Ο Νίκος Μουρατίδης γεννήθηκε στην Νίκαια του Πειραιά και ενώ σπούδασε σκηνοθεσία κινηματογράφου, τον απορρόφησε ο κόσμος της μουσικής. Δούλεψε σε εταιρείες δίσκων, στο ραδιόφωνο, σαν δημοσιογράφος γράφοντας για τη μουσική και έχει κυκλοφορήσει δεκάδες συλλογές cd. Διετέλεσε στέλεχος στις δισκογραφικές εταιρείες Polygram, CBS, EMI και Universal περνώντας από όλα τα πόστα: δημόσιες σχέσεις, παραγωγή και A&R manager. Έχει συνεργαστεί με τους μεγαλύτερους Έλληνες καλλιτέχνες στο χώρο της μουσικής και του θεάτρου. Έχει γράψει αρκετά σενάρια για την τηλεόραση, έχει πάρει και βραβείο σεναρίου, έχει συνεργαστεί σαν αρθρογράφος στα περισσότερα έντυπα και έχει εκδώσει 6 βιβλία.
- Τα τελευταία χρόνια τον διαβάζουμε καθημερινά στο πολύ πετυχημένο blog του www.nikosonline.gr
- Τον ακούμε στην ραδιοφωνικού εκπομπή «Η μικρή μας πόλη» κάθε Σαββατοκύριακο 6 μ.μ.- 9 μ.μ. στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ 90,1 FM
- Και για περισσότερες πληροφορίες για την ζωή και την καριέρα του επισκεφθείτε το επίσημο web site του www.nikosmouratidis.gr
Ας διαβάσουμε την αποκλειστική συνέντευξη που έδωσε στο Your e-articles!
–Κύριε Μουρατίδη, χαίρομαι πολύ που τα λέμε, γιατί έχετε ιδιαίτερο ενδιαφέρον και θα θέλω να σας ρωτήσω διάφορα.
Τι θέλετε να μάθετε;
–Ας πούμε, ποιες είναι οι αναμνήσεις από την παιδική σας ηλικία;
Ήταν ωραία χρόνια στην Νίκαια, ένα όμορφο προάστιο του Πειραιά – που τώρα έχει γίνει χάλια – με μονοκατοικίες, με κήπους, με αλάνες, με πετροπόλεμο… Και ατελείωτες ώρες με τα στρατιωτάκια μου στον κήπο να σκηνοθετώ μάχες…
–Κάτι που σας σημάδεψε;
Δεν έχω παιδικά τραύματα… Το μόνο ίσως που με στεναχωρούσε ήταν ότι και οι δύο γονείς δούλευαν και μου έλειπαν.
–Πώς καταλάβατε ότι θέλετε να γίνετε μουσικός παραγωγός;
Μα, δεν ήθελα να γίνω μουσικός παραγωγός. Σκηνοθέτης ήθελα. Βέβαια, από πολύ μικρός ήμουν λάτρης του ραδιοφώνου, άκουγα με μανία μουσική, αγόραζα δίσκους κτλ. Εντελώς τυχαία βρέθηκα να δουλεύω στην δισκογραφία και τελικά να ασχοληθώ με τα μουσικά μας πράγματα – γράφοντας σε έντυπα για μουσική, κάνοντας ραδιόφωνο και περνώντας από όλα σχεδόν τα πόστα στις εταιρείες δίσκων.
–Ποιες είναι οι αρμοδιότητες ενός μουσικού παραγωγού;
Ένας μουσικός παραγωγός σε εταιρεία δίσκων είναι ο άνθρωπος που βρίσκει το κατάλληλο ρεπερτόριο για τους καλλιτέχνες του. Έχει τις επαφές με τους δημιουργούς και ψάχνει ανάλογα. Στις δεκαετίες ’60, ’70 και ’80 έπαιζε και λίγο το ρόλο του μάνατζερ… Μετά άρχισαν οι καλλιτέχνες να αποκτούν κανονικούς – ας πούμε – μάνατζερ, πατέρατζερ και δεν συμμαζεύεται… (γέλια)
–Ποιο είναι το «πακέτο» ενός πετυχημένου καλλιτέχνη;
Στην σημερινή εποχή ένας καλλιτέχνης πρέπει να είναι μορφωμένος, ενημερωμένος, έξυπνος και να κάνει σωστές επιλογές. Έχουν «χαθεί» πολλές φωνάρες που δεν είχαν όλα τα παραπάνω…
–Μερικά παραδείγματα;
Αααα μην με βάζεις να σου λέω ονόματα… Θα σου πω μόνο πως κανείς στις μέρες μας δεν θέλει έναν βλάκα τραγουδιστή ή έναν καλλιτέχνη που δεν ξέρει τι του γίνεται. Βλέπεις άλλωστε από το διεθνές ρεπερτόριο μέχρι και στα δικά μας πως υπάρχουν καλλιτέχνες με ελάχιστο ταλέντο που όμως διαπρέπουν, γιατί είναι ξύπνιοι και κάνουν σωστές κινήσεις… Η Madonna είναι το μεγάλο παράδειγμα μιας άφωνης που έκανε τεράστια παγκόσμια καριέρα.
