιδέα ότι πρέπει να επιβληθώ λες και οι σχέσεις είναι πεδίο μάχης. Κάποιος κερδίζει, κάποιος χάνει. Υπεροχή.
Και εν τέλει ποια είναι η κατάληξη; Ποιο είναι το όφελος; Επικοινώνησα το συναίσθημα; Το αποδέχτηκα; Το σεβάστηκα; Ή απλώς φέρθηκα εγωιστικά, το επισκίασα προβάλλοντας κάτι τελείως διαφορετικό και δεν το αποδέχτηκα μένοντας με τη σκέψη «τι θα γινόταν αν»;
Από την Όλγα Στεφανογιάννη
