Ο Γιάννης Μπέζος, ένας από τους κορυφαίους ηθοποιούς της γενιάς του, πρόκειται να αναμετρηθεί με ένα ξεχωριστό ρόλο, εκείνον του Αρνόλφου, σε ένα έργο-σταθμό της παγκόσμιας δραματουργίας. Στις 30 Οκτωβρίου κάνει πρεμιέρα στην Σκηνή Κοτοπούλη – Ρεξ του Εθνικού Θεάτρου «Το Σχολείο Των Γυναικών» του Μολιέρου σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Μυλωνά. Η δεύτερη συνέντευξη που πραγματοποίησα μαζί του για το yourearticles τα είχε όλα. Θέατρο, κοινωνία, πολιτική και ο καίριος ρόλος των πολιτών σε κάθε πλευρά της καθημερινότητας τους. Τον ευχαριστώ εκ βαθέων για τη συνομιλία.
– Στις 30 Οκτωβρίου κάνει πρεμιέρα στην Σκηνή Κοτοπούλη – Ρεξ «Το Σχολείο Των Γυναικών» του Μολιέρου σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Μυλωνά. Οι σκέψεις σας για το έργο αυτό;
Είναι ένα απαιτητικό έργο, από τα έμμετρα του Μολιέρου. Ανήκει στον αστερισμό της κωμωδίας αλλά έχει στοιχεία δραματικά.
-Ερμηνεύετε τον Αρνόλφο. Με ποια διαδικασία δουλέψατε τον ρόλο σας;
Ένας είναι πάντοτε ο τρόπος. Να προσπαθεί ο ηθοποιός να τον φέρει στα μέτρα του. Προσωπικά, μέσα στις πρόβες προσπάθησα να βρω τον λόγο που έγραψε το έργο ο Μολιέρος τότε και τον λόγο που το επαναφέραμε εμείς στο σήμερα.
– Σας ιντριγκάρουν οι κόντρα ρόλοι;
Οι περισσότεροι ρόλοι οφείλουν να είναι κόντρα, να έχουν κάτι το παράδοξο ώστε να δοκιμάζεται ο ηθοποιός.
-Το έργο πραγματεύεται τη δομή της πατριαρχίας, την χειριστικότητα και την τοξικότητα των ανδρών. Έχουμε;
Το έργο πραγματεύεται όλα αυτά αλλά και κάτι ακόμα . Την τάση των ανθρώπων να θέλουν να ικανοποιούν οι άλλοι τις προθέσεις του. Εδώ, έχουμε μια ακραία περίπτωση. Ο κεντρικός ήρωας θέλει να πλάσει ένα μικρό κορίτσι κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση του. Και φυσικά, επειδή η φύση είναι πάνω από όλα και δεν ελέγχεται, στο τέλος ο κεντρικός ήρωας γελοιοποιείται.
-Ο λόγος που συμβαίνει αυτό το φαινόμενο;
Θέλουμε να κάνουμε τους άλλους ίδιους εμάς για να ησυχάσουμε. Από φόβο γίνεται αυτό. Φοβόμαστε τη διαφορετικότητα.
-Το έργο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1662. Από τότε μέχρι σήμερα έχουν αλλάξει πολλά;
Δεν έχουν αλλάξει καθόλου. Είναι ένα καθημερινό στοίχημα η αλλαγή. Είναι ζήτημα ψυχισμού και συμπεριφοράς. Είναι σκληρό πράγμα το να θες να χειριστείς κάποιον για να πετύχεις αυτό που θες. Θέλει δουλειά για να αλλάξει.
-Τα τελευταία χρόνια έχουν αυξηθεί τα φαινόμενα ενδοοικογενειακής βίας και οι γυναικοκτονίες. Πως ηχούν στα αυτιά σας;
Είναι κάτι φρικτό. Τα φαινόμενα αυτά ξεκινούν κυρίως από την οικογένεια και επεκτείνονται και στη κοινωνία ευρύτερα. Είναι ζητήματα έλλειψης παιδείας. Υπάρχουν γυναίκες που έχουν ζήσει μέσα στην απαξίωση για χρόνια. Αυτό συμβαίνει γιατί η ανδρική φύση νιώθει φόβο και προσπαθεί να αποκτήσει μια αίσθηση κύρους και ανωτερότητας μέσα από τη βία. Η ανωτερότητα κατακτιέται αλλιώς και είναι επίπονη διαδικασία. Αλλά επειδή δεν μας αρέσουν τα δύσκολα, πάμε πάντα στα εύκολα.
