Ήταν το μακρινό 1973. Η Χούντα άφηνε σιγά – σιγά την τελευταία της πνοή και τότε ξεπετάχτηκε ο γόνος της μετέπειτα φασιστικής πατριωτικής ιστορίας της Ελλάδας. Ο 16χρονος τότε Νίκος Μιχαλολιάκος, γιος αξιωματικού χωροφυλακής που είχε υπηρετήσει στην μεγάλη των ταγμάτων ασφαλείας σχολή, γοητευμένος από την εθνικολαγνεία γίνεται μέλος της οργάνωσης του Κώστα Πλεύρη, “4η Αυγούστου”.
Ακολουθούν η σύλληψή του το 1974 για συμμετοχή σε διαμαρτυρία εθνικιστών για την στάση της Μ. Βρετανίας στην υπόθεση της Κύπρου, η δίμηνη φυλάκισή του το 1976 για απόπειρα λιντσαρίσματος δημοσιογράφων που κάλυπταν την κηδεία του Ευάγγελου Μάλλιου, αρχιβασανιστή της Χούντας και η φυλάκισή του έως το 1980 για εμπλοκή σε υπόθεση βομβιστικών επιθέσεων στις 23/7/1978. Μετά την αποφυλάκισή του το 1980 μαζί με ομοϊδεάτες του μέλη της “4η Αυγούστου” εκδίδει το περιοδικό “Χρυσή Αυγή”.
Το Σεπτέμβρη του 1984 διορίζεται από τον φυλακισμένο Γεώργιο Παπαδόπουλο επικεφαλής της ΕΠΕΝ. Η θητεία του όμως κράτησε λίγους μόνο μήνες, έως τον Γενάρη του 1985, όταν και παραιτήθηκε λόγω αντιθέσεων στην ιδεολογία της ακροδεξιάς μεταξύ εθνικοσοσιαλιστών και μη. Ο απογοητευμένος hardcore ιδεολόγος το 1987 εκδίδει εκ νέου το περιοδικό “Χρυσή Αυγή” στο οποίο, παραδοσιακά, γίνεται αναφορά σε όλα τα καλά της χρυσής εποχής του Αδόλφου Χίτλερ, ενώ ταυτόχρονα συγκεντρώνει τον δικό του στρατό από έτερους πατριώτες.
Το 1996, με το σύνθημα “Ψηφίστε μας, για να φοβηθούν” κατεβαίνει για πρώτη φορά στις βουλευτικές εκλογές αποσπώντας το 0,07% των ψήφων του ελληνικού λαού. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Μικροσυγκεντρώσεις, μικροδιαμαρτυρίες, κάποιες εμφανίσεις σε τηλεοπτικές εκπομπές έως την εγκατάσταση της οργάνωσης στον Άγιο Παντελεήμονα το 2009 και το τακτικό κυνήγι μεταναστών. Όπου φυσικά αυτοί φταίνε για την πολιτική και οικονομική κατρακύλα της Ελλάδας από το 2005 και έπειτα. Το 2012 καταφέρνουν να μπουν, εκλεγμένοι πια από τον λαό, στο κοινοβούλιο και η ειδησεογραφία παίρνει φωτιά.
Το κόμμα αποκτά ένα viral αέρα και ο ηγέτης των νεοναζί εθνικιστών, περικυκλωμένος από πρωτοπαλίκαρα – καρικατούρες απολαμβάνει την δόξα και την αναγνώριση. Αντρίλα, τεστοστερόνη και αδρεναλίνη πλημμυρίζουν τα ελληνικά Μ.Μ.Ε. Τα ίχνη του νεοναζισμού πλανώνται σε όλη την Ευρώπη εκείνη την εποχή, οπότε όλα μοιάζουν ιδανικά για το κόμμα του πάλαι ποτέ 0,07%. Όλα αυτά έως το Σεπτέμβρη του 2013 40 χρόνια από την έναρξη της δράσης του μεγάλου αυτού πολιτικού ηγέτη. Στις 17/9/2013 δολοφονείται στην μέση του δρόμου ο Παύλος Φύσσας, ένας νεαρός ράπερ με σαφή αντιφασιστική ιδεολογία από ένα άσημο στρατιωτάκι της οργάνωσης. Ποινικές διώξεις, συλλήψεις και 6 χρόνια φαγούρα, για να αποφασίσει η ελληνική δικαιοσύνη, αν το κόμμα αποτελεί εγκληματική οργάνωση και αν τα πρωτοκλασάτα στελέχη του αποτελούν συνένοχους στην δολοφονία και τις διαφημιζόμενες επιθέσεις βίας ή όχι.
