Υποχρεωτική, ορθόδοξη, χριστιανική κατήχηση θα υφίστανται οι μαθητές και οι μαθήτριες των ελληνικών σχολείων πλέον, καθώς η πολιτεία υιοθετεί αυτούσιες τις υποδείξεις του ΣτΕ για το μάθημα των Θρησκευτικών: αύξηση των ωρών διδασκαλίας, αφαίρεση κάθε αναφοράς σε άλλες θρησκείες μέχρι τη Γ΄ Γυμνασίου και ιδιαίτερα προβληματικά κοινωνικά μηνύματα.
Το μάθημα πλέον είναι υποχρεωτικής παρακολούθησης, αφού προφανώς είναι «βασική αποστολή του κράτους» η κατήχηση των νεαρών με στόχο οι μαθητές, από την παιδική έως την ενήλικη ζωή τους, να έχουν πλήρη επίγνωση για τα δόγματα του ορθόδοξου χριστιανισμού. Είναι σοκαριστικό το πισωγύρισμα που επέφεραν οι ακραία αναχρονιστικές αποφάσεις του ΣτΕ αποδεχόμενες και ταυτιζόμενες πλήρως με τις γνωστές ακραίες εκκλησιαστικές φωνές.
Ας δούμε όμως τι έκανε αυτή η επιτροπή. (Προσοχή: ακολουθούν εφαρμογές φημωτικών τακτικών)
Το ΣτΕ αφαίρεσε από το Δημοτικό οποιαδήποτε αναφορά σε άλλες θρησκείες ή θρησκευτικές παραδόσεις. Τα προηγούμενα Π.Σ. προέβλεπαν σχετικές ενότητες στην Ε΄ και Στ΄ Δημοτικού. Ακόμα, διορθώθηκε η αναφορά στον Χριστό. Από «προσδοκώμενος Μεσσίας» ή «δάσκαλος που όλοι θαυμάζουν» ή «αγαπημένος φίλος» αναφέρεται μόνο ως «Σωτήρας του κόσμου».
Επίσης, αφαίρεσε από το Γυμνάσιο οτιδήποτε ξένο προς τον ορθόδοξο χριστιανισμό, με εξαίρεση την τελευταία τάξη, που προβλέπεται μία ενότητα για τον ιουδαϊσμό και μία για το Ισλάμ.
Προβλέπει μόνο στη Β’ Λυκείου την ενότητα «Χριστιανισμός και θρησκεύματα». Δηλαδή, στα 17 τους χρόνια τα παιδιά μας θα διδαχθούν τη «συνύπαρξη και συνεργασία μεταξύ ανθρώπων με διαφορετικές ή χωρίς θρησκευτικές πεποιθήσεις», αλλά πάντα «σύμφωνα με τη χριστιανική ορθόδοξη παράδοση».
Όλα φιλτράρονται λοιπόν μέσα από τα ορθόδοξα διδάγματα: αξίες, ηθικές, κοινωνικά και υπαρξιακά ζητήματα, προβληματισμοί. Όσο για τις «ενδεικτικές δραστηριότητες» που συμβάλλουν στην εμπέδωση των νοημάτων, η «επίσκεψη στην Εκκλησία» κυριαρχεί και μονοπωλεί.
Μήπως αντί τα Θρησκευτικά να γίνουν ένα ενημερωτικό μάθημα (συνταγματικά η Ελλάδα είναι χώρα ανεξιθρησκείας) γίνονται ένα ξεκάθαρο εργαλείο προπαγάνδας; Πώς θα βοηθήσει ο προσηλυτισμός στο άνοιγμα προς τις υπόλοιπες παραδόσεις και θρησκείες, την αποδοχή και ειρηνική διαβίωση μαζί με ανθρώπους οι οποίοι έχουν απλώς διαφορετικά πιστεύω;
Ο κίνδυνος που δεν βλέπει κανείς
Ταυτόχρονα, θα πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι η πρόβλεψη για «ισότιμο» μάθημα από το ΣτΕ δίνει το δικαίωμα σε μια θρησκευτική κοινότητα να ζητήσει μάθημα της θρησκείας που ακολουθεί εξαιτίας της σύνθεσης του πληθυσμού του σχολείου. Τι θα γίνει τότε; Θα βγουν οι ίδιοι να καταδικάσουν την μονοπωλιακή διδασκαλία του Ισλαμισμού σε σχολείο της Θράκης, ενώ το αποφάσισαν; Τι θα γίνει αν ένα σχολείο αποφασίσει ότι λόγω αθεΐας δε θα γίνεται το μάθημα; Η συγκεκριμένη κίνηση ανοίγει την κερκόπορτα για πολλά προβλήματα και το μόνο σίγουρο είναι ότι πολλά δικαιώματα θα καταπατηθούν.
Το δικαίωμα στην ανεξιθρησκεία είναι παγκόσμιο. Μετά από τόσα χρόνια και τόσα γεγονότα οι θρησκείες έχουν φέρει πολύ περισσότερα δεινά από ό,τι θετικά στην Γη. Αυτό είναι ιστορικά αναμφισβήτητο. Η ενδυνάμωση όμως της επιρροής τους στις νεαρές ηλικίες και η άγνοια που θα οδηγήσει σε φανατισμό και φόβο προς το άγνωστο θα είναι τα αποτελέσματα αυτής της αντισυνταγματικής απόφασης.
Ποιος νοιάζεται όμως; Έτσι και αλλιώς τα αποτελέσματα θα αργήσουν να φανούν, αλλά τότε θα είναι αργά. Σε μια Ευρώπη όπου ο φόβος και ο ρατσισμός κατά των μεταναστών μεγαλώνει ραγδαία μια τέτοια απόφαση πάει την Ελλάδα πολλά χρόνια πίσω.
*Το συγκεκριμένο κείμενο αποτελεί άποψη του συγγραφέα