-Είναι δύσκολο ζήτημα η ανεξαρτησία της γυναίκας σήμερα;
Η ανεξαρτησία σε δυο ανθρώπους που συμβιώνουν δεν είναι εύκολη υπόθεση. Δεν αρκεί μόνο μια γυναίκα να λέει ότι είναι ανεξάρτητη, πρέπει και να το εννοεί με το καθημερινό της βίωμα. Και όταν μιλάμε για ανεξαρτησία δεν εννοούμε μόνο την οικονομική αλλά και την πνευματική.
-Είστε μπαμπάς μιας κόρης. Αν η κόρη σας βίωνε ενδοοικογενειακή βία και κακοποίησε πω
Είμαι βέβαιος πως ένα τέτοιο ζήτημα θα το αντιμετώπιζε με την ισχυρή της προσωπικότητα, χωρίς να χρειαστεί να της πω κάτι.
-Βία όμως παρατηρείται με ολοένα αυξανόμενο ρυθμό και στο σχολικό περιβάλλον. Εκεί πως εκκολάπτεται το φαινόμενο;
Το θέμα δεν είναι οι ανήλικοι αλλά οι ενήλικες. Η βία υπήρχε στα κύτταρα της κοινωνίας ανέκαθεν. Κάποτε, την βαφτίζαμε και ως κοινωνικό αγώνα ή ως επανάσταση. Ήταν δίπλα μας η βία αλλά δεν της δώσαμε σημασία. Αν θυμάστε, ορισμένοι εξ ημών την χειροκροτήσαμε. Τώρα ξαφνικά αυτή η κατάσταση έχει αντανάκλαση στους ανήλικους. Πρέπει να καταλάβουμε ότι οι ανήλικοι δεν θα λειτουργήσουν με συμβουλές αλλά με παραδείγματα. Όταν βλέπουν έναν κόσμο ανομίας, θα συμπεριφερθούν και αυτοί έτσι. Αυτό δεν τους δικαιολογεί σε καμία περίπτωση. Απλά είναι υποκριτικό που τώρα ξαφνικά μας έπιασε όλους ο πόνος.
-Σας απασχόλησαν τα υψηλά επίπεδα αποχής ειδικά των νέων από τις εκλογικές διαδικασίες των εθνικών εκλογών αλλά και των Ευροεκλογών;
Με ανησυχεί η γενική απαξίωση του πολιτεύματος της δημοκρατίας στον δυτικό κόσμο. Είναι μια παραδοχή της μη αποδοχής της διαδικασίας όλων των δημοκρατικών θεσμών και της ίδιας της δημοκρατίας.
-Στο βίντεο του reunion των Απαράδεκτων με αφορμή της υποψηφιότητας της Άννας Διαμαντοπούλου για την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ, αναφέρατε ότι «φτάνει με το κατσαπλιάδικο». Αντανακλάται το «κατσαπλιάδικο» στην πολιτική ζωή της χώρας;
Η Ελλάδα δεν μπορεί να αποβάλλει από πάνω της τα κατάλοιπα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Έχει ακόμα σαν ήρωες της τους κλέφτες και τους αρματολούς. Τα φυσεκλίκια φύγανε εδώ και καιρό. Πρέπει να φύγει και αυτός ο λόγος από τον πολιτικό βίο. Δεν μας αρέσει ο διάλογος, δεν μας αρέσει να συνομιλούμε με το διαφορετικό. Και αυτό φαίνεται στον τρόπο που μιλάμε, στο λεξιλόγιο που χρησιμοποιούμε. Πρέπει να το μάθουμε επιτέλους.
-Σας προβληματίζει ο πόλεμος του Ισραήλ-Ιράν;
Αυτό είναι πολύ σοβαρό θέμα. Πρόκειται για πόλεμο πολιτισμών. Καλό είναι να αφήσουμε τις Γραφές στην άκρη και να μη σκοτωνόμαστε για αυτές αλλά να ζήσουμε σύμφωνα με αυτές.
-Τα όνειρα σας για το μέλλον;
Θέλω να υπάρχει ειρήνη στον κόσμο. Οι άνθρωποι να ζουν με αξιοπρέπεια και όχι να δοκιμάζονται από το πρωί ως το βράδυ.
-Κύριε Μπέζο σας ευχαριστώ πολύ για την επικοινωνία μας.
Εγώ σας ευχαριστώ.
Συνέντευξη στον Χρήστο Ηλιόπουλο
Γιάννης Μπέζος – Βιογραφικό: εδώ
Διαβάστε ακόμα περισσότερες συνεντεύξεις: εδώ
