Πανέμορφη, μητέρα δύο παιδιών, ψηλή, πετυχημένη. Δείτε την αδελφή, ανιψιά, θεία, μάνα της τάδε πώς είναι σήμερα. Ο άτυχος άνδρας που δολοφονήθηκε ήταν πατέρας δύο παιδιών, Συγκλονιστικό δυστύχημα με θύματα δύο γονείς».
Φράσεις που υπάρχουν συχνά πυκνά στην καθημερινή ειδησεογραφία. Φράσεις που εκφράζουν τον πόνο για την απώλεια ενός συνανθρώπου μας με βίαιο ή φυσικό τρόπο ή την αλλαγή που βίωσε ένας γνωστός άνθρωπος στο πέρασμα του χρόνου. Φράσεις που χρησιμοποιούνται άλλες φορές για να εκφράσουν το θαυμασμό για την πορεία ενός γνωστού ανθρώπου που δεν υπάρχει στα φώτα της δημοσιότητας ή συγγενείς και φίλους του.
Όμως, πάντοτε παρατηρούσα μία νοοτροπία που εμένα προσωπικά, μου ξένιζε, καθώς διαπίστωνα πως ακόμα και ο θάνατος δεινοπαθεί από κυρίαρχες πεποιθήσεις που σχετίζονται με την ανθρώπινη αξία.
Ο θάνατος παρουσιάζεται ως σημαντικότερος και πιο λυπητερός επειδή ο εκλιπών είχε παιδιά, ήταν οικονομικά αποκατεστημένος, πληρούσε κοινωνικές προδιαγραφές που ακόμα και ασυνείδητα έχουν ταυτιστεί με την ευτυχία.
Εξίσου και ο θαυμασμός προς έναν άνθρωπο που απορρέει από την εκπλήρωση των κοινωνικών προγραμματισμών. Η γυναίκα που είναι μανούλα, ευτυχισμένη σύζυγος, πανέμορφη και πρέπει να τη δούμε επειδή έχει «χαθεί εδώ και δέκα χρόνια από τα φώτα της δημοσιότητας».
Λες και αν ένας άνθρωπος δεν πληρεί τέτοιες προϋποθέσεις, θα υστερεί οντολογικά από αξία σε κάτι. Λες και μόνο ο άνθρωπος που πληρεί το πρότυπο του σκληρά εργαζόμενου οικογενειάρχη αξίζει αναφορά, προσοχή ή θρήνο. Λες και αν σκοτωθεί ένας άνθρωπος ελεύθερος ή που τελείωσε το Δημοτικό μόνο, θα αξίζει λιγότερη αναφορά.
Σε καμία περίπτωση, η απώλεια που θα στερήσει τους γονείς από ένα παιδί και θα το εξαναγκάσει να μεγαλώσει χωρίς την απαραίτητη γονεϊκή φροντίδα δεν είναι κάτι λιγότερο από ένα τραγικό γεγονός. Όμως, εξίσου κάθε ανθρώπινη απώλεια και μάλιστα με έναν βίαιο ή άσχημο τρόπο δεν είναι λιγότερη ή πρέπει να συγκρίνεται με βάση του τι ένας άνθρωπος είχε πετύχει, δημιουργήσει ή αφήνει πίσω του ως λιγότερο ή περισσότερο σημαντική.
Η ανθρώπινη αξία δεν είναι θέμα κοσμικών επιτευγμάτων. Λες και αν ένας άνθρωπος ήταν αμόρφωτος, άσχημος, χωρίς πτυχία ή ομορφιά ή οικογένεια δε θα έπρεπε να θρηνήσουμε για το χαμό του ή να τον εκτιμήσουμε περισσότερο.
