Μερικές θεατρικές παραστάσεις δε χρειάζονται μεγάλα μέσα για να σε συγκινήσουν έμπρακτα. Δεν κραυγάζουν, δεν επιδεικνύονται, δεν επιδιώκουν να σε κατακλύσουν με την απόλυτη ένταση. Προτιμούν να σε πλησιάσουν αθόρυβα, με ειλικρίνεια, και να σου ψιθυρίσουν ιστορίες που θα κουβαλάς για καιρό. Μια τέτοια παράσταση είναι το «Μαζί» του Φάμπιο Μάρρα, που παρουσιάζεται για δεύτερη σεζόν, στο Θέατρο Altera Pars, σε σκηνοθεσία Πέτρου Νάκο. Ένα έργο βαθιά ανθρώπινο, τρυφερό, αληθινό, που φωτίζει τη διαφορετικότητα με τη διακριτικότητα που της αξίζει και την αγάπη που όλοι οφείλουμε να της δώσουμε.
Η ιστορία μάς μεταφέρει στο σπίτι της Ιζαμπέλα και του γιου της, Μικέλε, ενός νέου με νοητική αναπηρία. Οι δυο τους ζουν μια ζωή δεμένη με ρουτίνα, αγάπη, και αμοιβαία εξάρτηση: ένα «μαζί» που είναι άλλοτε καταφύγιο και άλλοτε φυλακή. Όταν επιστρέφει η κόρη της Ιζαμπέλα, το παρελθόν αναδύεται σαν ανάσα που κρατήθηκε παραπάνω απ’ όσο θα έπρεπε. Η οικογένεια, η ευθύνη, η ανάγκη για ελευθερία και η αδιάρρηκτη δύναμη του δεσμού επανέρχονται στο προσκήνιο, θυμίζοντάς μας πως το να αγαπάς σημαίνει και να αφήνεις.
Το κείμενο του Μάρρα είναι απλό, χωρίς περιττούς στολισμούς, κι όμως βαθιά ποιητικό. Μιλά για τη φροντίδα, για τον φόβο της αλλαγής, για τη δύναμη που κρύβει η καθημερινότητα. Είναι από εκείνα τα έργα που αναδεικνύουν το σπουδαίο μέσα στο ταπεινό, που σε κάνουν να δεις τη ρουτίνα όχι σαν βάρος, αλλά σαν μια πράξη αγάπης που επαναλαμβάνεται.
Η σκηνοθεσία του Πέτρου Νάκο, σέβεται απόλυτα το πνεύμα του έργου. Είναι μια σκηνοθεσία που αναπνέει με τους ήρωές της: καθαρή, εσωτερική, με ρυθμό που αφήνει χώρο στις σιωπές που κυκλοφορούν, να μιλήσουν. Ο Νάκος αποφεύγει κάθε δραματουργική υπερβολή και αφήνει την αλήθεια να αναδυθεί από τις λεπτομέρειες: ένα βλέμμα, μια παύση, ένα άγγιγμα, τον κατάλληλο φωτισμό. Οι ηθοποιοί υπηρετούν με σεμνότητα και ευαισθησία το υλικό τους. Δεν «παίζουν» απλώς τους ρόλους τους, μοιάζουν να τους κατακτούν ως ένα πολύ προσωπικό κομμάτι του εαυτού τους.
Το Θέατρο «Altera Pars», με τον λιτό και ζεστό του χώρο, αγκαλιάζει την παράσταση ιδανικά. Το σκηνικό παραπέμπει σε ένα οικείο σπίτι, εκεί όπου όλα είναι γνώριμα αλλά ταυτόχρονα, τίποτα δεν είναι απλό. Οι φωτισμοί υπογραμμίζουν διακριτικά τις συναισθηματικές μεταπτώσεις, ενώ η μουσική συνοδεύει μελωδικά κάθε σκηνή, πότε επιβλητικά, πότε διακριτικά. Όλα λειτουργούν συντονισμένα, σ’ ένα αποτέλεσμα που ισορροπεί ανάμεσα στην απλότητα και την αισθητική πληρότητα.
Το «Μαζί» είναι μια παράσταση που σε συγκινεί χωρίς να το επιδιώκει άμεσα. Δεν βασίζεται σε κορυφώσεις, αλλά σε μικρές στιγμές αλήθειας, και ίσως εκεί βρίσκεται η δύναμή της. Σε κάνει να σκεφτείς τη δική σου οικογένεια, τις δικές σου σιωπές, τη δική σου σχέση με τους ανθρώπους που αγαπάς, αν υπάρχει φυσιολογικό ή όχι. Σε καλεί να αναγνωρίσεις ότι η φροντίδα δεν είναι καθήκον, αλλά μια πράξη γενναιότητας.
Όταν η παράσταση τελειώνει, φεύγεις με μια περίεργη γαλήνη. Δεν είναι η κάθαρση της τραγωδίας, αλλά εκείνη η ήρεμη συγκίνηση που γεννιέται όταν βλέπεις κάτι αληθινό. Το «Μαζί», είναι ένας ύμνος στη συνύπαρξη, στην τρυφερότητα και στη σιωπηλή δύναμη που υπάρχει στην καθημερινότητα. Μια θεατρική εμπειρία που μας θυμίζει πως το πιο σπουδαίο πράγμα στη ζωή δεν είναι να «είμαστε φυσιολογικοί», είναι να είμαστε, απλώς και βαθιά, μαζί.
«Μαζί» του Φάμπιο Μάρρα 2η χρονιά στο Altera Pars: εδώ
Διαβάστε περισσότερα: εδώ
