Την Ελεάνα Παγουρά την συνάντησα ένα βροχερό πρωινό μιας Δευτέρας καθώς ο Οκτώβρης έφτανε στο φινάλε του. Βάλαμε το ρολόι να πάει αρκετά πίσω. Μιλήσαμε σχεδόν για όλα. Για να θυμάστε οι παλιοί και να μαθαίνετε οι καινούριοι, η Ελεάνα υπήρξε το τηλεοπτικό έτερο μισό του Κώστα Μυλωνά, του ανθρώπου που εισήγαγε το ραδιόφωνο στην ελληνική τηλεόραση. Μαζί, οι δυο τους αποτέλεσαν τα περιβόητα Παιδιά της Νύχτας, ένα τηλεοπτικό cult following πρόγραμμα, κάνοντας θρυλικές μεταμεσονύκτιες εκπομπές για πάσης φύσεως θέματα που εξίταραν και προβλημάτιζαν πολλούς αλλά ταυτόχρονα ενοχλούσαν και ορισμένους. Εξάλλου, ποιος είναι αυτός που αρέσει σε όλους; Όλα όσα είπαμε δημοσιεύονται σήμερα για το yourearticles.
-Μίλησε μου για τα παιδικά σου χρόνια.
Γεννήθηκα στον Πειραιά. Εκεί μεγάλωσα τα πρώτα μου χρόνια και στη συνέχεια εγκαταστάθηκα στο Ίλιον. Ήταν φτωχά αλλά όμορφα χρόνια. Είχα μια μαμά δυνατή η οποία έκανε τα πάντα για να μη μου λείψει τίποτα. Μεγάλωσα σε μια μονογονεική οικογένεια μιας και οι γονείς μου χώρισαν όταν ήμουν τριών μηνών. Επίσης, είχα μια εξίσου δυνατή γιαγιά. Και οι δυο τους ήταν γυναικάρες! Δεν είχαν κανέναν να τις στηρίζει, έπιασαν τη ζωή από τα μαλλιά και τα έβγαλαν πέρα με όλα. Σαν παιδί, είχα όλα όσα χρειαζόμουν για να είμαι ευτυχισμένη.
-Η απουσία του μπαμπά σε επηρέασε;
Δεν ξέρω πως είναι να ζεις με έναν μπαμπά. Ήταν κάτι που δεν έζησα. Ουσιαστικά, μεγάλωσα ευτυχισμένη αλλά ταυτόχρονα χωρίς ένα πατρικό-ανδρικό πρότυπο. Σίγουρα με επηρέασε στα επόμενα χρόνια. Στις πρώτες μου σχέσεις ήθελα ο εκάστοτε σύντροφος να είναι και ο μπαμπάς μου. Πια, το έχω ξεπεράσει. Μεγάλωσα.
-Στα 17 σου έλαβες μέρος στα Καλλιστεία όπου διακρίθηκες ως Miss Young. Γιατί αποφάσισες να πάρεις μέρος στον διαγωνισμό;
Το έκανα γιατί αφενός πίστευα ότι θα τα καταφέρω να κερδίσω. Αφετέρου είχα μεγάλη επιθυμία να ταξιδέψω, να βρεθώ σε χώρες και να ανοίξει το μυαλό μου. Και πράγματι, έγιναν και τα δύο. Κέρδισα τον τίτλο της Miss Young και ταξίδεψα. Βρέθηκα στη Γαλλία και τη Κορέα. Γύρισα πολλές πολιτείες των ΗΠΑ με ένα τζιπ και έζησα μοναδικές εμπειρίες.
-Έχεις σκεφτεί πως θα ήταν τα πράγματα αν είχες ακολουθήσει το δρόμο του μόντελινγκ;
Όχι. Αλλά αν γυρνούσα τον χρόνο πίσω θα ήθελα να γίνω εγκληματολόγος ή γιατρός. Θα ήθελα δηλαδή να κάνω κάτι και να βοηθάω τον κόσμο.
-Πως γνωρίστηκες με τον Κώστα Μυλωνά;
Μέσα από το ραδιόφωνο. Μέσα από τις εκπομπές που έκανε είχε αποκτήσει μεγάλο κοινό. Με ιντρίγκαρε το ότι τον ήθελαν όλες οι γυναίκες. Αλλά ήθελα να τον κερδίσω εγώ.
-Το κατάφερες.
Ναι, το κατάφερα!
–Και στη πορεία προέκυψαν και τα Παιδιά της Νύχτας;
Τα Παιδιά της Νύχτας ήταν μια ιδέα του Κώστα που την οποία την πρότεινε στον Γιώργο Κουρή και αποφασίσαμε να την υλοποιήσουμε μαζί στο Κανάλι 5.
