Οι πλαστικές επεμβάσεις αποτελούν πλέον στην εποχή μας μία επέμβαση ρουτίνας, στην οποία ένα άτομο διορθώνει μία εξωτερική του ατέλεια ή βελτιώνει με τη βοήθεια της Επιστήμης την εξωτερική του εμφάνιση.
Οι άνθρωποι έχουμε ανάγκη να αισθανόμαστε όμορφοι, άτρωτοι απέναντι στο χρόνο, εξωτερικά ποθητοί. Οτιδήποτε μπορούμε να πράξουμε εκμεταλλευόμενοι την πρόοδο της Επιστήμης, το θεωρούμε ως μία ευκαιρία να βελτιώσουμε το παρουσιαστικό μας. Ζώντας στην εποχή του «φαίνεσθαι», σε μία εποχή που η τεχνολογία και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης προβάλλουν διαρκώς το «τέλειο» ως μία συγκεκριμένη εμφάνιση, δημιουργούν σε πολλά άτομα την αναγκαιότητα της επέμβασης στον εαυτό τους.
Δεν είμαι κατά των πλαστικών επεμβάσεων, αν κάποιος θα ρωτούσε τη γνώμη μου. Δε θα μπορούσα ποτέ να πω είμαι υπέρ ή κατά, καθώς δε μου πέφτει λόγος πώς ο κάθε άνθρωπος στο πλαίσιο της ελευθερίας του, επιθυμεί να αισθανθεί πιο άνετα και όμορφα με τον εαυτό του.
Θεωρώ όμως, πως ο άνθρωπος οφείλει να αποδέχεται τον εαυτό του, να αγκαλιάζει τη μοναδικότητά του. Δε μαθαίνουμε να αγαπάμε πραγματικά αυτό που είμαστε, να αποδεχόμαστε τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά μας. Από μικρή ηλικία βυθιζόμαστε στη σύγκριση, την εμμονή με την επιφανειακή και ψεύτικη «τελειότητα». Μπορεί να λέμε εύκολα σε κάποιον «έχεις χαμηλή αυτοεκτίμηση», αλλά εκτός αυτής της πρόχειρης διάγνωσης, δεν πραγματοποιούμε μία ουσιαστική ενδοσκόπηση στην αναζήτηση των πραγματικών αιτιών που οδηγούν σε αυτή την πραγματικότητα.
Είμαι της άποψης «όσο πιο φυσικά, τόσο πιο καλά», δίχως όμως να είμαι απόλυτη. Υπάρχουν περιπτώσεις που μία σωματική ή εξωτερική ατέλεια μπορεί να δημιουργήσει και σοβαρό πρόβλημα υγείας (μία στραβή μύτη για παράδειγμα, να προκαλέσει αναπνευστικό πρόβλημα), γεγονός που καθιστά μία πλαστική επέμβαση απαραίτητη.
Και φυσικά, αν μία γυναίκα θα ήθελε να προβεί σε μία επέμβαση προκειμένου να αλλάξει κάτι επάνω της, θα το υποστήριζα, αν αυτό της αύξανε την αυτοπεποίθηση και την έπειθε να αισθανθεί πιο άνετα με τον εαυτό της.
Ωστόσο, πόσο σημαντικό είναι να αποδεχόμαστε ακόμα και αυτά τα γνωρίσματα της εμφάνισής μας, τα οποία μπορεί για την κοινωνική αντίληψη να μη χαρακτηρίζουν την ιδανική εμφάνιση; Πόσο σπουδαίο να μετατρέπουμε ένα μειονέκτημα σε πλεονέκτημα, όπως ο ρήτορας Δημοσθένης με το πολύπαθο ρ;
Οδυνηρό ότι νέα κορίτσια φτάνουν στο σημείο να παραποιήσουν κάθε μέρος της φυσικής τους εμφάνισης σε μία προσπάθεια να εναρμονιστούν με τα πρότυπα ομορφιάς που προβάλλονται αρειμανίως από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Μα μεγαλύτερη ομορφιά από τη δροσιά της νιότης είναι δυνατόν να υπάρχει; Η γοητεία που εκπέμπει ένας άνθρωπος που αγαπάει ουσιαστικά τον εαυτό του, μπορεί να τον καταστήσει ποθητό, διαγράφοντας κάθε «ατέλεια» που απειλεί τη γέννηση του ερωτισμού.
Η αποδοχή της φυσικής εμφάνισης, η αληθινή αγάπη για τον εαυτό που σημαίνει αγκάλιασμα και των όχι τόσο ποθητών μας χαρακτηριστικών, ο συμβιβασμός με το χρόνο που περνά και τα «σημάδια» που αφήνει. Όλα αυτά θα βοηθήσουν το κάθε άτομο να αποφασίσει με μεγαλύτερη καθαρότητα αν θα προβεί σε κάποια πλαστική επέμβαση ή κάποια παρέμβαση στον εαυτό του από τη στιγμή που δε συντρέχει και κάποιος λόγος υγείας.
