Εθελούσιες μαριονέτες

Είναι κάποιοι άνθρωποι που κατευθύνονται από άλλους ανθρώπους, καταδυναστεύονται και πνίγουν τις επιθυμίες τους υποκύπτοντας στα «θέλω» των άλλων. Δυστυχώς αυτοί οι «άλλοι» τις περισσότερες φορές είναι από το κοντινό κοινωνικό τους περιβάλλον και πολύ συχνά από το οικογενειακό. Άνθρωποι μαριονέτες με αόρατα σχοινιά, που τα κινούν οι άλλοι κατά το δοκούν. Το νοσηρό της υπόθεσης και της δραματικής διαπίστωσης είναι ότι τα νήματα συνήθως τα κινούν χειριστικοί γονείς που δεν αφήνουν καμία επιλογή στα παιδιά τους.

Ενήλικες στην δεκαετία των τριάντα, σαράντα και πενήντα, στην πιο δημιουργική περίοδο της ζωής τους, αλλά που στους γονείς τους φαντάζουν παιδιά και ειδικά αν συγκατοικούν κάτω από την ίδια στέγη, δίχως να υπάρχει σοβαρός λόγος, είναι αποδέκτες ανάλογης συμπεριφοράς με αποτέλεσμα να έχουν μείνει στάσιμοι στη ζωή. Τους αναγνωρίζεις αν τους παρατηρήσεις λίγο καλύτερα. Είναι στερημένοι, καταπιεσμένοι, φοβισμένοι, μοναχικοί, ανίκανοι να «πάρουν» την ίδια τους τη ζωή στα χέρια τους. Έρμαια των ιδεών και του φόβου που τους έχουν δημιουργήσει οι γονείς τους.

Οι περισσότεροι έχουν την επίγνωση αλλά δεν έχουν την δύναμη να επαναστατήσουν και να υποστηρίξουν τις πραγματικές τους επιθυμίες. Μαριονέτες σε εθελουσία. Έχουν μάθει να ζουν με τέτοιο τρόπο ώστε ποτέ να μην διεκδικούν, να μην αγωνίζονται για τις δικές τους πραγματικές ανάγκες. Άνθρωποι κατά βάθος δυστυχισμένοι. Μα ποιος γονιός θέλει να βλέπει το παιδί του δυστυχισμένο;

Ακόμα και αν οι επιλογές κάποιων ανθρώπων ξεβολεύουν κάποιους άλλους, έστω και αν πρόκειται για μέλη της ιδίας οικογένειας, ο δρόμος της ελευθερίας προς την προσωπική ευτυχία πρέπει να είναι αυτοσκοπός. Για παράδειγμα η επιλογή σπουδών ή μη σε κάποιο πανεπιστήμιο, η επιλογή επαγγέλματος, η μετοίκηση, η επιλογή συντρόφου, επιλογές που κάνουν κάποιο άτομο ευτυχισμένο θα πρέπει να μην τις διαπραγματεύεται. Όλα μπορεί να τα καταφέρει κανείς, κρατώντας συνάμα και τις ισορροπίες με τους άλλους ανθρώπους, αρκεί να το θελήσει. Η δική του θέληση πρέπει να είναι καθοριστική για την αποδοχή των επιθυμιών του στο γύρω περιβάλλον του.

Η επίτευξη των επιλογών του, που θα τον οδηγήσουν στην ευτυχία, βασίζεται αποκλειστικά και μόνο σε δική του απόφαση, απελευθερωμένη και απαλλαγμένη από τα θέλω των άλλων…

αρκεί να κόψει τα σχοινιά!!!

Από την Φανή Μπότσαρη

Απόφοιτος Νοσηλευτικής Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει σπουδάσει βρεφονηπιοκόμος, είναι πιστοποιημένη ανανήπτρια και διασώστρια. Μετεκπαίδευση στην «Ειδική Αγωγή και Προαγωγή Ψυχικής Υγείας στο Σχολικό Περιβάλλον» ΠΑΔΑ, «Διδακτική Μεθοδολογία στην Εκπαίδευση», «Εκπαίδευση Εκπαιδευτών Ενηλίκων» και «Διοίκηση Μονάδων Υγείας» ΠΑΝΤΕΙΟ. Εργάζεται σε στρατιωτικό νοσοκομείο ενώ παράλληλα ασχολείται με τη συγγραφή. Βιβλίο της «Μια ζωή γεμάτη ζωές» εκδόσεις Αέναον. Παραμύθια και διηγήματά της έχουν βραβευθεί κι εκδοθεί σε συλλογές βιβλίων, σύγγραμμά της έχει πάρει τιμητική διάκριση από το Πανεπιστήμιο Ιατρικής Θεσσαλίας.