Διανύοντας μία περίοδο που θεωρείται κρίσιμη τόσο σε κρατικό όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο είναι απόλυτα φυσιολογικό να αισθανόμαστε «μετέωροι».
Είναι ίσως από τις ελάχιστες στιγμές που θα ζήσει ο καθένας μας, που όλοι μαζί βιώνουμε τις ίδιες δυσκολίες, τους ίδιους φόβους, τις ίδιες ανασφάλειες, αν και ίσως όχι στον ίδιο βαθμό.
Τι είναι σημαντικό να κάνουμε σε μια κρίσιμη κατάσταση;
Η πρώτη απάντηση που μου έρχεται στο μυαλό είναι να «παραμείνουμε ενωμένοι», αλλά ας το αναλύσουμε λίγο αυτό.
Αυτό που αποδεικνύεται σε περιόδους κρίσης είναι η αύξηση της αλληλεγγύης, όσο αποξενωμένοι και αν είμαστε από την πραγματικότητα λόγω μεγάλου φόρτου εργασίας, όταν θα νιώσουμε μια δυσκολία, τότε θα σκεφτούμε, ίσως περισσότερο, τον συνάνθρωπο και θα προσπαθήσουμε ο καθένας σύμφωνα με τις δυνατότητές του να προσφέρει.
Έχει κάποιος από εμάς σκεφτεί ότι αυτό, το «να παραμείνουμε ενωμένοι», θα είχε εξίσου μεγάλη αξία αν το εκλαμβάναμε και ως «να παραμείνουμε ενωμένοι με τους στόχους μας»;
Για όσους χάνουν την δουλειά τους ή την βλέπουν να μειώνεται, ξαφνικά το μέλλον γίνεται αβέβαιο και το άγχος βγαίνει στην επιφάνεια και μερικούς τους κατακλύζει. Αρκετοί είναι αυτοί που αισθάνονται ότι δεν θα μπορέσουν να εκπληρώσουν τους στόχους και τις επιθυμίες τους.
Ως έναν βαθμό, αυτό ίσως να είναι και μια ρεαλιστική προσέγγιση, μπορεί όντως ο στόχος αυτή την στιγμή να μην είναι επιτεύξιμος. Η μείωση των οικονομικών απολαβών σίγουρα θα φέρει δυσκολίες στην αποπληρωμή των υποχρεώσεών μας. Αυτό δε σημαίνει ότι θα φέρουμε την ματαιότητα στην σκέψη μας. Αντί αυτού, προτιμότερο θα ήταν να σκεφτούμε τι μπορούμε να κάνουμε στην παρούσα, όποια και αν είναι αυτή, δυσκολία.
Ποια ευκαιρία μάς ξεφεύγει επειδή είμαστε απασχολημένοι από το πρόβλημα;
Απασχολώντας καθημερινά το μυαλό μας σκεπτόμενοι το πρόβλημα και όχι την λύση του ή την ευκαιρία που μπορεί να κρύβεται πίσω από αυτό ένα είναι πιθανό να παραμείνουμε κολλημένοι στο πρόβλημα.
Αν υπήρχε η τέλεια λύση, ποια θα μπορούσε να είναι;
Ο καθένας γνωρίζει ποια είναι η τέλεια λύση για εκείνον και φυσικά αυτή δεν έρχεται από μόνη της. Τα αποτελέσματα έρχονται πάντα μετά από προσπάθεια, αν οι συνθήκες όμως αλλάξουν, θα πρέπει να αλλάξει και ο τρόπος της προσπάθειάς μας. Επικεντρωνόμαστε λοιπόν στο πώς θα λύσουμε το πρόβλημα για να έρθουμε πάλι κοντά στον στόχο μας.
Αν θα μπορούσαμε να είχαμε κάποια υποστήριξη, ποια θα ήταν αυτή;
Εξίσου σημαντικό με το να αναγνωρίσουμε τις δυνατότητές μας είναι να καταγράψουμε και την βοήθεια που μπορεί να λάβουμε από τρίτους παράγοντες. Με αυτό τον τρόπο θα είμαστε σε θέση να αποτιμήσουμε τον χρόνο και τον τρόπο ολοκλήρωσης του στόχου. Αυτό θα μας βοηθήσει επίσης να αναγνωρίσουμε κατά πόσο ο στόχος είναι ρεαλιστικά επιτεύξιμος λόγω εξωτερικών συγκυριών, αλλά και να σκεφτούμε εναλλακτικούς τρόπους δράσης.
Τι είναι αυτό που πραγματικά επιθυμούμε τελικά;
Ίσως αυτή η ερώτηση να πρέπει να τεθεί πρώτη, αλλά πραγματικά οι απαντήσεις της εξαρτώνται από το πότε θα την θέσουμε και τι έχουμε ήδη αναρωτηθεί. Αναζητώντας τον τρόπο μέσα από τον οποίο θα οδηγηθούμε στην επίτευξη ενός στόχου και ειδικά σε περίοδο δυσκολιών είναι πολύ πιθανό να αλλάξουμε τον στόχο.
Αυτό σημαίνει ότι αναγνωρίζουμε πως ο συγκεκριμένος στόχος δεν είναι δυνατόν, την δεδομένη χρονική στιγμή, να επιτευχθεί και προχωράμε με έναν νέο στόχο που εξυπηρετεί περισσότερο το παρόν αλλά και που μπορεί να αποτελέσει την υποστήριξη που χρειαζόμαστε για την επίτευξη του αρχικού.
Είναι αρκετά σημαντικό επομένως να παραμένουμε ενωμένοι με τους στόχους και τις επιθυμίες μας. Για να το καταφέρουμε όμως αυτό, θα χρειαστεί να αναγνωρίσουμε τις δυνατότητές μας, τις ευκαιρίες που μας δίνονται την δεδομένη στιγμή, να αναζητήσουμε την λύση πίσω από το πρόβλημα ακόμα και αν αυτή είναι η δημιουργία ενός νέου στόχου για την επίτευξη του πρώτου.
Αν σταθείς με θετική διάθεση απέναντι σε μια αρνητική κατάσταση, έχεις περισσότερες πιθανότητες να βγεις νικητής.
Για υπηρεσίες coaching επισκεφτείτε:
Πηγή: https://mariabakirtzi.com/den-parekklino-apo-tin-poreia-mou/
