Σήμερα στο your e-articles για μία αποκλειστική συνέντευξη το «κακό παιδί» της ελληνικής αστυνομικής λογοτεχνίας, o Γιώργος Σταφυλάς, αφορμή η έκδοση του νέου του αστυνομικού μυθιστορήματος: “Noir” από τις εκδόσεις Άγρια Δύση.
-Πώς οδηγήθηκες στο γράψιμο; Τι σημαίνει για εσένα η συγγραφή;
Πάντοτε ήθελα να γράψω αλλά μέχρι το 2017 που ξεκίνησα το σπορ αυτό δεν μου είχε δοθεί η ευκαιρία ή αν θέλεις δεν υπήρχε το έναυσμα, η αφορμή. Για μένα το γράψιμο είναι ένας τρόπος να επικοινωνήσεις πράγματα που θέλεις να πεις. Και πρέπει εκείνο που ο έλεγε ο Καραγάτσης ότι στην Ελλάδα συγγραφέας δεν είναι επάγγελμα, όλοι οι συγγράφεις εργαζόμαστε για να ζήσουμε.
-Γενικά βαράς στο ψαχνό τις έφαγα και ο ίδιος άλλωστε, δικαιολογείς την φήμη σου του «κακού παιδιού» της αστυνομικής λογοτεχνίας. Πράγμα που δεν είχα ξανά δει και πυροδότησε το ενδιαφέρον μου γι’ αυτή την συνέντευξη. Θες να μας εξομολογηθείς γιατί σου βγαίνει αυτή η επιθετικότητα; Είναι μία περσόνα που κατασκεύασες ή όντως έτσι είσαι στην καθημερινότητα σου;
Εν μέρει μου βγήκε έτσι λόγω των αντιδράσεων που συνάντησα μπαίνοντας στον χώρο. Κανείς δεν βρέθηκε να μου πει: «καλώς ήρθες αγόρι μου ψιλοκαλά γράφεις θα σε στηρίξουμε». Αντιθέτως συνάντησα μπούλινγκ προς εμένα και προς τους αναγνώστες μου, ύβρεις, ταμπέλες (δολοφονία χαρακτήρα) και συντονισμένη επιχείρηση ”cancel”. Είναι χαρακτηριστικό ότι σήμερα έξι χρόνια είμαι αποκλεισμένος από τις βασικές διαδικτυακές ομάδες που κάνουν όλη την προώθηση των αστυνομικών βιβλίων. Και το χειρότερο είναι ότι αυτές οι ομάδες αποκλείουν ΚΑΙ τους αναγνώστες μου. Ωστόσο μπορώ να πω ότι τα έχω μια χαρά καταφέρει μέσα σε αυτές τις αντιξοότητες! Όπως λένε και οι Αμερικάνοι: «η αρνητική διαφήμιση είναι και αυτή διαφήμιση»!
-Ψάχνοντας καλύτερα για εσένα, διαπίστωσα ότι τα πυρά σου στρέφονται συχνότερα κατά επώνυμων συγγραφέων της αστυνομικής λογοτεχνίας αναδεικνύοντας τα «κακώς κείμενα» του συγγραφικού συστήματος κατά την άποψή σου, θες να μας μιλήσεις γι’ αυτά ή μήπως θα παραδεχτείς ότι κατά βάθος ζηλεύεις τους πιο πετυχημένους;
Δεν υπάρχει κάποιος Έλληνας αστυνομικός συγγραφέας που να ζηλεύω για το γράψιμο του. Ως προς το κομμάτι της «επιτυχίας» έχω κατασταλάξει ότι το 70% είναι θέμα δημοσίων σχέσεων. Γλείψιμο δηλαδή. Συγγραφείς που γνωρίζουν άλλους συγγραφείς που έχουν κονέ με εκδότες που μοιράζουν βιβλιαράκια και δωράκια σε αναγνώστες με ομάδες και επιρροή που κατευθύνουν τους αναγνώστες σε αγορά συγκεκριμένων ονομάτων που εκδίδονται από συγκεκριμένους εκδότες. Αυτό είναι το κύκλωμα στην Ελλάδα. Σημαντικό κομμάτι της επιτυχίας είναι και το συγκεκριμένο ιδεολογικό πρόσημο. Αν δηλώσεις «προοδευτικός» και το παίξεις λίγο στο Βella Ciao και λίγο υπερασπιστής των LGBT δικαιωμάτων έχεις πολλά credıt.
