Ο Σαββόπουλος και ο Χατζιδάκις από μία διαβολική σύμπτωση αποτελούν ορόσημο με την ημερομηνία θανάτου και γέννησης τους με 2 ημέρες διαφορά. Ο Σαββόπουλος πέθανε: 21 Οκτωβρίου 2025 (80 ετών) ενώ ο Χατζιδάκις γεννήθηκε 23 Οκτωβρίου 1925. Συμβολίζοντας το τέλος και την αρχή μίας εποχής πέρα από το καλλιτεχνικό σκέλος που είναι υποκειμενικό.
Ο Χατζιδάκις αποτελεί παιδί του μετεμφυλιακού κράτους, εισέρχεται στην μεταπολίτευση και παρόλο που δηλώνει ότι τάσσεται με την συντηρητική παράταξη: «Οι δεξιοί σού επιτρέπουν και να μην είσαι μαζί τους» παράλληλα στηρίζει τον προοδευτικό χώρο με δηλώσεις του για τους δωσίλογους, το φασισμό σε ύφος και τόνο που ούτε οι πιο προοδευτικές φωνές δεν εξέφραζαν εκείνη την εποχή, με τον ίδιο να δηλώνει περιπαιχτικά: «στην Ελλάδα για να κάνεις καριέρα πρέπει να είσαι ή αριστερός ή ομοφυλόφιλος. Εγώ πάντως αριστερός δεν είμαι». Αταλάντευτος πολιτικά να μιλάει με προοδευτικό λόγο μέσα από έναν υποτίθεται συντηρητικό χώρο δέχεται τις συνέπειες της ομοφυλοφιλίας του από τον αριστερό και προοδευτικό υποτίθεται Κουρή: Όταν ο Γιώργος Κουρής Έστελνε «Ένα Καλάθι… Σύκα για τον κ. Χατζιδάκι»
Ο Σαββόπουλος από την άλλη κλασσικό παιδί της μεταπολίτευσης αριστερός και προοδευτικός βαθύ ΠΑΣΟΚ, εισέρχεται σε μία φάση συντηρητικού λόγου από το 89′ μέχρι που τάσσεται κατά του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα του ΣΥΡΙΖΑ το 15′ φτάνοντας σε ανοιχτές δηλώσεις υπέρ του Μητσοτάκη το 23′: τον Μάιο του 2023, λίγο πριν τις εκλογές. Σε ραδιοφωνική συνέντευξη στον Παύλο Τσίμα (ΣΚΑΪ 100,3), ο Σαββόπουλος δηλώνει χωρίς περιστροφές: «Ελπίζω σε μια αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας», προσθέτοντας ότι «οι εποχές έχουν αλλάξει» και «μας χρειάζεται μια ωριμότητα» και ικανότητα «διαχείρισης» που -κατά τη γνώμη του- ο Κυριάκος Μητσοτάκης μπορεί να υπηρετήσει καλύτερα. Πώς ο Σαββόπουλος πέρασε στη Δεξιά από την Αριστερά -«Φτηνιάρικος προοδευτισμός, πολύς φανατισμός» – iefimerida.gr και τότε δέχεται όπως είναι φυσικό την κατακραυγή εξ αριστερών.
Πολλά γράφονται για τον Σαββόπουλο, ύμνοι και αντίλογος με αφορμή τις πολιτικές του τοποθετήσεις, ενώ ο Χατζιδάκις από την άλλη υπήρξε μία προσωπικότητα βράχος και για τους δύο πολιτικούς χώρους. Σίγουρα δεν μπορεί κανείς να μηδενίσει την καλλιτεχνική αξία των δύο προσώπων παρά ο χρόνος, η προσωπικότητα όμως σίγουρα τίθεται (αυτο)δικαίως υπό αμφισβήτηση.
“ (Απόδοτε ουν) τα Καίσαρος Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ.” Λόγοι του Ιησού προς τους Φαρισαίους (Ματθ. 22.21): Πρέπει να πληρώνομε και στο κράτος και στο Θεό ότι τους ανήκει. Λέγεται με το νόημα πως πρέπει να υπακούμε στο κράτος ή να αποδίνουμε στον καθένα ότι του οφείλομε.
Αν ο καλλιτέχνης δεν επιθυμεί κάτι τέτοιο, οφείλει να μένει απόμακρος ή αταλάντευτος σε μία πολιτική – ιδεολογική θέση. Κανένας δεν κατέκρινε για τις πολιτικές του τοποθετήσεις τον Ξαρχάκο ή τον Σταμάτη Σπανουδάκη (τους τελευταίους των μεγάλων μιας εποχής), ποτέ μέχρι σήμερα.
O θάνατος και του Σαββόπουλου -μάλλον- κλείνει συμβολικά τον καιρό των ιδεολογιών στην θεωρία, γιατί στην πράξη το τέλος σήμανε με την πτώση της ΕΣΣΔ και του υπαρκτού σοσιαλισμού το 1991. Aς υπήρξε στην Ελλάδα μία χρονοκαθυστέρηση 34 ετών μέχρι να γίνει αντιληπτό.
Ο Ιταλός διανοητής Αντόνιο Γκράμσι, στοχαστής της πολιτικής και της κοινωνικής αλλαγής, έγραψε:
«Η κρίση συνίσταται ακριβώς στο γεγονός ότι το παλαιό πεθαίνει και το νέο δεν μπορεί να γεννηθεί· και σε αυτό το μεσοδιάστημα εμφανίζονται τα πιο ποικίλα τέρατα»
Ακριβώς σε αυτό το σημείο βρισκόμαστε κ αυτό ζούμε, μέχρι ίσως ο ήλιος να ανατείλει και πάλι ή ο κόσμος να βυθιστεί για πάντα στο σκοτάδι.
Διαβάστε περισσότερες απόψεις: εδώ
