Μία ιδεαλίστρια ψυχίατρος αναλαμβάνει θέση σε ένα ιατρικό πρόγραμμα φυλακής. Εκεί ερωτεύεται έναν αναρχικό κρατούμενο. Όταν αυτός δολοφονείται, αρχίζει να αντιλαμβάνεται ότι συμβαίνουν πολύ περισσότερα στις σκιές απ’ όσα φαίνονται. Μία σύγκρουση ανάμεσα σε έναν κόσμο ιδανικών και έναν κόσμο ψεύτικης τάξης και ηθικής. Μία κοινωνία σε παρακμή με κάποιους ανθρώπους να προσπαθούν ως φάροι να τη φωτίσουν. Όμως, οι λίγοι σπανίως μπορούν να τα καταφέρουν και να αλλάξουν τον κόσμο. Η συγγραφέας Βάσω Βεκρή έγραψε ένα δυναμικό πρώτο μυθιστόρημα και ήρθε η ώρα να τη γνωρίσουμε όπως και το έργο της (Πάροδος) το οποίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Βακχικόν.
-Βάσω, θα ήθελες να μοιραστείς λίγα πράγματα για εσένα ώστε να σε γνωρίσουμε;
Η Πάροδος είναι το πρώτο μου μυθιστόρημα αλλά μου αρέσει να γράφω από παιδί. Το επάγγελμά μου είναι ακτινολόγος. Ασχολούμαι ερασιτεχνικά με το θέατρο, την γραφή και το χορό, γιατί μου δίνουν χαρά.
-Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου συγγραφείς; Ξεχωρίζεις κάποια έργα τους;
Δύσκολο να ξεχωρίσω κάποιους συγγραφείς ή έργα ως πιο αγαπημένα. Ως επιρροές θα αναφέρω την Οριάνα Φαλάτσι, τον Στρατή Τσίρκα, τον Χρήστο Χωμενίδη. Από έργα θα αναφέρω μόνο το Ένας Άντρας της Φαλάτσι και τη Χαμένη Άνοιξη του Τσίρκα γιατί θεωρώ πως έχουν κάποιες αντιστοιχίες με το βιβλίο μου.
-Τι επιδοκιμάζεις και τι αποδοκιμάζεις ως χαρακτηριστικά στους ανθρώπους;
Εκτιμώ την αυθεντικότητα, την ειλικρίνεια, την αξιοπρέπεια. Αποδοκιμάζω εντελώς την διπροσωπία, την υποκρισία.
-Ποιο είναι το μεγαλύτερο προσόν και ποιο το χειρότερο ελάττωμά σου;
Προσόν μου είναι μάλλον το πείσμα μου, το να μένω πιστή σε έναν στόχο μέχρι να τον πραγματοποιήσω. Και λέω μάλλον, γιατί ο στόχος αυτός θα πρέπει να αξίζει, έτσι δεν είναι; Το χειρότερο ελάττωμά μου δεν θα ήθελα να το αποκαλύψω στο κοινό.
-Tελειώνοντας με τις ερωτήσεις γνωριμίας, ας περάσουμε στο έργο σου με τον τίτλο «Πάροδος». Πώς τον εμπνεύστηκες και τι θα διαβάσουμε;
Ο τίτλος έχει την έννοια της πορείας, της διαδρομής και είναι μια εικόνα για τη ζωή γενικότερα. Μιλάμε για ένα μικρό δρόμο, πλαϊνό σε ένα κεντρικό, άρα έχει και την έννοια του περιθωρίου, σημείο αναφοράς για τους ήρωές μου. Σε μια πάροδο δολοφονήθηκε ο κεντρικός ήρωας την ώρα που περνούσε με τη μηχανή του.
Από εκεί και πέρα ξεκινάει η πλοκή του έργου που θυμίζει αστυνομικό θρίλερ με τους κεντρικούς χαρακτήρες σε ένα δυστοπικό περιβάλλον -εντός και εκτός φυλακών- σε έναν αγώνα δρόμου ενάντια στη μοίρα. Οι ήρωες είναι outsiders της ζωής, που παλεύουν με αξιοπρέπεια ή ίσως παλεύουν για λίγη αξιοπρέπεια σε μια κοινωνία όπου ο ισχυρός ποδοπατάει τον αδύνατο.