-Σας απασχολούσε το πως θα πήγαινε η εκπομπή; Αν θα είχε ανταπόκριση στο κοινό;
Δεν είχαμε τέτοιο άγχος. Κάναμε κάτι που γουστάραμε. Δεν ασχοληθήκαμε με τα νούμερα και τις τηλεθεάσεις, δεν διαβάζαμε τι γράφανε για εμάς. Τίποτα απολύτως.
-Ούτε έβλεπες κάποια από τις εκπομπές σε επανάληψη; Να δεις ας πούμε πως έγραφες στο φακό ή αν έκανες κάποια λάθη ώστε να τα διορθώσεις;
Πίστεψε με, δεν έχω δει ποτέ ούτε ένα απόσπασμα. Δε μπορούσα ποτέ να δω τον εαυτό μου. Το αρνιόμουν.
-Η ιστορία έδειξε ότι από την αρχή κέρδισε την αγάπη του τηλεοπτικού κοινού και για να μιλήσουμε με σημερινούς όρους, δημιούργησε ένα cult following. Ποια στοιχεία της εκπομπής την καθιέρωσαν στο κοινό;
Τα Παιδιά της Νύχτας ήταν μια εκπομπή εντελώς αληθινή και ειλικρινής. Καθόλου στημένη και καθόλου δήθεν. Σε σχέση μάλιστα με το σύνολο των εκπομπών που προβάλλονταν εκείνη την εποχή. Με τα ρούχα που ερχόμασταν στο στούντιο, με αυτά βγαίναμε. Εγώ πολλές φορές δεν βαφόμουν καν. Ακόμα και τα σκηνικά ήταν απλά και ταυτόχρονα οικεία στον τηλεθεατή. Κάτι τελάρα, κάτι βαρέλια, κάτι καρέκλες ξύλινες… Δεν είχαμε καμία υπερπαραγωγή. Και με όλα αυτά, είχαμε μεγάλες θεαματικότητες. Επίσης, βρεθήκαμε και στο μεταβατικό στάδιο, της απαρχής της ιδιωτικής τηλεόρασης. Και φαντάσου ότι η εκπομπή έβγαινε στον αέρα μετά τις δώδεκα. Κάποιες φορές πήγαινε μέχρι τις τέσσερις το πρωί.
-Και η θεματολογία της εκπομπής σας ήταν πρωτοποριακή. Άγγιζε θέματα που ήταν ταμπού για τη κοινωνία του 90. Ναρκωτικά, αποκρυφισμός, σεξ, ομοφυλόφιλοι, τρανς άτομα.
Θα σταθώ στο θέμα των ναρκωτικών. Είχαμε σώσει κόσμο από τα ναρκωτικά και τις εξαρτήσεις. Σε μια εκπομπή είχαμε καλεσμένη την Ματούλα του Κολωνακίου και μια άλλη φορά σώσαμε μια κοπέλα λίγο πριν πεθάνει από υπερβολική δόση, στείλαμε άτομα από το συνεργείο μας και τη βρήκανε με τη σύριγγα στο χέρι.
-Υπήρξε μια μερίδα που σας την έπεσε και σας κατηγορούσε ότι είσαστε trash tv.
Ναι, υπήρχαν και αυτοί. Λίγοι βέβαια, αλλά υπήρχαν. Κάποιοι συντηρητικοί και κολλημένοι. Σαν τον Γιάννη Χατζηφώτη.
-Τον θυμάμαι αυτόν. Ήταν εκπρόσωπος τύπου του Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ και είχε αναλάβει τις δημόσιες σχέσεις της Εκκλησίας. Σας είχε δημιουργήσει θέμα. Σωστά;
Σε μια εκπομπή μας είχαμε φέρει καλεσμένη μια στρίπερ. Σε κάποια στιγμή, στο πλαίσιο της εκπομπής, πήγα και δάγκωσα μια ρώγα σταφύλι από το στόμα της. Αυτό, φαντάζομαι πως υπήρξε άσεμνο, προκλητικό και χυδαίο για τον Χατζηφώτη ο οποίος κινήθηκε νομικά προς την εκπομπή. Βγήκε λοιπόν μια καταδικαστική απόφαση για εμένα την οποία δεν γνώριζα καθώς δεν μου είχε έρθει κάποιο χαρτί στα χέρια. Μετά από χρόνια είχα ανοίξει ένα νυχτερινό μαγαζί και σε έναν τυπικό έλεγχο της αστυνομίας, οι αστυνομικοί που με έψαξαν στις εφαρμογές τους με ενημέρωσαν ότι εκκρεμούσε εις βάρος μου αυτή η απόφαση. Βρέθηκα στο αυτόφωρο για δυο μέρες λόγω σαββατοκύριακου, πήγα στα δικαστήρια, πλήρωσα και έφυγα.
