Η Αργυρώ Καπαρού είναι μια από τις ωραιότερες φωνές που έχουμε. 3 Μαΐου θα εμφανιστεί στον Φιλολογικό Σύλλογο Παρνασσό, σε μια συναυλία με τραγούδια από το ελληνικό και το διεθνές ρεπερτόριο, που επιμελήθηκε η Μαρία Φαραντούρη. Με αυτή την ευχάριστη μουσική αφορμή συνομιλήσαμε για το yourearticles.
-Γεννηθήκατε στον Πειραιά, με καταγωγή από το Ρέθυμνο και την Κωνσταντινούπολη. Τι ζυμώσεις έκανε αυτό το μείγμα μέσα σας;
Αυτή η μίξη με έμαθε τι θα πει φιλοξενία, καλοσύνη, υπομονή, γενναιοδωρία και δύναμη στα δύσκολα. Ότι το τραγούδι και ο χορός ομορφαίνουν την παρέα και η καλή κουζίνα επίσης. Είμαι τυχερή που είχα στο σπίτι Καππαδόκισα γιαγιά, Κωνσταντινοπολίτη παππού και Ρεθυμνιώτες- Αμαριώτες επίσης απ’ τον πατέρα μου.
-Πως έχει σχηματιστεί το μωσαϊκό των εικόνων της παιδικής σας ηλικίας;
Από τις γειτονιές που έπαιξα, που τραγούδησα, απ’ τα σχολειά και τους πολλούς φίλους, από την αγαπημένη οικογένεια μου. Ήταν όμορφα. Πειραιάς πρώτα και Περιστέρι στην εφηβεία μου. Εθνικό Ωδείο, συγκροτήματα και μεγάλες βόλτες στη Πλάκα.
-Τι σας οδήγησε να ακολουθήσετε το τραγούδι;
Ευτυχώς όλοι στο σπίτι μου τραγουδούσαν και χόρευαν. Οι γονείς μου είχαν πολύ ωραίες φωνές, έκαναν ντουέτα… Ήταν κομμάτι από τη ζωή μου.
Η ενθάρρυνση ήρθε από το περιβάλλον μου και την Δασκάλα μου στο εθνικό ωδείο, την Άννα Διαμαντοπούλου.
-Η στιγμή που αντιληφθήκατε πως θα γίνετε ερμηνεύτρια;
Εμένα πάντα με γοήτευε η ποίηση. Διάβαζα τους ποιητές και τους τραγουδούσα. Πάντα ο λόγος με οδηγούσε στην ερμηνεία. Η ερμηνεία είναι ένα συνεχές αγώνισμα, που απαιτεί συγκέντρωση, αφοσίωση και αγάπη. Κατάλαβα πολύ νωρίς, ότι αυτό ήθελα πιο πολύ στη ζωή μου, ότι χωρίς αυτό δεν θα είχα χαρά.
-Καίρια φυσιογνωμία στα πρώτα σας βήματα ήταν η Άννα Διαμαντοπούλου. Πως την θυμάστε;
Ήταν και είναι ένας ξεχωριστός άνθρωπος, οικογένεια μου. Από την πρώτη στιγμή, έως και σήμερα, έχει την ίδια αγάπη για αυτό που κάνει. Αγαπάει τους τραγουδιστές και όσο τους εξελίσσει χαίρεται η καρδιά της. Είναι σωτήρας πολλών τραγουδιστών. Και τώρα που διδάσκω κι εγώ το σύγχρονο τραγούδι, καταλαβαίνω πόσο μοναδικό ρόλο παίζει ο δάσκαλος, όταν αγαπά αληθινά την διδασκαλία.
-Τα ακούσματα που σας διαμόρφωσαν;
Πολλά και διαφορετικά. Ο πατέρας μου άκουγε Τσιτσάνη, Θεοδωράκη, Φαραντούρη, Σωτηρία Μπέλλου, Γαβαλά, Γούναρη. Η μητέρα μου άκουγε Αττίκ, Έλβις, Χατζιδάκι, Σπανό. Όλα αυτά ,όχι μόνο τα άκουγαν, αλλά τα τραγουδούσαν κιόλας. Μέσα από αυτό το πάζλ, το ωδείο και τις μουσικές μου παρέες, ήρθε και η καλλιτεχνική μου ταυτότητα.
-Ποια ήταν τα συναισθήματα σας όταν τραγουδήσατε για πρώτη φορά σε κοινό;
Ελευθερία και χαρά, ήταν μπροστά σε όλο το λύκειο.
