Το τελευταίο διάστημα, με αφετηρία την απόφαση της Σοφίας Μπεκατώρου, ξεκίνησε ένας -δημόσιος και μη- διάλογος σχετικά με το θέμα της σεξουαλικής παρενόχλησης και γενικότερα της αντιεπαγγελματικής συμπεριφοράς. Μέρα με τη μέρα πληθαίνουν οι κατηγορίες για ανάρμοστη, απρεπή και ανήθικη στάση από επαγγελματικά καταξιωμένα άτομα, προερχόμενα (κατά βάση) από τον καλλιτεχνικό και αθλητικό χώρο και, δυστυχώς, το σύνολο των ανάλογων περιστατικών μοιάζει ατέρμονο. Το γεγονός αυτό αποδεικνύει την έλλειψη αξιοκρατίας, διαμορφώνει ένα κλίμα ανασφάλειας και φόβου και αποθαρρύνει τους ονειροπόλους νέους από την επιδίωξη της επαγγελματικής ανέλιξης.
Ο διόλου ευκαταφρόνητος αριθμός καταγγελιών αποδεικνύει περίτρανα ότι η προσβλητική και απάνθρωπη μεταχείριση στον εργασιακό χώρο είναι ένα σύνηθες φαινόμενο. Ανήθικες προτάσεις, εκμετάλλευση της οικονομικής αδυναμίας και της ανάγκης για εύρεση εργασίας, υποτίμηση και χλευασμός των νεοεισερχόμενων (και όχι μόνο) καθιστούν αδύνατη την ομαλή συνεργασία και πολλές φορές ανυπόφορη την συμβίωση στον επαγγελματικό χώρο.
Αυτό όμως που μου προξενεί ιδιαίτερη ανησυχία είναι ότι η κατάφωρη προσβολή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας παρατηρείται, σε μεγάλο βαθμό, στον καλλιτεχνικό και αθλητικό κόσμο. Είναι αναντίρρητο ότι αυτές οι κοινωνικά μη αποδεκτές και κατακριτέες συμπεριφορές αντίκεινται στις αξίες και τις αρετές που προάγονται και καλλιεργούνται στους συγκεκριμένους χώρους. Παραδοσιακά, το θέατρο και ο αθλητισμός έχουν συνδεθεί στον νου του μέσου ανθρώπου με την ευγένεια, το ήθος, το κάλλος και την πειθαρχία. Ο αναφαίρετος παιδευτικός χαρακτήρας και το πνευματικό μεγαλείο των εν λόγω δραστηριοτήτων καλούνται να αντιταχθούν στους συνεχείς κλυδωνισμούς που προκαλούνται από την σύγχρονη κοινωνική, πολιτιστική και κατ’ επέκταση, ηθική κρίση.
Αυτό, λοιπόν, που διατείνομαι είναι ότι οι συνέπειες της κοινωνικής παθογένειας του σήμερα πλήττουν και επηρεάζουν την αγνότητα και αυθεντικότητα τομέων που διαδραματίζουν ρόλο βαρύνουσας σημασίας στην πνευματική αναβάθμιση του ευρύ κοινού. Η ουσιαστική άσκηση των συγκεκριμένων λειτουργημάτων προϋποθέτει ευπρεπή συμπεριφορά, συμβατή με τις αρχές της ισότητας, της δικαιοσύνης, του αυτοσεβασμού και αλληλοσεβασμού. Μόνο τότε οι κοινωνοί του καλλιτεχνικού και αθλητικού γίγνεσθαι θα προσφέρουν σημαντική βοήθεια στην αντιμετώπιση της πολλαπλής κρίσης και τη θωράκιση του κοινωνικού ιστού.
Επομένως, οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών διατρανώνουν την αναγκαιότητα της εξυγίανσης του καλλιτεχνικού και αθλητικού συστήματος, που αποτελούν βασικούς πυλώνες της πολιτιστικής εξέλιξης της ανθρωπότητας, έχουν συνδράμει στον εξευγενισμό του ανθρώπινου είδους και έχουν επηρεάσει τον τρόπο σκέψης των ατόμων. Πιθανότατα κρίνεται αδήριτη η ανάγκη πλήρους κοινωνικής αναδιάρθρωσης (ίσως σε συνδυασμό με αλλαγές και ενισχύσεις του νομικού πλαισίου) καθώς και η εφαρμογή ηθικών κανόνων και αρχών που θα καθοριστούν εκ νέου έχοντας σαφή ανθρωποκεντρικό προσανατολισμό. Άλλωστε, ίσως είναι μάταιο να στηριχτούμε στα σαθρά θεμέλια του υπάρχοντος συστήματος, διότι καραδοκεί ο κίνδυνος της ολοσχερούς κατάρρευσης…
Από την Έλενα Πολυδώρου, πρωτοετή φοιτήτρια του τμήματος Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών.
