Ο Sanjuro θεωρείται «ειδήμων» στον ερωτικό στίχο της hip-hop σκηνής. Το 2008 δημοσιεύτηκαν στο YouTube δύο κομμάτια – αριστουργήματα, το «Να την προσέχεις» και «Ο άγγελός μου». Η αναγνώριση ήρθε σχετικά γρήγορα όταν το 2011 ανέβηκε στη σκηνή μαζί με τους Onirama στα Mad Video Music Awards. Αποκλειστικά στο Your e-articles ο Sanjuro!
-Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με το τραγούδι και συγκεκριμένα το hip-hop;
Το hip-hop ήταν η κύρια μουσική που άκουγα στην εφηβεία μου, παρόλο που είχα και άλλα ακούσματα. Κάποια στιγμή ένιωσα ότι θέλω να εκφραστώ μέσα από αυτό. Επειδή μου άρεσε να ζωγραφίζω, στην αρχή ξεκίνησα να κάνω graffiti που είναι σημαντικό μέρος της κουλτούρας αυτής. Η ενασχόληση με την μουσική ήρθε αργότερα. Μεγάλη βοήθεια για μένα ήταν ότι μετά το σχολείο φοίτησα σε ένα ΙΕΚ πληροφορικής και πήρα τον πρώτο μου υπολογιστή. Έτσι άρχισα να πειραματίζομαι με τη δημιουργία μουσικής και να ηχογραφώ. Κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα.
-Τι θυμάσαι από τα παιδικά σου χρόνια;
Το μπάσκετ, τα μαγαζιά με τα arcades, τα άπειρα snacks, albums με αυτοκόλλητα και βόλτες με το walkman. Επίσης τις ταινίες kung-fu, τα παιδικά και το αγγλικό MTV στην τηλεόραση.
-Τι είναι ο έρωτας για σένα;
Ένας όμορφος λόγος για να υπάρχεις αλλά και στιγμές απέραντης μοναξιάς. Το μόνο σίγουρο είναι ότι αποτελεί μεγάλη πηγή έμπνευσης.
-Πώς προέκυψε το καλλιτεχνικό όνομα «Sanjuro»;
Έχω κόλλημα με τον ασιατικό κινηματογράφο. Ο Sanjuro είναι ήρωας μιας αγαπημένης μου ταινίας του Akira Kurosawa με τίτλο “Yojimbo”.
-Πώς ένιωσες όταν μοιράστηκες τη σκηνή μαζί με τους Onirama στα Mad Video Music Awards;
Ήταν μια ωραία και πρωτόγνωρη εμπειρία γιατί πέρα απ’ το συναυλιακό κομμάτι ήταν και ένα μεγάλο τηλεοπτικό γεγονός, ως τότε δεν είχα πάρει μέρος σε κάτι ανάλογο. Ο κόσμος από κάτω ήξερε ήδη το «Να την προσέχεις» και το τραγουδούσε μαζί μας, πράγμα που με έκανε να νιώσω άνετα αλλά και να συγκινηθώ. Με τους Onirama είχαμε μία καλή χημεία, είναι πολύ καλά παιδιά και πάντα χαίρομαι όταν βρισκόμαστε μαζί στη σκηνή.
-Τι λείπει από το ελληνικό hip-hop στις μέρες μας;
Θεωρώ ο ρομαντισμός και δεν εννοώ απαραίτητα τον έρωτα αλλά τον ρομαντισμό σαν γενικότερη έννοια. Να προσεγγίζεις τις διάφορες πτυχές της ζωής σου με συναίσθημα και όχι τυχοδιωκτικά. Επίσης νομίζω λείπει η ειλικρίνεια, να ξεδιπλώνεις τον πραγματικό σου εαυτό στους στίχους. Δεν λέω ότι έτσι είναι το 100% της σκηνής. Αν ψάξεις εννοείται ότι θα βρεις καλλιτέχνες με αυτά τα γνωρίσματα, απλά σε μικρότερη κλίμακα από παλιά.
-Τι συναισθήματα βιώνεις όταν τραγουδάς μπροστά στο κοινό;
Αισθάνομαι ότι βρήκα ανθρώπους που με καταλαβαίνουν αλλά και μια ικανοποίηση, ότι κάτι προσφέρω, ότι έχω κάποια αξία. Αν δεν ασχολιόμουν με την μουσική θα ήμουν μισός άνθρωπος. Είναι μια αιτία για να πορεύομαι στο ταξίδι της ζωής κι ας μην κάνω τραγούδια πολύ συχνά.