-Είναι τα ίδια σήμερα;
Είναι τα ίδια, μαζί με το μαγική αίσθηση της επικοινωνίας με το κοινό.
-Πόσο εύκολο είναι για τον καλλιτέχνη να διαχειριστεί το τρακ;
Εγώ καμία φορά έχω τρακ στις πρόβες. Στην παράσταση αισθάνομαι σαν τον πιλότο που πρέπει να είναι απόλυτα συγκεντρωμένος στην πτήση. Για να κάνουμε όλοι ένα όμορφο ταξίδι.
-Η τελευταία σκέψη που κάνετε πριν βγείτε στη σκηνή;
Προσευχή, για όλους εμάς στην σκηνή και το κοινό. Να είναι όλα υπέροχα.
-Το 2000 κυκλοφόρησε το ντεμπούτο άλμπουμ σας στη δισκογραφία, το Μετάξι Είναι Το Βλέμμα Σου. Πως ηχεί στα αυτιά σας η δουλειά αυτή 25 χρόνια μετά;
Είναι τραγούδια που αγαπώ και είχαν την δύναμη της διαχρονικότητας,
όπως ο Παναγής της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου και του Τάσου Γκρούς.
Επίσης, ήταν σημαντικό να έχουμε παραγωγό ένα ιστορικό πρόσωπο, τον Γιώργο Μακράκη και ενορχηστρωτή τον σπουδαίο Γιώργο Ζαχαρίου κι έτσι τα τραγούδια μου, να ακούγονται τώρα, σαν να γράφτηκαν σήμερα.
-Σε τι κατάσταση βρίσκεται η δισκογραφία σήμερα;
Η δισκογραφία ανθίζει, με τις παραγωγές των ίδιων των δημιουργών, των ερμηνευτών και των μουσικών συγκροτημάτων, που αναγκαστικά με προσωπική χρηματοδότηση γίνονται οι ίδιοι παραγωγοί των άλμπουμ τους και δίνουν την διανομή σε εταιρείες, τις οποίες επίσης πληρώνουν. Γιατί οι εταιρείες που κάποτε ήταν εταιρείες παραγωγής, ελάχιστους καλλιτέχνες χρηματοδοτούν πια. Οπότε, έχουμε μία αναλγησία γιατί αυτές οι εταιρείες έχουν γίνει απλά εταιρείες διανομής και πιθανά προώθησης για όποιον αποφασίσουν οι ίδιες. Τα περισσότερα άλμπουμ που γίνονται, κάνουν μια διαδρομή πολύ δύσκολη, για να φτάσουν στο αυτί του ακροατή, να μάθει το κοινό για την έκδοση μιας δουλειάς, οπότε είμαστε σε μία δύσκολη περίοδο για τη δισκογραφία και για τους ίδιους τους δημιουργούς ερμηνευτές κτλ. Για να το πω απλά, σήμερα έναν νέο και φτωχό αλλά σημαντικό καλλιτέχνη, ίσως να μην τον μάθουμε ποτέ ή αργότερα αν δεν απογοητευτεί .
-Βλέπετε φως στον ορίζοντα;
Βλέπω φως στο διαδίκτυο, όπου αρκετοί νέοι άνθρωποι, έχουν εκεί τοποθετήσει την ελπίδα επικοινωνίας τους με τις νεότερες ηλικίες. Οπότε, ό,τι γίνει θα γίνει εκεί, χωρίς να είναι κάτι προβλέψιμο γιατί το διαδίκτυο είναι κάτι το οποίο συνεχώς αλλάζει. Και εκεί υπάρχουν προβλήματα, σε σχέση με την απόδοση των συγγενικών και πνευματικών δικαιωμάτων. Και εκεί υπερισχύουν οι μεγάλες εταιρείες διανομής, αλλά δεν μπορούμε να αρνηθούμε ότι είναι ένα παράθυρο για κάθε δημιουργό ή ερμηνευτή και για όποιον δεν έχει την οικονομική δυνατότητα, να προωθήσει μέσω της οδού των media, τηλεόρασης, ραδιοφώνου κλπ. την δημιουργική του εργασία.