-Πως ένιωσες;
Οι δυο μέρες στο κρατητήριο μου φάνηκαν ότι ήταν δυο χρόνια. Δεν μπορώ καθόλου να μου στερήσει κάποιος την ελευθερία μου. Τρελαίνομαι.
-Επανέρχομαι στο χαρακτηρισμό της εκπομπής σας trash tv. Σε πείραξε;
Το μόνο που με ενδιέφερε ήταν να λένε το όνομα μου σωστά. Δε με μου ένοιαζε η γνώμη κανενός παρά μόνο η γνώμη που είχα εγώ για τον εαυτό μου. Τι να με πειράξει η γνώμη ανθρώπων που δεν με αφορούν;
-Παρακολουθείς τηλεόραση; Σου αρέσει;
Δεν βλέπω τηλεόραση. Αυτό που έχω αντιληφθεί, όπως και οι περισσότεροι, είναι ότι η σημερινή ελληνική τηλεόραση είναι ψεύτικη. Όλοι όσοι βρίσκονται εκεί μέσα, κυνηγάνε να φέρουν μεγάλα νούμερα και είναι διατεθειμένοι να κάνουν τα πάντα για αυτό. Εμάς δεν μας ενδιέφερε τίποτα από όλα αυτά.
-Υπάρχει κάποια εκπομπή που σου έχει μείνει αξέχαστη;
Αρκετές. Θα αναφέρω όμως μία. Ήταν μια εκπομπή με καλεσμένο τον αγαπημένο μου Παναγιώτη Τουλάτο. Στην εκπομπή αυτή ο Παναγιώτης είχε φέρει καλεσμένη μια ιέρεια της μαύρης μαγείας. Είχαμε φτιάξει και το αντίστοιχο σκηνικό, είχαμε ρυθμίσει χαμηλό φωτισμό και είχαμε τοποθετήσει κάποια κεριά στο πάτωμα. Καθώς γινόταν η εκπομπή, το κόσμημα της ιέρειας, ένας σταυρός που φορούσε, άλλαζε συνεχώς χρώματα. Μια γινόταν κόκκινος, μια μωβ. Με σκουντούσε συνεχώς ο Κώστας να το δω. Εγώ δεν είχα δώσει σημασία, πίστευα πως είχε να κάνει με τα φώτα του στούντιο. Ξαφνικά, έσβησε ένα κερί μπροστά μας και εμφανίστηκε μια πανύψηλη μορφή. Με το που συνέβη, σταματήσαμε τν εκπομπή και γίναμε όλοι καπνός. Από το μείον δύο που βρισκόταν στο στούντιο τρέξαμε προς τα πάνω και δε μπορούσαμε να κατέβουμε από τον φόβο μας για αρκετή ώρα. Αυτή την εκπομπή δε θα τη ξεχάσω ποτέ.
-Τι άνθρωπος ήταν ο Παναγιώτης Τουλάτος;
Ήταν ένας καταπληκτικός άνθρωπος. Τότε, στην ηλικία που ήμουν, δεν τα έπαιρνα στα σοβαρά αυτά που έλεγε. Στη πορεία όμως κατάλαβα ότι είχε δίκιο και βγαίνει προφητικός ακόμα και σήμερα. Ήταν κοντά στο Θεό και είχε διαβάσει πολλά. Προσωπικά, κρατώ ότι με συμπαθούσε πολύ και για το λόγο αυτό με στήριξε αρκετές φορές όταν το χρειάστηκα.
-Κυνηγήθηκε πολύ ο Τουλάτος. Θυμάμαι μια μεσημεριανή εκπομπή της Τατιάνας Στεφανίδου όπου είχε στηθεί ένα λαϊκό δικαστήριο εναντίον του.
Βέβαια και κυνηγήθηκε ο Παναγιώτης. Τον κράζανε γιατί πουλούσε πολύ. Ήταν ειλικρινής και ουσιαστικός. Άσε που όσοι του πέταγαν λάσπη ήταν αυτοί που τον ήθελαν στην εκπομπή τους αλλά εκείνος δεν ήθελε να πάει. Δεν θα πω περισσότερα.
-Άλλη μεγάλη μορφή από τα Παιδιά της Νύχτας ήταν ο Λάσκος.
