Από μικροί, μας διδάσκουν να βάζουμε στόχους, να έχουμε ένα πλάνο, να ακολουθούμε μια πορεία. «Πού βλέπεις τον εαυτό σου σε πέντε χρόνια;» είναι η ερώτηση που ακούγεται σχεδόν παντού – στις συνεντεύξεις, στις φιλοσοφικές συζητήσεις, ακόμα και στις προσωπικές σχέσεις. Αλλά τι γίνεται όταν κάποιος επιλέγει να ζήσει χωρίς χάρτη, αφήνοντας τα πράγματα να έρθουν όπως είναι;
Το Άγχος της Προγραμματισμένης Ζωής
Στην εποχή της υπερανάλυσης, όπου κάθε απόφαση πρέπει να έχει νόημα και κάθε βήμα να οδηγεί κάπου συγκεκριμένα, ξεχνάμε πως η πραγματική ζωή δεν λειτουργεί πάντα έτσι. Υπάρχει ένας αόρατος κοινωνικός κανόνας που λέει πως πρέπει να έχεις ξεκάθαρο σχέδιο, αλλιώς αποτυγχάνεις. Όμως, πολλοί από αυτούς που έφτασαν ψηλά δεν ήξεραν από την αρχή τον δρόμο τους. Τον βρήκαν μέσα από την ίδια τη διαδρομή.
Η Μαγεία της Αβεβαιότητας
Όταν δεν ακολουθείς ένα αυστηρό πλάνο, δίνεις χώρο στην αυθορμητικότητα, στις απρόσμενες ευκαιρίες και στη δημιουργικότητα. Ο κόσμος είναι γεμάτος από ιστορίες ανθρώπων που ξεκίνησαν από το μηδέν, χωρίς χάρτη, και βρήκαν τον δικό τους μοναδικό δρόμο.
Τι θα γινόταν αν, αντί να πιέζεσαι να έχεις όλα τα κομμάτια του παζλ έτοιμα, άφηνες τον εαυτό σου να ανακαλύψει το σχήμα του στην πορεία; Μήπως τελικά η αβεβαιότητα δεν είναι κάτι που πρέπει να φοβόμαστε, αλλά κάτι που πρέπει να αγκαλιάσουμε;
Πως είναι να ζεις χωρίς πλάνο: εδώ
Διαβάστε περισσότερες απόψεις: εδώ