–Συνεργάζεστε με κάποιους καλλιτέχνες αυτή την περίοδο; Αν ναι, με ποιους;
Όχι, δεν συνεργάζομαι. Δεν υπάρχουν χρήματα, για να γίνουν σπουδαία πράγματα και εγώ βαριέμαι να ασχολούμαι κάνοντας μιζέριες. Αν δεν μπορώ να μπω στο στούντιο με αληθινούς μουσικούς, με ενορχηστρωτές… Αν δεν μπορώ να φτιάξω μια καταπληκτική μουσική παράσταση για τον καλλιτέχνη μου, τότε τι να κάνω;
–Σα να μου λέτε ότι δεν υπάρχει δισκογραφία στις μέρες μας;
Ακριβώς. Οι εναπομείνασες εταιρείες δεν κάνουν παραγωγές πια. Όλα τα πληρώνουν οι καλλιτέχνες. Υπάρχουν κάποιες εταιρείες μάλιστα που παίζουν τον ρόλο του νταβατζή. Τα παίρνουν από τα νέα παιδιά χωρίς να τους κάνουν ούτε παραγωγή δίσκου ούτε video clip ούτε promo.
–Σε τι κατάσταση βρίσκεται η μουσική γενικότερα στην Ελλάδα;
Από την δεκαετία του ’90 και μετά ήρθαν τούμπα τα πράγματα. Μέχρι τότε υπήρχε το καλό ρεπερτόριο, οι καλοί δίσκοι, τα τραγούδια με διάρκεια… Και κάπου – σε μια γωνίτσα – υπήρχε και το άλλο, το ευτελές ρεπερτόριο. Τώρα κυριαρχεί το ευτελές και κάπου – σε μια γωνίτσα – υπάρχουν και κάποιοι καλοί… Τώρα τα Μ.Μ.Ε. προωθούν τους τραγουδιστές και τα τραγούδια της νύχτας. Τραγούδια της μίας σεζόν. Υπάρχουν βέβαια κάποιες μικρές εταιρείες τύπου Μικρή Άρκτος που κάνουν θαυμάσια δουλειά.
–Για σας δηλαδή σήμερα ποια είναι τα 2 μεγαλύτερα ονόματα στον χώρο;
Η Μποφίλιου και ο Χαρούλης.
–Διαβάζοντας το βιογραφικό σας, θέλω να μου πείτε τι σας έχει μείνει από τη γνωριμία σας με την Αλίκη Βουγιουκλάκη;
Πολύ ωραία πράγματα. Μου την γνώρισε ο Βλάσσης και δούλεψα μαζί της σε 3 θεατρικές παραγωγές. Αστέρι μεγάλο! Πανέξυπνη, δουλευταρού και σταρ. Κανονική σταρ, που ο κόσμος πήγαινε σινεμά και θέατρο και πλήρωνε, για να την δει. Τώρα κάποιες τηλεοπτικές λένε ότι είναι σταρ, που με ένα off στο τηλεκοντρόλ, εξαφανίζονται… χαχαχαχαχα
–Δουλέψατε και με τη Μελίνα Μερκούρη στις εκλογές του ’81. Πώς προέκυψε να κινηθείτε σε πολιτικά μονοπάτια;
Δεν ήταν πολιτικά τα μονοπάτια, ήταν φιλικά. Την Μελίνα την γνώρισα το 1976, δούλεψα μαζί της σε 2 θεατρικές παραγωγές κάνοντας το γραφείο τύπου, και μετά, μιας και είμαι από την Β’ Πειραιά, δούλεψα και στις εκλογές. Όχι για το κόμμα που ανήκε, αλλά για την ίδια.
