Η Μαγδαληνή Στεφανίδου – ή απλώς Μάγδα – γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και μεγάλωσε στην Αλεξάνδρεια Ημαθίας. Σπουδάζει μουσική στο Α.Π.Θ. και το όνειρο που έχει είναι να καταφέρει να μοιράζεται με τον κόσμο τη μουσική της και να τους ταξιδέψει στον δικό της κόσμο!
-Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με το τραγούδι;
Από μικρό παιδάκι τραγουδούσα. Η μητέρα μου μου είχε ζητήσει να της τραγουδήσω ένα τραγούδι της Παπαρίζου σε ηλικία 5-6 χρονών. Τα πρώτα μου τραγούδια βγήκαν όταν ήμουν 13 χρονών. Η αλήθεια είναι πως και οι γονείς μου είχαν ασχοληθεί με το τραγούδι. Οπότε, ο πατέρας μου με βοήθησε να ξεκινήσω τα πρώτα βήματα σε ένα γνωστό του στούντιο.
-Τι είδους μουσική τραγουδάς;
Τραγουδάω όλα τα είδη! Και ελληνικά και ξένα, ποπ, ροκ, έντεχνα, λαϊκά, τζαζ, μπλουζ. Γενικά, ό,τι μου αρέσει το τραγουδάω! Και λόγω σχολής έχω ασχοληθεί και με πιο κλασικό ρεπερτόριο μέσα από τη χορωδία.
-Παίζεις μουσικό όργανο; Κάνεις μαθήματα φωνητικής;
Κάνω κλασικό πιάνο και έκανα κιθάρα στο ωδείο. Επίσης, έχω και πτυχίο αρμονίας. Επομένως, συνέχισα τις σπουδές μου στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (Α.Π.Θ.). Μαθήματα φωνητικής έκανα και στο ωδείο και στη χορωδία στο Πανεπιστήμιο.
-Τι συναισθήματα βιώνεις όταν τραγουδάς;
Εξαρτάται τι τραγούδι θα πω και σε τι κατάσταση θα βρίσκεται η ψυχολογία μου. Αν είμαι στεναχωρημένη για παράδειγμα, θα τραγουδήσω κάτι που να με αγγίζει τόσο ο στίχος όσο και η μουσική.
-Ποια η εμπειρία από το «Κάνε μου like»;
Ήταν πολύ ωραία εμπειρία. Συμπάθησα και την Αννίτα, γιατί φαίνεται ειλικρινής και αυθόρμητος άνθρωπος. Επίσης, πήγα και στο «Star Academy» και θυμάμαι ήμουν πολύ αγχωμένη και μάλιστα, είχα βάλει τα κλάματα μερικές ώρες πριν. Ήμουν κουρασμένη και άυπνη τόσες ώρες και η μητέρα μου προσπαθούσε να με ηρεμήσει.
-Τραγούδια που έχεις ξεχωρίσει;
Δύσκολο! Η αλήθεια είναι πως κολλάω με ένα τραγούδι μέχρι να το βαρεθώ και να βρω κάποιο άλλο. Ωστόσο, το «Για κάποιο λόγο γίναν όλα…» του Οικονομόπουλου νομίζω είναι σταθερή αξία για μένα.
-Αγαπημένος στίχος;
Γενικότερα προτιμώ στίχους που δίνουν ελπίδα, όπως «never say never»… Γενικά, τραγούδια με νόημα όχι μόνο αγάπη και έρωτες.
-Καλλιτέχνες που θαυμάζεις;
Σίγουρα τους παλιούς καλλιτέχνες όπως Τζένη Βάνου, Στέλιο Καζαντζίδη, Δημήτρη Μητροπάνο. Από τους εν ζωή, Άννα Βίσση, Νατάσσα Μποφίλιου, Ελένη Βιτάλη, Γλυκερία, Οικονομόπουλο, Νίκο Καρβέλα. Από ξένους λατρεύω Imagine Dragons!