The party is on. Από αυτό το σημείο και μετά όλη αυτή η βαρβατίλα εκσφενδονίστηκε από το παράθυρο. Μεγάλα στελέχη του κόμματος ο ένας μετά τον άλλο εγκαταλείπουν όπως τα ποντίκια το βυθιζόμενο πλοίο. Βουλευτές κλαίνε στα έδρανα της βουλής δηλώνοντας “καλά παιδιά που έμπλεξαν με κακές παρέες”. Κανείς δεν ήξερε τον δολοφόνο και όλοι είχαν περήφανες, πατριωτικές φωτογραφίες με αυτόν, κανείς δεν ήξερε για τις στρατιωτικές εκπαιδεύσεις των μελών, αλλά μιλούσαν για εκδρομές. Η σβάστικα ήταν πλέον tribal σχέδιο για τατουάζ και ο χαιρετισμός των Ναζί αρχαιοελληνικός χαιρετισμός στον ήλιο. Τέτοια αθωότητα ούτε στα νηπιαγωγεία πια… Τέλος, ο ίδιος ο Μιχαλολιάκος σαν γνήσιος καπετάνιος απολογείται τελευταίος και στην απολογία του τον Νοέμβρη του 2019 άδειασε όλους τους μεγάλους του κόμματος χαρακτηρίζοντάς τους με χαρακτηρισμούς από τσοπάνηδες έως και τυροπιτάδες…
…Και άργησε. Αν υπολογίσουμε ότι η δίκη κρατά τόσα χρόνια, προσωπικά περίμενα ότι ο γνήσιος αυτός απόγονος του Μ. Αλέξανδρου θα είχε εξαφανιστεί πολύ νωρίτερα καταστρώνοντας σχέδια απολογίας μπας και ξεμπλέξει και δεν φάει τα νιάτα του σε ένα κελί. Ο καπετάνιος λοιπόν είχε φύγει πρώτος και κανείς δεν πήρε χαμπάρι. Άλλωστε, ο rock star της οργάνωσης Ηλίας Κασιδιάρης έχει ήδη αποτραβηχτεί από όλο αυτό και μάλιστα κατέβαινε με αξιώσεις να διεκδικήσει τον δήμο Αθηνών στις δημοτικές εκλογές του 2019.
Η συμπεριφορά αυτή των δήθεν αντι-συστημικών πατριωτών ταιριάζει γάντι σε κάποιο βαθιά συστημικό και διεφθαρμένο μικροϋπαλληλίσκο του παρελθόντος που προσπαθεί να κλέψει ό,τι μπορεί, για να νιώσει ότι έχει καταναλώσει κάποια ψιχουλάκια μεγάλης ζωής. Η ιδεολογία υπάρχει ακόμα σαν φόντο, κάπου πίσω να φαίνεται, αλλά μπροστά έχει βγει ο φόβος των μικρών αυτών ανθρώπων, φόβο που κάποτε ήλπιζαν να προκαλέσουν. Όλοι επικαλούνται τις πολιτικές σκευωρίες και ότι όλα γίνονται με σκοπό να πλήξουν την υπόληψη αυτής της τόσο καθαρής ελληνοχριστιανικής οργάνωσης. Από τον αρχηγό έως και τον τελευταίο κατηγορούμενο – μέλος της Χρυσής Αυγής κάνουν το μόνο πράγμα που ξέρουν καλά, να μαχαιρώνουν πισώπλατα τους συντρόφους τους μήπως και πέσουν στα μαλακά. Αυτό δεν είναι άλλωστε το ελληνικό ιδεώδες;
Μεγάλο σκοτεινό σημείο της όλης ιστορίας είμαστε εμείς. Από το 2013 έως και σήμερα μεσολάβησαν τρεις βουλευτικές εκλογικές αναμετρήσεις. Στις πρώτες δύο η Χρυσή Αυγή εισήλθε στο κοινοβούλιο χωρίς να συμβεί τίποτα. Βουλευτές – υπόδικοι αντιπροσωπεύουν τον ελληνικό λαό και όλα καλά. Για κάποιο λόγο ο λαός συνεχίζει να μην ξέρει. Αγνοεί τα εγκλήματα, αγνοεί τις ναζιστικές πρακτικές, αγνοεί την ίδια την λογική. Για κάποιο λόγο η απάντηση στην πολιτική και κοινωνική καταπίεση είναι η βία. Πόσα και πόσα παραδείγματα του παρελθόντος έχουμε άλλωστε που μας δείχνουν πόσο καλά πήγε αυτή η στρατηγική.
Πλέον, δεν υπάρχουν δικαιολογίες από κανένα. Η Χρυσή Αυγή έμεινε, οριακά, εκτός κοινοβουλίου στις εκλογές του 2019 και ήδη κάποια στελέχη της ξεπλένονται σε άλλα μικρά κομματάκια συνεχίζοντας έτσι την παράδοση της αναπαραγωγής του φόβου και της μισανθρωπίας. Πρέπει σιγά – σιγά ο ελληνικός λαός να αφήσει την κακομοιριά του παρελθόντος και να καταλάβει τι μπορεί πραγματικά να κάνει και πώς μπορεί να επηρεάσει καταστάσεις.
Δεν υπάρχει κανένας λόγος κάποιος άλλος 16χρονος να λάβει το χρίσμα, για να συνεχίσει το θεάρεστο έργο του ναζισμού. Δεν μπορεί να απαιτεί κανείς η Χρυσή Αυγή και κάθε παρόμοια οργάνωση να τεθεί εκτός νόμου, όταν εμείς οι ίδιοι την νομιμοποιούμε με την ψήφο μας. 6 χρόνια μετά την δολοφονία Φύσσα η ευθύνη έχει περάσει και στον “αθώο” λαό. Όσο και αν αρνείται πεισματικά να τις αναλάβει, υπάρχουν. Και όταν έχει χυθεί αίμα, είναι βαρύτερες από ποτέ. Τόσο κρατάει λοιπόν η ιδεολογία που γίνεται σημαία στα χέρια μέτριων, ανίκανων ανθρώπων χωρίς καμία κοινωνική παιδεία. Μέχρι να γίνει η πρώτη στραβή και να παρουσιαστεί σε όλο του το μεγαλείο το πραγματικό πρόσωπο του τέρατος που κρύβουν μέσα τους.
Πηγές:
