Ιδανική θα είναι η μέρα που δεν θα συναντήσω ούτε έναν αγενή κατά τη διάρκειά της. Που ο απέναντί μου στο λεωφορείο δεν θα με κοιτάξει με μισό μάτι, αντ’αυτού θα μου ρίξει ένα χαμόγελο.
Δεν μιλάω για ουτοπία, μιλάω για μια πραγματικότητα την οποία αξίζουμε. Μία πραγματικότητα που η αγένεια δεν θα αντιμετωπίζεται με προσβολές. Το «θύμα» δεν θα παίρνει την θέση του «θύτη» και η ηθική δεν θα αποτελεί αρετή αλλά δεδομένο.
Όσο μεγαλώνει κανείς καταλαβαίνει την αξία των καλών τρόπων, ίσως να φταίει κιόλας ότι εκλείπουν στις μέρες μας. Όλοι μας ζούμε στους δικούς μας μικρόκοσμους που καθορίζουν την καθημερινότητά μας. Πολλές φορές δεν είμαστε σε θέση να συνειδητοποιήσουμε ότι οι άλλοι δεν ζούνε τις ζωές μας και δεν έχουν καμία απολύτως συναίσθηση της δικιάς μας πραγματικότητας. Έλα παραδέξου το! Πόσες φορές μετά από μία δύσκολη μέρα δεν σε ένοιαξε και ιδιαίτερα να διατηρήσεις τους τρόπους σου στο ακέραιο και μίλησες με αγένεια στους δικούς σου, στην κοπέλα στην καφετέρια ή στην ταμεία στο σούπερ μάρκετ; Είναι βλέπεις αυτή η τάση των ανθρώπων να παρασύρουμε με την συμπεριφορά μας οποιονδήποτε βρούμε στον διάβα μας στην τοξική μας φούσκα.
Μπορεί και να μη θυμάσαι ακριβώς εκείνες τις φορές γιατί ίσως και να μη σήμαιναν κάτι για εσένα. Γιατί εσύ ξέρεις την ιστορία πίσω από την συμπεριφορά σου και πιθανόν σε κάποια σημεία να δικαιολογήσεις και τις πράξεις σου ή τα λόγια σου. Ίσως ασυνείδητα να επιζητούσες και από τους άλλους μία κατανόηση. Άνθρωποι είμαστε άλλωστε, δεν είναι κάθε μέρα όλα μέλι γάλα. Έτσι δεν είναι; Τί θα συνέβαινε όμως αν ήσουν εσύ στην απέναντι μεριά; Κάτσε ένα λεπτό και σκέψου.
Εσύ πώς θα αντιδρούσες στην αγένεια;
Πόσες φορές έβαλες τον εαυτό σου στην διαδικασία να απαντήσεις αναλόγως; Νόμιζες ότι εάν πράξεις έτσι θα βάλεις την άλλη μεριά στη θέση της. Μπορεί ακόμη να ένιωσες ότι σε παρασύρει μ’ αυτόν τον τρόπο σε μία τρύπα αρνητικότητας και προσπάθησες να αντισταθείς όπως όπως.
Πόσες άλλες όμως, αναζήτησες ένα χαμόγελο το πρωί για να σου φτιάξει η μέρα και επέλεξες να το παλέψεις; Πασχίζεις να θυμηθείς εκείνη την ευδιάθετη υπάλληλο στο μαγαζί που μπήκες το πρωί για να πάρεις τον καφέ σου, που ενώ είχες κατεβασμένα τα μούτρα εκείνη επέλεξε να σου χαρίσει λίγο από το φως της. Αυτός ήταν ο δικός της τρόπος ή μάλλον αυτόν επέλεξε.
Κανένας δεν μπορεί να προβλέψει πως μπορεί να αντιδράσει σε μία περίεργη κατάσταση. Μπορεί όμως να σταθεί απέναντι και να το παλέψει. Γιατί αν μπορώ να σου πω κάτι με σιγουριά είναι ότι οι τρόποι δεν χάνονται. Ούτε εξαφανίζονται επειδή απλώς περνάμε κάτι δύσκολο. Δεν εφαρμόζονται επιλεκτικά. Τίποτα δεν μπορεί να δικαιολογήσει το γεγονός ότι επιλέγεις να απαντάς με αγένεια. Είναι επιλογή σου και όπως κάθε σου επιλογή σε καθορίζει. Μην περιμένεις να βρεις την ευγένεια εκεί έξω, μάθε να την χτίζεις μέσα σου. Α και που είσαι; Άμα η μέρα σου ξεκίνησε στραβά ρίξε ένα χαμόγελο, η συνέχιση μιας αρνητικής συμπεριφοράς δεν θα σου φτιάξει τη μέρα.