-Τι είδους δυσκολίες έχει να αντιμετωπίσει ένας νέος άνθρωπος που θέλει να ασχοληθεί με τον χώρο του τραγουδιού;
Το πρώτο που θα αναγνωρίσει, είναι ότι δύσκολα σήμερα μπορεί να γίνει, αποκλειστικά το τραγούδι ο τρόπος βιοπορισμού του. Αν αγαπά την μουσική, θα πρέπει να έχει κι άλλες μουσικές δραστηριότητες πχ. Την μουσική διδασκαλία, όπως αρκετοί ερμηνευτές – μουσικοί κάνουν ήδη. Αν επιμείνει ωστόσο στο όνειρο του, θα ανταμειφθεί. Το όμορφο τραγούδι, είναι ένα σημαντικό στοιχείο του Ελληνικού πολιτισμού και της κοινωνίας μας, όλοι το χρειαζόμαστε.
-Για πολλά χρόνια συνυπήρξατε με τον Σταμάτη Κραουνάκη στην Σπείρα Σπείρα. Πως αναλογίζεστε αυτή τη συνεργασία;
Πολύ σημαντική. Είχα κάνει ήδη τα πρώτα μου προσωπικά άλμπουμ με παραγωγό τον Γιώργο Μακράκη και ήρθε η 10ετία 2005-2015, που μπήκα στο μουσικό θέατρο του σπάνιου μελωδού και performer Σταμάτη Κραουνάκη.
Ήταν ένα μεγάλο σχολείο για μένα και πρόκληση. Μια περίοδος με πολλές παραστάσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Μόνο ομορφιές έχω να θυμάμαι .
3 Μαΐου θα εμφανιστείτε στον Φιλολογικό Σύλλογο Παρνασσό. Τι αναμένεται να ακούσουμε;
Ένα όμορφο ψηφιδωτό τραγουδιών που εμείς οι ερμηνευτές αγαπάμε. Από το ελληνικό και το διεθνές ρεπερτόριο και που η αγαπημένη όλων μας, Μαρία Φαραντούρη επιμελήθηκε ρεπερτοριακά. Θα έχουμε επίσης την χαρά, να μας τιμήσει με την παρουσία του ο σπουδαίος Μανώλης Μητσιάς, όπως και η συνθέτρια Αρετή Κοκκίνου. Την επιμέλεια της ορχήστρας μας έχει ο πιανίστας Τάκης Φαραζής και οι μουσικοί μας επίσης είναι στα πνευστά ο Θύμιος Παπαδόπουλος, στις κιθάρες ο Αριστείδης Χατζησταύρου και στο μπάσο ο Δημήτρης Τσεκούρας.
-Τι άνθρωπος είναι η Αργυρώ Καπαρού;
Να ρωτήσετε καλύτερα όσους με συναναστρέφονται. Το μόνο που μπορώ να πω για μένα είναι ότι δεν αντέχω το άδικο, την βία, την αχαριστία, τον ρατσισμό, τον φασισμό και την υποκρισία.
–Το προσωπικό σας καταφύγιο όταν όλα δείχνουν δύσκολα;
Ο Θεός, οι αγαπημένοι μου άνθρωποι, η θάλασσα και η μουσική μου εργασία.
-Ο μεγάλος σας φόβος;
Να μην επιβαρύνω τους συνανθρώπους, με οποιοδήποτε τρόπο. Και βέβαια, η ανθρώπινη απώλεια.
-Αν μπορούσατε να γυρίσετε το χρόνο πίσω υπάρχει κάτι που θα θέλατε να αλλάξετε;
Η διαδρομή κάθε ανθρώπου έχει το λόγο της … Νομίζω πως ελάχιστα θα άλλαζα.
-Τι ονειρεύεστε για το μέλλον;
Για το προσωπικό μου μέλλον να αφήσω κάτι, στην καρδιά και την ζωή των ανθρώπων που να τους δίνει χαρά, όσοι κι αν αυτοί. Λίγοι ή πολλοί.
-Η συμβουλή που θα δίνατε σε ένα νέο άνθρωπο για να κάνει τα όνειρα του πραγματικότητα;
Να βρει τι αγαπά πιο πολύ σαν εργασία, ποιόν θέλει δίπλα του σαν συντροφιά καθημερινή και να βαδίζει σταθερά προς την κατεύθυνση αυτή, έτσι έχει καλές πιθανότητες να ζήσει μια όμορφη ζωή .
-Κυρία Καπαρού σας ευχαριστώ πολύ για την επικοινωνία μας.
Και εγώ ευχαριστώ.
Αργυρώ Καπαρού – Βιογραφικό: εδώ
Διαβάστε περισσότερες συνεντεύξεις: εδώ
