Πριν από περίπου δύο μήνες εξελέγη ο νέος αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Σε μία από τις πρώτες του δηλώσεις είπε ότι θέλει να φτιάξει μια Ελλάδα όπου ο κάθε νέος άνθρωπος θα μπορεί να ζήσει το ελληνικό όνειρο. Συνεπαρμένος από τον ενθουσιασμό της δικής του προσωπικής επιτυχίας στις Η.Π.Α., πιστεύει, δίκαια ίσως, ότι πολιτικές αποφάσεις και οικονομικές μεταρρυθμίσεις μπορούν να αλλάξουν μια χώρα.
Εύκολα ή δύσκολα μπορεί μια χώρα να αλλάξει. Μπορεί όμως να αλλάξει ένας λαός;
Όταν κάποιος μεταναστεύει στις Η.Π.Α. για να κυνηγήσει το αμερικάνικο όνειρο, πολύ γρήγορα υιοθετεί και τον αμερικάνικο τρόπο ζωής. Αποκτάει, σιγά – σιγά μια κουλτούρα που να ταιριάζει τόσο στην αμερικάνικη κοινωνία όσο και στο αμερικάνικο όνειρο. Θα έλεγε κανείς ότι πρώτα κάποιος αποκτάει κουλτούρα και ύστερα όνειρο.
Αναζητώντας, τώρα, το ελληνικό όνειρο, πρέπει να παραδεχτούμε ότι υπολειπόμαστε σε αυτό το κομμάτι. Την δεκαετία που μας πέρασε και την δεκαετία που διανύουμε ο τρόπος ζωής των Ελλήνων έχει γίνει περισσότερο τρόπος επιβίωσης. Αυτό, βέβαια, δεν οφείλεται μόνο σε οικονομικά αίτια αλλά και σε βαθιά πολιτισμικά. Ιδιαίτερα η νέα γενιά φαίνεται να μην έχει ταυτότητα, δηλαδή δεν έχει βρει ένα τρόπο ζωής που να σηματοδοτεί ότι είμαστε Έλληνες.
Πολλές φορές θέλουμε να αντιγράψουμε τον τρόπο ζωής των κοινωνιών της βόρειας Ευρώπης ή των ΗΠΑ ή ακόμη και πιο ριζοσπαστικών κοινωνιών. Άλλες φορές, νοσταλγούμε το πώς έζησαν οι γονείς μας την δεκαετία του 80′ και του 90′, ή ακόμη πιο πίσω το πώς έζησαν οι παππούδες μας τις δεκαετίες του 60′ και του 70′. Ίσως, αυτό να είναι και το πιο σωστό. Για να ανακαλύψει μια γενιά την ταυτότητά της, ίσως χρειαστεί να ανατρέξει σε παλιότερες γενιές.
Σε κάθε περίπτωση, για να καταφέρουμε να φτιάξουμε μια Ελλάδα όπου θα πραγματοποιηθεί το ελληνικό μας όνειρο, πρέπει πρώτα να βρούμε τον εαυτό μας. Πρέπει, πρωτίστως, να αποκτήσουμε την κουλτούρα εκείνη που θα μας δώσει ταυτότητα. Πρέπει να αποκτήσουμε το πολιτισμικό υπόβαθρο που θα μας βοηθήσει να πετύχουμε τα όνειρά μας. Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι το όνειρο που κυνηγάς, χωρίς να ξέρεις ποιος είσαι, κινδυνεύει να γίνει εφιάλτης.
Από τον Σταύρο Βέτο
