Τον τελευταίο χρόνο, βιώνουμε μία πανδημία η οποία όσο να είναι επηρεάζει και την ψυχική υγεία πέρα από την σωματική. Χιλιάδες άνθρωποι γίνονται θύματα του ιού, άλλοι διασωληνωμένοι στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας, άλλοι πεθαίνουν πριν αποχαιρετίσουν τους αγαπημένους τους ανθρώπους και συγγενείς. Όλη αυτή η κατάσταση που επιδεινώθηκε με την βοήθεια των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, καθώς κάθε μέρα ακούμε ειδήσεις ίδιου ή διαφορετικού περιεχομένου με θλιβερά θέματα, είχε και έχει ως συνέπεια την ματαιοδοξία και την έξαρση ψυχολογικών προβλημάτων.
Δεν θα αποτελεί πλέον σπάνιο φαινόμενο, το γεγονός ότι ένα μεγάλο μέρος της ανθρωπότητας θα στραφεί προς τα φάρμακα για να βρει γιατρειά και μία ελπίδα για το μέλλον. Ο εγκλεισμός σε συνδυασμό με το κλείσιμο της εστίασης, καθώς και με όλα τα υπόλοιπα προβλήματα που ταλανίζουν την χώρα μας οδήγησαν σε ένα κλίμα μελαγχολίας και στεναχώριας. Είναι φορές που θέλουμε να βγούμε για να ξεσκάσουμε, να επικοινωνήσουμε και άλλες που απλώς θέλουμε να κάτσουμε στο σπίτι γιατί οι ελπίδες για το μέλλον έχουν πάψει να υπάρχουν. Η μοναξιά αρχίζει να εμφανίζεται ιδιαίτερα στις μεγάλες ηλικίες, και η κατάθλιψη και τα ψυχοσωματικά συμπτώματα αντιστοίχως ανεξαρτήτως ηλικίας. Ωστόσο, τώρα που αρχίσαμε να επιστρέφουμε με αργούς ρυθμούς στην κανονικότητα, δεν γνωρίζουμε κατά πόσο είμαστε έτοιμοι να ανταποκριθούμε στις δικές μας προσδοκίες, αλλά και της κοινωνίας. Κανείς δεν ξέρει αν θα είμαστε σε lockdown τον επόμενο χειμώνα..
