Η Αμερική, παρά τις αμφιταλαντεύσεις που γεννά ως ποιότητα χώρας, παραμένει ένα Κράτος του οποίου οι ενέργειες επηρεάζουν την πορεία της ανθρωπότητας.
Όχι μόνο για τον ιδιαίτερο, πιο γρήγορο τρόπο ζωής της, αλλά και για την πολιτική της επιρροή σε σημαντικά ζητήματα της ανθρωπότητας. Ποια είναι τα κριτήρα που οδηγούν έναν πολιτικό να εκλεχθεί; Με ποια κριτήρια ένας πολίτης τον προτιμά, τον ξεχωρίζει;
Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι δεν είναι μόνο η αίσθηση της ασφάλειας που οδηγούν τον καθημερινό άνθρωπο μίας χώρας να ξεχωρίσει έναν υποψήφιο πολιτικό.
Είναι και άλλα, πιο επιφανειακά γνωρίσματα, τα οποία όμως, κρύβουν και αυτά ένα βάθος στον τρόπο με τον οποίο ξεχωρίζουμε έναν ηγέτη και του εμπιστευόμαστε την τύχη του έθνους και της ζωής μας.
Η εμφάνιση, η κατάσταση του σώματος, όλα όσα φανερώνουν υγεία και έναν ακμαίο, νέο οργανισμό, ουκ ολίγες φορές, ενδυναμώνει το αίσθημα της πίστης σε έναν πολίτη. Και αυτό, διότι η καλή υγεία, η νεότητα, η σφριγηλότητα, δείχνουν έναν άνθρωπο με αντοχές, ευρωστία και δύναμη που μπορεί να αντέξει το άγχος, την ένταση, τις συνεχείς μάχες και εντάσεις που επιφέρει ο πολιτικός στίβος.
Ο Ομπάμα πολλές φορές στη διάρκεια της πολιτικής του θητείας, έδειξε περήφανος το ιδιαίτερα γυμνασμένο σώμα του. Το ίδιο και ο Πούτιν, ο οποίος πολλές φορές επιδίδεται με θέρμη στην αγαπημένη του πολεμική τέχνη, το τζούντο.
Τι θα μπορούσε να σημαίνει για την Αμερική, για την αντίληψη για τον ιδανικό πολιτικό, η εκλογή του Τζον Κέννεντι, στις 8 Νοεμβρίου του 1960;
Ο Κένεντι έσπασε ένα πρωτόκολλο, μία διαχρονική παράδοση της Αμερικάνικης ηπείρου, καθώς έγινε ο νεότερος πρόεδρος στην ιστορία της χώρας.
Κατάφερε να κερδίσει την ψήφο της Αμερικάνικης κοινωνίας έναντι του εβδομηντάχρονου Ντουάιτ Αϊζενχάουερ.
Αυτό αναδεικνύει τη στροφή της Αμερικάνικης πολιτείας η οποία εμπιστεύτηκε για πρώτη φορά τη νεότητα έναντι της σοφίας η οποία κατά κάποιο τρόπο έχει ταυτιστεί περισσότερο με την τρίτη ηλικία.
Αυτό φανερώνει μία διαφορετική αντίληψη που ξεκινά αχνά να κάνει την εμφάνισή της σε μία χώρα που ως επί το πλείστον, διακατέχεται από πιο συγκροτημένες, συντηρητικές απόψεις.
Μία μεγαλύτερη αναγνώριση της νεότητας, της σφριγιλότητας, της δύναμης και ορμής για δημιουργία που χρειάζεται ένας πολιτικός για τη διακπεραίωση του έργου του.
Ο Κένεντι δολοφονήθηκε και δεν πρόλαβε να παράγει ακόμα περισσότερους πολιτικούς καρπούς. Άφησε μετέωρη μία σημαντική πολιτική πορεία και έσβησε σε μία ιδιαίτερα παραγωγική ηλικία.
Ακόμα και μέσα από αυτή τη δραματικότητα, διαπιστώνουμε ότι άλλαξε την αντίληψη της Αμερικάνικης κουλτούρας απέναντι στα κριτήρια με τα οποία ψηφίζουν έναν άνθρωπο να ηγείται για αυτούς και τα συμφέροντά τους.
