Κάθε άλλο παρά ήσσονος σημασίας φαινόμενο οφείλουμε να θεωρήσουμε την επίδραση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης στην διαμόρφωση των σημερινών κοινωνιών! Το αόρατο αυτό χέρι κινεί τις συμπεριφορές –αν όχι της ολότητας– τουλάχιστον της πλειονότητας, οδηγώντας σ’ ένα από τα πιο σημαντικά ζητήματα που αντιμετωπίζει η κοινωνία –αιώνες τώρα– και μας κρούει τον κώδωνα του κινδύνου.
Ο λόγος λοιπόν για τον κοινωνικό κομφορμισμό. Οι κοινωνίες κατατρύχονται από το συγκεκριμένο ζήτημα μέσω διαφόρων κοινωνικοπολιτικών καθεστώτων όπως η τυραννία και η θεοκρατία τα αρχαιότερα χρόνια· ενώ στην πιο σύγχρονη εποχή μέσω της υπερκατανάλωσης ή της επικράτησης απολυταρχικών και δικτατορικών καθεστώτων. Στόχος όλων αυτών, η υποταγή των ατόμων σε κοινωνικούς και ηθικούς κανόνες, ακόμη κι αν δεν τους αντιπροσωπεύουν στο σύνολό τους.
Ανά τα χρόνια έχουν γίνει διάφορες έρευνες και πειράματα που καταδεικνύουν την σημασία αυτού του φαινομένου, με πιο γνωστό το «πείραμα κοινωνικής συμμόρφωσης του Ash», που στόχο είχε να αναδείξει την επιρροή που ασκεί η μάζα στα μεμονωμένα άτομα. Στο εν λόγω πείραμα, λοιπόν, αποδείχθηκε ότι οι ερωτηθέντες είχαν 100% επιτυχία στις απαντήσεις τους, όταν έπρεπε να απαντήσουν μεμονωμένα, δίχως να ακούν τις απαντήσεις των υπολοίπων.
Ωστόσο, το πρόβλημα προέκυπτε όταν ζητήθηκε να απαντήσουν ακούγοντας ο ένας τις απαντήσεις του άλλου, που το ποσοστό επιτυχίας έπεσε δραματικά στο 25%. Εκεί πολλοί ισχυρίστηκαν ότι επηρεάστηκαν από τις προηγούμενες απόψεις και αυτό τους έκανε να αμφιβάλλουν για τις δικές τους οδηγώντας τους να ακολουθήσουν την γνώμη –και συνεπώς την απάντηση– της μάζας. Καταλαβαίνουμε, λοιπόν, τον τεράστιο αντίκτυπο των πολλών σε κάθε άτομο ξεχωριστά, αφού καθ’ αυτόν τον τρόπο το άτομο παρασύρεται στον φαύλο κύκλο της κοινωνικής του αποδοχής.
Είναι γεγονός πως στις μέρες μας γίνεται κατάχρηση αυτής της εξουσίας – γνωστής και ως τέταρτης εξουσίας – από τα άτομα, κατά βάση από τις νέες γενιές και κυρίως τη νεολαία. Με αυτόν τον τρόπο γίνεται αντιληπτό ότι οι νέοι που αποτελούν μεγάλο μέρος του αμύητου κοινού οξύνουν το επικείμενο φαινόμενο της εξομοίωσής τους, που προκύπτει από την εκτεταμένη – και διόλου ορθολογική χρήση – των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.
Οι νέοι τείνουν να ενστερνίζονται αβίαστα συμπεριφορές που φαντάζουν κοινωνικά αποδεκτές για τον απλούστατο λόγο της επακόλουθης προσωπικής τους αποδοχής από το σύνολο. Είναι εν μέρει φυσιολογικό άτομα τα οποία δεν έχουν διαμορφώσει μία στερεή προσωπικότητα ακόμη, να μην έχουν τη δυνατότητα να φιλτράρουν τα ερεθίσματα που δέχονται από τα διάφορα αυτά μέσα με αποτέλεσμα να μετατρέπονται σε ανδράποδα.
Κατά συνέπεια, προάγεται η κοινωνική ομοιομορφία με το προσωπείο της έκφρασης! Κάπου εδώ προκύπτει το εξής ερώτημα: δύναται η σημερινή κοινωνία να διατηρήσει τη μοναδικότητά της και το κάθε άτομο να αγκαλιάσει την διαφορετικότητά τους; Καθώς φαίνεται στις σημερινές κοινωνίες ότι επικρατεί ένας φαινομενικός πλουραλισμός, οι πολίτες οδηγούνται σε τυφλή καθοδήγηση των τάσεων και προκειμένου να λάβουν το αίσθημα της αποδοχής από το κοινωνικό σύνολο καταπατούν, πολλές φορές οι ίδιοι, θεμελιώδη δικαιώματά τους όπως η ελευθερία!