-Από πού αντλείς την έμπνευση;
Από τα βιώματά μου, τα συναισθήματά μου, την ψυχολογία μου και γενικότερα από μια εσωτερική αναζήτηση η οποία δεν ξέρεις πάντα που θα σε βγάλει.
-Πώς γράφεις τα κομμάτια σου;
Πάντα βάζω μια μουσική να παίζει. Παλιότερα έγραφα σε τετράδιο, τώρα κυρίως στον υπολογιστή για να γλιτώνω και τις μουτζούρες. Κάποιες φορές σημειώνω στίχους στο κινητό.
-Είσαι απών από τα μουσικά δρώμενα αρκετό καιρό, γιατί συνέβη αυτό;
Κάποια στιγμή, μετά την επιτυχία του κομματιού με τους Onirama, αντί να πιάσω την ευκαιρία απ’ τα μαλλιά, έκανα ακριβώς το αντίθετο και απομακρύνθηκα από το χώρο. Είχα χάσει τον μουσικό μου προσανατολισμό και χρειαζόμουν μια παύση. Το θέμα είναι ότι λόγω οικογενειακών προβλημάτων και δικής μου κακής ψυχολογίας ο χρόνος κύλησε χωρίς να το καταλάβω και έμεινα αδρανής για μεγάλο διάστημα. Ακόμα αναρωτιέμαι πώς πέρασε όλος αυτός ο καιρός. Παρ’ ολ’ αυτά δεν ήμουν τελείως ανενεργός. Απ’ το 2014 και μετά έβγαλα 7 κομμάτια (ένα κομμάτι το χρόνο περίπου) και τα ανέβασα στο κανάλι μου στο YouTube. Η ανάγκη για έκφραση πάντα υπάρχει στα καλά και στα κακά. Αρχές του 2020 έκανα ένα live στη Θεσσαλονίκη και ήμουν έτοιμος να κάνω μια νέα αρχή αλλά συνέβη η πανδημία και τα πράγματα μείνανε πίσω.
-Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίζεις στο συγκεκριμένο χώρο;
Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω φάει με το κουτάλι τον καλλιτεχνικό χώρο για να μιλήσω για τις δυσκολίες του. Θεωρώ ότι ο μεγαλύτερός μου εχθρός είναι ο εαυτός μου. Στο τέλος της ημέρας, για τις επιτυχίες αλλά και τις αποτυχίες μου, είμαι εγώ υπεύθυνος.
-Ο μεγάλος σου φόβος;
Ίσως φανεί κοινότυπο αλλά ο μεγαλύτερος φόβος είναι να έχω πρόβλημα με την υγεία μου. Πιστεύω αν είμαστε υγιείς (μέσα και έξω) μπορούμε να κυνηγήσουμε τα όνειρά μας. Μπορεί να μην τα πιάσουμε αλλά τουλάχιστον μπορούμε να προσπαθήσουμε.
-Ο κόσμος ήρθε αντιμέτωπος με μια πανδημία. Πώς επηρέασε τον καλλιτεχνικό χώρο;
Πρώτον τον επηρέασε οικονομικά, μιας και σταματήσανε οι συναυλίες οπότε αυτόματα μείναν άνεργοι μουσικοί, τραγουδιστές, οργανωτές και πάει λέγοντας. Χρειάστηκαν μεγάλες κινητοποιήσεις για να δοθούν κάποιες μικρές αποζημιώσεις. Δεύτερον, οι καλλιτέχνες έπρεπε να βρουν καινούριους τρόπους για να επικοινωνήσουν με το κοινό και αναγκαστικά επήλθε μια απόσταση μεταξύ τους η οποία ακόμα υπάρχει. Τρίτον, αυτή η κλεισούρα δεν βοηθάει και πολύ στο να είσαι δημιουργικός και ας πιστεύουν κάποιοι το αντίθετο. Ελπίζω όλα να πάνε καλά και να επανέρθει μια κανονικότητα για όλους μας.
-Επόμενες σκέψεις, τι ετοιμάζεις;
Θέλω να κάνω ένα νέο ξεκίνημα, νιώθω ότι έχω να δώσω ακόμα πράγματα. Αυτό το καιρό δουλεύω κάποια καινούρια κομμάτια, ευελπιστώ τέλη του χρόνου ή αρχές του επόμενου να κυκλοφορήσω κάτι επίσημα, το πιο πιθανόν με κάποια συνεργασία . «Κι αν μας αντέξει το σκοινί θα φανεί στο χειροκρότημα».
-Sanjuro, ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη!
Κι εγώ ευχαριστώ πολύ, καλή συνέχεια!
Συνέντευξη στον Μιχάλη Δραμιτινό (Αρχισυντάκτης του Your e-articles – Οικονομολόγος)