-Tαυτίζεσαι με κάποιον από τους ήρωες ή έχεις ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά;
Κάποια κοινά χαρακτηριστικά έχω σχεδόν με όλους τους ήρωές μου, εξάλλου αυτό που γράφουμε συνήθως μας είναι και κάπως οικείο, αλλά υπάρχουν και πολλές αντιθέσεις και διαφορές. Εξάλλου ποιο το νόημα να δημιουργούμε ήρωες που είναι ο εαυτός μας; Με το γράψιμο έχω την ευκαιρία να βιώσω και άλλες ζωές, τελείως διαφορετικές από τη δική μου, να ζήσω πράγματα εντελώς διαφορετικά, άρα για μένα και πιο γοητευτικά.
-Στο μυθιστόρημά σου, οι χειρότεροι χαρακτήρες δεν είναι οι φυλακισμένοι, όπως θα περίμενε κανείς, αλλά οι γιατροί που βρίσκονται εκεί για να τους φροντίσουν. Θες προφανώς να καταδείξεις τις αδικίες της ζωής. Πώς πιστεύεις μπορούν να αποφευχθούν και πώς θα ήταν το ιδανικό σωφρονιστικό σύστημα;
Δε θα μπορούσε να είναι οι χειρότεροι χαρακτήρες οι φυλακισμένοι αφού στο βιβλίο μου κάποιοι από αυτούς είναι οι βασικοί χαρακτήρες και στην πραγματικότητα επιδιώκω να καταδείξω μερικά πράγματα μέσα από την δική τους ματιά. Χωρίς να θέλω βέβαια να ωραιοποιήσω καταστάσεις. Επίσης, αν και προσπαθώ να αποφύγω απλά το να αναπαράγω στερεότυπα, οι ρόλοι εξουσίας στο συγκεκριμένο βιβλίο τείνουν να είναι οι «κακοί».
Όσον αφορά στο σωφρονιστικό σύστημα, αυτό αντανακλά την κοινωνία ως προς την παθογένειά της. Μόνο που λόγω των μεγαλύτερων περιορισμών, οι ασφυκτικές συνθήκες μπορεί να είναι πολύ εντονότερες στη φυλακή από ό,τι εκεί έξω.
Η πορεία προς ένα ιδανικό σωφρονιστικό σύστημα θα περνάει πάντα μέσα από τον επαναπροσδιορισμό των αξιών της κοινωνίας γενικότερα.
-Κρύβουμε όλοι έναν κακό και έναν καλό εαυτό, είμαστε πότε άγγελοι και πότε δαίμονες πιστεύεις;
Ναι, αλλά οι αναλογίες ποικίλουν σημαντικά από άνθρωπο σε άνθρωπο. Γενικά δεν διαφωνώ με αυτό που λες. Ο άγγελος του ενός μπορεί να είναι δαίμονας για κάποιον άλλον.
-Τι θα ήθελες να κρατήσει ο αναγνώστης με αυτό το εντυπωσιακό και πλήρως ανατρεπτικό φινάλε;
Αυτό που θα ήθελα να κρατήσει ο αναγνώστης είναι ότι σε «τούτο το τρομακτικό ταξίδι του χαμού» αυτό που μετράει στο τέλος είναι η αγάπη. Όσο κλισέ και αν ακούγεται, πραγματικά το πιστεύω. Ευχαριστώ για τους χαρακτηρισμούς «εντυπωσιακό» και «πλήρως ανατρεπτικό». Είναι ένα φινάλε που με συγκινεί πάντα.
-Κλείνοντας αυτή τη συνέντευξη, θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας τα μελλοντικά συγγραφικά σου σχέδια; Το βιβλίο σου αφήνει περιθώρια για συνέχεια. Να την περιμένουμε;
Για την ώρα όλα είναι ανοιχτά. Δεν έχω αποφασίσει ακόμα αν θα ξαναγράψω κάτι με αυτούς τους ήρωες ως συνέχεια. Η έμπνευση μάς χτυπάει την πόρτα κάπως ξαφνικά πολλές φορές. Θα ήθελα να σε ευχαριστήσω για τις ερωτήσεις σου και την ευκαιρία που μου έδωσες να παρουσιάσω το βιβλίο μου στο κοινό σας. Και σου εύχομαι όμορφα δημιουργικά ταξίδια.
Περισσότερα για την συγγραφέα και το βιβλίο: εδώ