–Τα τελευταία χρόνια έχετε φτιάξει το blog nikosonline.gr. Μιλήστε μου λίγο γι’ αυτό.
Το έχω εδώ και 6 χρόνια περίπου και είναι η καθημερινή μου ψυχοθεραπεία. Είναι ένα καθημερινό magazino που ασχολείται με την ΖΩΗ, τον ΑΝΘΡΩΠΟ και τις ΤΕΧΝΕΣ. Μέσα στα χρόνια της κρίσης που δεν έχουμε πια δουλειές το blog μου με έχει σώσει. Καθημερινά διαβάζω, γράφω και αναρτώ άρθρα και είμαι ευτυχής.
–Διαθέτετε ένα πλούσιο φωτογραφικό υλικό. Διαλέξτε μας 3 φωτογραφίες με μεγάλη σημασία για εσάς.
Όντως, είναι πολύ μεγάλο το αρχείο μου και πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις που πρέπει να διαλέξω, παθαίνω πανικό. Οπότε, σου δίνω πρόχειρα τρεις ασπρόμαυρες.
Μία με την Μελίνα και τον Μάνο Χατζιδάκι (1976)
μία με την Ειρήνη Παπά (1981)
και μία με τον Bryan Adams (1989)
–Ήσασταν κριτής σε πολλά διάσημα talent shows. Πώς θα τα κρίνατε ως προς την ποιότητα και την προοπτική ανάδειξης ταλέντων;
Όλα αυτά είναι κατασκευάσματα, για να καλύπτουν τηλεοπτικό χρόνο. Δεν ενδιαφέρονται πραγματικά για την μουσική ή για τις αγωνίες κάποιων νέων παιδιών που θέλουν να κάνουν καριέρα. Όσα παιδιά ήταν έξυπνα και το κατάλαβαν αυτό και συμπεριφέρθηκαν σωστά και έκαναν καλές επιλογές βρίσκονται στο επάγγελμα. Κάποιοι σαν πρώτα ονόματα (Οικονομόπουλος), κάποιοι λιγότερο (Νίνο, Καραφώτης, Ραλλία Χρηστίδου, Τάμτα), άλλοι σαν πιο εναλλακτικοί (Λεωνίδας Μπαλάφας, Νίκος Μίχας) κτλ. κτλ.
–Έχουν ειπωθεί πολλά λόγια για το όνομα «Νίκος Μουρατίδης» όταν ήσασταν κριτής. Για παράδειγμα, «αυστηρός», «κακός» κ.λπ. Τι είδους κριτής είναι πραγματικά ο Νίκος Μουρατίδης;
Κακός δεν είμαι με τίποτα. Είμαι πάρα πολύ αυστηρός και πάρα πολύ απαιτητικός. Δεν μπορώ να λέω π@π@ριές στα παιδιά ή ψέματα ή να «χαϊδεύω» μετριότητες. Δεν μπορούν όλοι να γίνουν τραγουδιστές. Τέλος!
–Τι άνθρωπος είναι ο Νίκος Μουρατίδης πέρα από το επαγγελματικό κομμάτι;
Ένας σκληρά εργαζόμενος άνθρωπος, με πολύ χιούμορ, πολλές ανησυχίες, με τολμηρές αποφάσεις και πολλές ώρες μοναχικότητας. Τρελαίνομαι για μουσική, σινεμά και θέατρο, για έξυπνους συζητητές και για εκδρομές.
–Ποιες είναι οι συμβουλές που θα δίνατε στα νέα παιδιά, για να κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα;
Είναι πολύ γενική ερώτηση. Παρ’ όλα αυτά, όσοι θέλουν να ασχοληθούν με τα καλλιτεχνικά πράγματα, να κάτσουν αρχικά να σκεφτούν τι είναι αυτό που λείπει και να στοχεύσουν προς τα εκεί. Να μην αντιγράφουν, να μην υπακούουν σε στερεότυπα και μ@λ@κίες, να είναι αιχμηροί και όσο πρέπει προκλητικοί.
–Κύριε Νίκο, ευχαριστώ για τη συνέντευξη!
Κι εγώ σ΄ευχαριστώ, αλλά μην με ξαναπείς «κύριε Νίκο». Ή Νίκο ή κύριε Μουρατίδη… (γέλια)
Συνέντευξη στον Μιχάλη Δραμιτινό
Επιμέλεια συνέντευξης: Ευγενία Κελαράκου