-Πες μας δυο λόγια για τα δικά σου κομμάτια…
Όπως προανέφερα, μπήκα από μικρή στο στούντιο και ηχογράφησα δύο κομμάτια σε στίχους και μουσική του Παναγιώτη Παπαχατζή με τίτλους «Νικητές και Ηττημένοι» και «Καλοκαιράκι». Τα είχα στο YouTube, αλλά τα έκλεισα. Θα τα επαναφέρω όμως, αφού τα ξαναηχογραφήσω! Αργότερα, συνεργάστηκα με ένα παιδί από τη Σερβία, τον Nenad Petrović, ο οποίος έγραφε ηλεκτρονική μουσική. Έτσι, κάναμε δύο κομμάτια το «Love is the reason» και «New beginning». Πριν αρχίσω μουσική στο ωδείο έγραψα ένα κομμάτι για τη γιορτή της μητέρας και η ίδια μου η μητέρα ήθελε να το δημοσιεύσω. Με το ξεκίνημα του ωδείου ο δάσκαλός μου, Ντινόπουλος Κωνσταντίνος, έδωσε δύο κομμάτια με τίτλους «Φως» και «Τίποτα». Έπειτα, κάναμε μια παραγωγή με τίτλο «Secret Love» και είναι το πρώτο μου ξενόγλωσσο. Και πλέον – θεωρώ – είμαι σιγά σιγά έτοιμη να μοιραστώ με τον κόσμο δική μου δουλειά στη μουσική!
-Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίζεις στο συγκεκριμένο χώρο;
Ο χώρος της μουσικής βιομηχανίας είναι αρκετά δύσκολος! Υπάρχει μεγάλος ανταγωνισμός που θα προτιμούσα να είναι συναγωνισμός. Προσωπικά, θα ήθελα ο κόσμος να με αγαπήσει για αυτό που πραγματικά είμαι, για τον εαυτό μου, κρατώντας τις αξίες και την ηθική που με δίδαξαν οι γονείς μου και όχι για αυτό που θέλουν οι άλλοι να γίνω.
-Ποια είναι η άποψή σου για τις δισκογραφικές στην εποχή μας;
Πιστεύω ο σκοπός τους παραμένει ίδιος με αυτόν που ήταν κάποτε. Αλλά με τα νέα δεδομένα και τα social media ίσως αποδυναμώθηκαν. Σαφώς βέβαια υπάρχουν ακόμα δισκογραφικές με μεγάλη επιρροή.
-Ο μεγάλος σου φόβος;
Είναι να χάσω τους αγαπημένους μου ανθρώπους…
-Τι άνθρωπος είναι η Μάγδα Στεφανίδου;
Σύμφωνα με αυτά που μου λένε οι γνωστοί μου δεν είμαι και τόσο νορμάλ άνθρωπος (γέλια). Εμείς οι καλλιτέχνες είμαστε λίγο «τρελοί» και θέλουμε να το βγάζουμε προς τα έξω. Έχω χαρακτηριστεί και πειραχτήρι, αλλά δεν ξέρω γιατί. Σε σοβαρές καταστάσεις ωστόσο είμαι άλλος άνθρωπος! Είμαι ρεαλίστρια και ονειροπόλα. Σκέφτομαι πάρα πολύ και ίσως αυτό δεν είναι καλό πάντα.
-Επόμενες σκέψεις, τι ετοιμάζεις;
Θέλω να ετοιμάσω κάποια δικά μου τραγούδια που να αρέσουν στον κόσμο και να τα αγαπήσει.
-Ευχαριστώ για τη συζήτησή μας!
Κι εγώ ευχαριστώ, χάρηκα πολύ για τη συζήτησή μας!
Συνέντευξη στον Μιχάλη Δραμιτινό
Επιμέλεια συνέντευξης: Ευγενία Κελαράκου