Το Αμερικάνικο όνειρο ξεθώριασε. Είναι μία απατηλή προσδοκία όταν οι τσάντες γεμάτες από γλυκά, δώρα, αντικείμενα θα καλύψουν τα ψυχικά μας κενά.
Η Αμερική μας κληροδότησε αυτή την πεποίθηση και στοίχειωσε τις προσδοκίες, τις ανασφάλειες, τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τον άνθρωπο και την υπόστασή του. Μας έκανε να πιστεύουμε πως μόνο η σκληρή δουλειά και τα πολλά χρήματα ανοίγουν την πόρτα της ευτυχίας. Και ενώ η ευτυχία του ανθρώπου έχει και μία υλική υπόσταση, είναι λάθος ακόμα και σε αυτή την εποχή να τη βασίζουμε αποκλειστικά σε αυτή.
Το Αμερικάνικο όνειρο προσπάθησε να θέσει έναν στόχο που θα μπορεί να έχει ένας άνθρωπος προκειμένου να οδηγηθεί στην ευτυχία. Έβαλε στο κέντρο του ανθρώπου την ύλη, τον άνθρωπο που έχει ακριβό αμάξι, καταναλώνει αδιάκοπα, κρατάει σακούλες γεμάτες προϊόντα που θεωρούνται κοινωνικά προβεβλημένα.
Όμως, δεν έδωσε έμφαση σε αυτό που έλεγε ο Έριχ Φρομ και αποδεικνύει καθημερινά η ζωή πως είναι το πρώτο που πρέπει να έχει ένας άνθρωπος: δεν αναφέρθηκε ποτέ στην Αγάπη. Χωρίς αγάπη ο άνθρωπος αισθάνεται μόνος, αποσυνάγωγος, φοβισμένος. Γιατί μόνο η αγάπη διώχνει το φόβο.
Είναι μία προσκόλληση σε υλικά αποκτήματα που σκοπό έχει να ξορκίσει φόβους, ανασφάλειες και αγωνίες. Όμως η ψυχή οφείλει να «ντυθεί» και με άλλα γνωρίσματα επειδή δεν αρκούν μόνο τα υλικά αποκτήματα.
Νομίζω πως το Αμερικάνικο όνειρο δημιούργησε περιττές ανάγκες, οι οποίες δημιούργησαν περιττές ανάγκες και ανέβασαν τα υλικά αποκτήματα από το βαθμό του απαραίτητου στο βαθμό του περιττού. Και αυτό προκαλεί έξτρα άγχος, μη αξιοποίηση του χρόνου του ανθρώπου με οικογένεια και φίλους, μεταβολή του ατόμου από άνθρωπο σε μηχανή παραγωγής. Και οι άνθρωποι στην προσπάθεια να αποκτήσουν όσο περισσότερα μπορούν για να προκαλούν τον κοινωνικό θαυμασμό και το γόητρο, έφτασαν να χρεώνονται, να παίρνουν δάνεια, να παλεύουν με κάθε τρόπο να βιώσουν τη «μεγάλη ζωή».
Θεωρώ πως αυτή η Αμερικάνικη πεποίθηση που κυριάρχησε και στο Δυτικό πολιτισμό, μας αποτρέπει να αξιολογήσουμε ορθά τις ανάγκες μας, να αντιληφθούμε πως τα υλικά αγαθά πρέπει να υπάρχουν αλλά όχι να κυριαρχούν.
