Ορισμένοι διατροφικοί χειρισμοί, που περιγράφονται παρακάτω, δύνανται να περιορίσουν και να ανακουφίσουν τα δυσάρεστα συμπτώματα που προκαλούνται στην περίπτωση της ναυτίας και του εμέτου, καταστάσεις με τις οποίες όλοι λίγο πολύ έχουμε βρεθεί αντιμέτωποι.
Τρόποι Περιορισμού της Ναυτίας και του Εμέτου
- Αποφυγή κατανάλωσης υγρών με τα γεύματα. Κατανάλωση μικρών ποσοτήτων από υγρά ή με ένα καλαμάκι και, κατά προτίμηση, μεταξύ των γευμάτων ή 40-60 λεπτά πριν ή μετά από αυτά.
- Τα κρύα ροφήματα μπορεί να είναι περισσότερο ανεκτά από τα ζεστά/καυτά.
- Τα αεριούχα ποτά ή τα παγάκια ενδέχεται να ανακουφίσουν το αίσθημα της ναυτίας.
- Η χορήγηση «ξηρών τροφίμων» πλούσιων σε υδατάνθρακες, όπως τα κράκερ, οι χαμηλής περιεκτικότητας σε λιπίδια μπάρες δημητριακών, τα κουλούρια, οι φρυγανιές, το φρυγανισμένο ψωμί μπορεί να περιορίσει την ναυτία, ιδίως όταν καταναλώνονται τις πρωινές ώρες.
- Τροφές που προκαλούν συνήθως δυσπεψία, όπως τα λιπαρά ή τα τηγανητά τρόφιμα, ο καφές, τα πικάντικα τρόφιμα, με πολλά μπαχαρικά ή καρυκεύματα, τα υπερβολικά αλμυρά ή γλυκά τρόφιμα και, επίσης, τα λαχανικά με έντονη οσμή π.χ. τα κρεμμύδια, το σκόρδο και τα σταυρανθή λαχανικά θα πρέπει να αποφεύγονται.
- Τα κρύα φαγητά και αυτά με ήπια οσμή και μαλακή υφή φαίνεται ότι είναι περισσότερο ανεκτά.
- Τα μικρά και συχνά γεύματα, για παράδειγμα 6-8 μικρά αντί για 3 μεγάλα/ημέρα, προλαμβάνουν την διάταση του στομάχου, καθώς και την αίσθηση του κενού, η οποία επιδεινώνει συχνά τη ναυτία.
- Ο πάσχων θα πρέπει να απομονώνεται από τις οσμές των τροφίμων κατά την διάρκεια της παρασκευής τους και το φαγητό να καταναλώνεται σε καλά αεριζόμενους χώρους, που δεν είναι ιδιαίτερα ζεστοί.
- Αποφυγή της κατάκλισης αμέσως μετά την κατανάλωση του γεύματος.
- Σε περίπτωση επαναλαμβανόμενων επεισοδίων εμετού, η κατανάλωση ποτών και σνακ πλούσιων σε υδατάνθρακες (π.χ. ζάχαρη, μέλι κ.λπ.), τα οποία είναι εύπεπτα και εύκολα απορροφήσιμα, μπορεί να προσφέρουν μια σημαντική ποσότητα θερμίδων που έχει στερηθεί και χρειάζεται ο οργανισμός.
Σε κάθε περίπτωση, είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι οι ασθενείς και οι θεράποντες οφείλουν να γνωρίζουν και να παρακολουθούν πολύ στενά και την κατάσταση ενυδάτωσης των πασχόντων, αφού η αφυδάτωση αποτελεί πολύ σύνηθες φαινόμενο στα νοσήματα του γαστρεντερικού.
Βιβλιογραφία:
Katsilambros, N., Dimosthenopoulos, C., Kontogianni, M., Manglara, E., & Poulia, K.A. (2010), Clinical nutrition in practice, Wiley-Blackwell.
