«Μη κάνεις αυτό, τι θα πουν;», «Μην το κάνεις έτσι, θα ‘χουν να λένε», «Να, ορίστε, σε έβαλαν στο στόμα τους!».
Από μωρά ακούμε φράσεις ανάλογου περιεχομένου σχεδόν καθημερινά. Έχουμε μάθει να ζούμε με γνώμονα την πιθανή κριτική των άλλων. Μία νοσηρή πραγματικότητα. Κάθε μας σκέψη και πράξη κινδυνεύει από τον φόβο της κριτικής. Ένας φόβος που έχει πάψει πια να αποτελεί απλό αίσθημα και έχει μετατραπεί σε τρόπο ζωής.
Είναι πραγματικά τρομακτικό αν αναλογιστείς ότι από βρεφική σχεδόν ηλικία μάς έχουν εμφυσήσει τον συγκεκριμένο τρόπο σκέψης. Πόσους γονείς έχουμε δει να μαλώνουν τα παιδιά τους, επειδή έκαναν κάτι που θα προκαλούσε τον σχολιασμό των συγγενών και μη; Πόσα «μη» των γονιών σου αντηχούν ακόμη στ’ αυτιά σου; Πόσα θέλω θυσίασες στον βωμό των πρέπει; Προσπαθούμε να στήσουμε οργανωμένες ζωές και να ακολουθήσουμε χιλιοπατημένα μονοπάτια μόνο και μόνο για να μην μας σχολιάσουν.
Γιατί όμως φοβάσαι; Τι είναι αυτό που φοβάσαι;
Έχει βαδίσει κανείς στα βήματά σου; Ξέρει κανείς από εκείνους τις καθημερινές σου αναμετρήσεις; Μην περιμένεις από κανέναν να σου πει τι είσαι. Μάθε το. Εάν δεν πράξεις με βάση αυτά που θες, αν δεν πεις αυτά που θες, αν δεν μάθεις από αυτά που κάποτε θέλησες -αλλά δεν ήταν για σένα- πώς θα μάθεις τον εαυτό σου; Γιατί, στην τελική, δε φοβάσαι αυτό που θα πουν για σένα αλλά τι νομίζουν για σένα.
Σε μία κοινωνία που μας θέλει πιστά στρατιωτάκια, να ‘χεις το θάρρος να πεις: «Έχει σταματήσει εδώ και καιρό να με νοιάζει τι θα πει ο κόσμος! Γιατί να με νοιάζει άλλωστε; Ξέρω πολύ καλά το πού και πώς βαδίζω!». Όχι, μην το συγχέεις με την υπεροψία! Απλώς, όταν ξέρεις τι κουβαλάς μέσα σου, ΟΦΕΙΛΕΙΣ να μη βάλλεσαι από – οποιασδήποτε ποιότητας – σειρήνες.
Από το σπίτι ακόμη κι έπειτα στο σχολείο, στη δουλειά, στις σχέσεις, αυτοί που μας ενθαρρύνουν να είμαστε περισσότερο ο εαυτός μας είναι αυτοί που θα μας κουνήσουν το δάχτυλο, γιατί εν τέλει πορευτήκαμε έτσι! Κομμάτι οξύμωρο δε πιστεύεις; Εάν μπορώ να σου πω κάτι με σιγουριά είναι ότι ο κόσμος πάντα κάτι θα ‘χει να πει είτε πράττεις «σωστά» είτε «λάθος». Είναι στο δικό σου χέρι όμως να αποφασίσεις ποια ζωή θες να ζεις. Την δική σου ή των υπολοίπων;