-Πώς γεννήθηκε η ιδέα του νέου αστυνομικού μυθιστορήματος σου;
Γεννήθηκε στην Αντίπαρο όπου βρισκόμουνα για δουλειά. Εκεί υπήρχε αρκετός χρόνος για διάβασμα γράψιμο και θέαση ταινιών νουάρ της δεκαετίας 40 – 50.
-Τι θα διαβάσουμε στο ‘’Noir’’, το νέο σου αστυνομικό μυθιστόρημα;
Είναι ένα βιβλίο πολύ διαφορετικό από όλα όσα έχω γράψει και από όσα παίζουν σήμερα στο ελληνικό crime fiction!
-Στο οπισθόφυλλο διαβάζω: «τέσσερις ιστορίες με θέμα την μοιραία γυναίκα». Μήπως αντικειμενοποιείς λίγο τις γυναίκες και προβάλλεις σεξισμό και μισογυνισμό;
Μου δίνει μια καλή πάσα να πω κάτι εδώ: Νισάφι με την πολιτική ορθότητα! Με την τάση δηλαδή να γράφουμε με συγκεκριμένο τρόπο ώστε να μην θιχτεί η α ή η β κατηγορία πληθυσμού! Όχι λοιπόν δεν είμαι ούτε σεξιστής ούτε μισογύνης! Απλώς γράφω τέσσερις ιστορίες στα πρότυπα του παλιού φιλμ νουάρ στο οποίο οι γυναίκες πρωταγωνίστριες είχαν ένα ρόλο μοιραίο για την πορεία και τη κατάληξη των ηρώων. Αν αυτό είναι σεξισμός τότε σημαντικό μέρος της παγκόσμιας λογοτεχνίας και του κινηματογράφου είναι εξίσου σεξιστικό και πρέπει να σταματήσει να προβάλλεται ή να αλλάξει. Τέτοιες προσπάθειες επαναγραψίματος σημαντικών έργων έχουν ήδη ξεκινήσει και φοβάμαι πολύ ότι στο μέλλον θα ζήσουμε σκηνές που θα θυμίζουν το 1984 ή το Φαρενάιτ 451.
-Έχοντας γράψει πέντε αστυνομικά μυθιστορήματα, ποια πιστεύεις πως είναι τα σημαντικότερα στοιχεία που πρέπει να έχει ένα καλό αστυνομικό μυθιστόρημα;
Ένταση, ατμόσφαιρα, ρεαλιστικοί διάλογοι.
-Ποια η άποψή σου για το «ψυχολογικό θρίλερ», ποια διαφορά υπάρχει από το αστυνομικό μυθιστόρημα;
Δεν το ξέρω καθόλου αυτό το είδος. Ή για να το πω αλλιώς αμφισβητώ την ύπαρξη του!
-Ο δημιουργός πρέπει να προβάλει πολιτικές και κοινωνικές θέσεις μέσα από τα έργα του ή να αποστασιοποιείται; «Κοινωνικό αστυνομικό μυθιστόρημα», υπάρχει;
Έτσι κι αλλιώς τα πάντα είναι πολιτική κατά την ρήση του Λένιν. Ωστόσο είναι καλύτερα ο δημιουργός να μην στρατεύεται. Καλύτερα να αφήνεις τους ήρωες να μιλάνε χωρίς διδακτικισμούς. Γενικά είναι καλό να κρατάς μια ισορροπία.
-Ως δημιουργός νιώθεις πληρότητα από το έργο που έχεις καταθέσει ή υπάρχουν ακόμα πράγματα που δεν ειπώθηκαν ή καταγράφηκαν και θα το ήθελες; Έχεις κάποια νέα ιδέα στα σκαριά;
Πάντα έχω ιδέες. Αυτά που έχω γράψει και εκδώσει είναι πάνω κάτω αντιπροσωπευτικά. Στο μέλλον όμως ίσως συνεχίσω και με άλλα έργα.
-Θα γίνεις «καλό παιδί» επιτέλους ή θα συνεχίσεις να μετατρέπεις τα πάντα σε ροντέο;
Είμαι ήδη αρκετά καλύτερος απ’ ό,τι πριν μερικά χρόνια!
Γιώργος Σταφυλάς – Βιογραφικό: εδώ
Γιώργος Σταφυλάς – “Noir” από τις εκδόσεις Άγρια Δύση: εδώ
Διαβάστε περισσότερες απόψεις για βιβλία και συνεντεύξεις συγγραφέων: εδώ
