Το κυνήγι της ευτυχίας είναι -ίσως- το πιο κοινό χαρακτηριστικό μεταξύ των ανθρώπων. Εντούτοις, ο καθένας μας ορίζει διαφορετικά το τι είναι ευτυχία και επιδίδεται στο κυνήγι της με διαφορετικούς τρόπους. Αλλά, τί είναι -τελικά- η ευτυχία; Η Wikipedia ορίζει την ευτυχία ως τη ψυχική ικανοποίηση που προέρχεται από την επίτευξη στόχων και την εκπλήρωση επιθυμιών. Είναι, συνεπώς, ευνόητο πως η ψυχική ικανοποίηση διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο. Κάποιος ικανοποιείται με την απόκτηση πλούτου, κάποιος άλλος με την δημιουργία καριέρας, κάποιος άλλος με κάτι τελείως διαφορετικό και κάποιοι άλλοι δεν ικανοποιούνται ποτέ.
Η κατάκτηση της ευτυχίας αποτελεί αέναη προσπάθεια στις ζωές όλων των ανθρώπων, οι οποίοι προσπαθούμε να βρούμε τρόπους να επιτύχουμε τη κατάκτηση της. Δαπανούμε πόρους, χρόνο καθώς και ψυχική και σωματική ενέργεια για να ευτυχήσουμε. Από μικρή ηλικία, μας παροτρύνουν να πράξουμε ό,τι είναι δυνατό γιατί κάποια στιγμή θα γίνουμε ευτυχισμένοι άνθρωποι και θα απολαύσουμε τη ζωή.
Προσωπικά, σταμάτησα εδώ και πολύ καιρό να πιστεύω ότι μπορεί να κατακτηθεί η απόλυτη και μόνιμη ευτυχία. Ή τουλάχιστον η μόνιμη. Ο άνθρωπος είναι τόσο πολύπλοκο ον και λόγω της κοινωνικής φύσεώς του η ζωή του και κατά συνέπεια η ευτυχία του εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό και από τις αποφάσεις των ανθρώπων γύρω του. Όσο και αν είναι ποθητό, οι άνθρωποι δε μπορούν καθόλου εύκολα να ελέγξουν το νου και τα συναισθήματά τους. Η ανθρώπινη ψυχή βιώνει τόσο έντονα την επιτυχία και την αποτυχία, τις χαρές και τις λύπες, τον έρωτα και την απόρριψη. Δε μπορεί να ισορροπήσει εύκολα και να μετριάσει τον αντίκτυπο. Ειδικά στη σημερινή εποχή όπου οι άνθρωποι δέχονται πολλαπλάσια ερεθίσματα καθημερινά, τα ψυχικά αποθέματά τους εξαντλούνται αρκετά γρήγορα και δυστυχώς αναπληρώνονται υπερβολικά αργά από τα θετικά γεγονότα που λαμβάνουν χώρα.
Πολλές φορές πείθουμε τον εαυτό μας ότι είμαστε ευτυχισμένοι, αφενός για να νιώσουμε εμείς οι ίδιοι καλύτερα, αφετέρου για να μη κατηγορηθούμε ότι εκπέμπουμε αρνητικότητα και μιζέρια. Πώς, όμως, μπορεί να αντιμετωπίσει κάποιος τα ζητήματα και τα προβλήματα που τον απασχολούν, όταν έχει να διαχειριστεί και τη μη γόνιμη και υπέρμετρη κριτική που του ασκεί ο κοινωνικός περίγυρος; Ε, λοιπόν δε μπορεί. Είναι πέρα από τις ανθρώπινες δυνατότητες κάποιου να προσπαθεί το καλύτερο γι’ αυτόν και ταυτόχρονα να «αμύνεται» σε εξωτερικούς παράγοντες.
Μακάρι να μπορούσαμε να εξηγήσουμε όλες αυτές τις συνιστώσες που επηρεάζουν και διαμορφώνουν την ανθρώπινη φύση και καθημερινότητα. Αλλά ακόμα και να καταφέρουμε να δώσουμε μια εξήγηση σε όλα αυτά, είναι πολύ πιθανό να προκύψουν άλλα ερωτήματα και ζητήματα που θα είναι εξίσου δύσκολο να ερμηνευτούν. Μήπως, τελικά, η ευτυχία είναι κάτι το προσωρινό, κάτι το οποίο επιτρέπει στους ανθρώπους να πάρουν μερικές ανάσες και να ξεκουραστούν πριν αντιμετωπίσουν πάλι ένα κύμα άγχους, αποτυχίας, λύπης και απόρριψης; Μήπως, ο άνθρωπος είναι προορισμένος να υποφέρει;
Από τον ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ ΔΑΛΑΚΟΥΡΑ