Και τον Λάσκο τον αγαπούσα πολύ. Ήταν αγνός άνθρωπος. Και του άρεσε να παίζει με τους αριθμούς και τις λέξεις. Το στοιχείο που είχαν αυτοί οι δυο άνθρωποι αλλά και πολλοί από αυτούς που καλούσαμε, ήταν πως ήταν αξιόλογοι. Και ήταν αξιόλογοι γιατί ήταν αληθινοί.
-Κάνοντας μια αναδρομή και αναλογιζόμενη τις εικόνες από τη πρώτη ως τη τελευταία εκπομπή των Παιδιών της Νύχτας, τι είναι αυτό που σου μένει;
Πολλά χρόνια έχουν περάσει, και όμως κάθε φορά που κάποιος με σταματάει στον δρόμο και μου λέει «σας θυμάμαι από τα Παιδιά της Νύχτας», νιώθω σαν να μην έχει περάσει μια μέρα. Ήταν μια εποχή μοναδική τότε που η νύχτα είχε ψυχή και που η τηλεόραση δεν ήταν απλώς εικόνα- ήταν επικοινωνία. Μαζί με τον Κώστα Μυλωνά δημιουργήσαμε κάτι που δεν υπήρχε στην ελληνική τηλεόραση. Μια εκπομπή διαφορετική, ζωντανή, γεμάτη ένταση, μουσική και αληθινό συναίσθημα. Ο κόσμος ξενυχτούσε μαζί μας. Δεν ήμασταν παρουσιαστές, ήμασταν παρέα. Οι τηλεθεατές γίνονταν μέρος της εκπομπής, έπαιζαν μαζί μας. Από το σταθερό τους τηλέφωνο, πατούσαν πλήκτρα και συμμετείχαν ζωντανά. Για πρώτη φορά στην Ελλάδα είχε γίνει κάτι τόσο interactive, και το κοινό το λάτρεψε. Τα τηλεφωνικά μας κέντρα έπαιρναν φωτιά. Οι άνθρωποι ξαγρυπνούσαν για να παίξουν, να μιλήσουν, να ακουστούν. Η εκπομπή έφτασε πολύ ψηλά σε τηλεθέαση. Ήμασταν τα Παιδιά της Νύχτας, και κάθε βράδυ η Ελλάδα ξενυχτούσε μαζί μας. Ο κόσμος μας έλεγε τα εσώψυχα του, μας άνοιγε την καρδιά του, ζητούσε συμβουλές, γελαγε, έκλαιγε. Πέρασαν από τα τηλέφωνα μας, πρόσωπα παράξενα, μυστήρια, τρυφερά, χαμένα και δυνατά. Ήταν η ψυχή της εποχής και εμείς ήμασταν εκεί, για να την ακούσουμε. Θυμάμαι ακόμα την συγκίνηση, τον παλμό του στούντιο, όταν έβλεπες την γραμμή να μην κλείνει ποτέ. Είχαμε δημιουργήσει κάτι που ξεπερνούσε το πλαίσιο μιας εκπομπής. Ήταν μια ζωντανή εμπειρία, μια συνάντηση ανθρώπων μέσα στην νύχτα. Κι όμως, δεν ήταν όλα εύκολα. Οι εφημερίδες μας χλεύασαν, η εκκλησία μας πολέμησε, μικροί άνθρωποι μας κυνηγούσαν γιατί δεν άντεχαν να βλέπουν κάτι που δεν μπορούσαν να φτάσουν. Μας είπαν υπερβολικούς, επικίνδυνους « της νύχτας», κι όμως μετά από χρόνια οι ίδιοι που μας κατηγορούσαν, έκαναν όσα εμείς τολμήσαμε πρώτοι τότε. Πολλοί τραγουδιστές που πέρασαν από την εκπομπή μας, έκαναν καριέρα. Σήμερα μπορεί να μην μας θυμούνται, αλλά τότε ήταν εκεί, στα πρώτα τους βήματα και τους στηρίξαμε. Ήμασταν η γέφυρα ανάμεσα στο σκοτάδι και το φώς, στο αυθόρμητο και το δημιουργικό. Κι όμως όσα χρόνια κι αν περάσουν, η αγάπη του κόσμου είναι αυτό που μένει. Μέχρι σήμερα τριάντα χρόνια μετά, με συναντούν άνθρωποι στον δρόμο, με αγκαλιάζουν και μου λένε «μεγάλωσα μαζί σας, τελείωσα το Πανεπιστήμιο παρέα σας, εσείς ήσασταν τα βράδια μου, δεν υπήρξε ποτέ ξανά εκπομπή σαν την δική σας». Αυτά τα λόγια είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή. Γιατί τα Παιδιά της Νύχτας δεν ήταν απλώς μια εκπομπή. Ήταν εποχή. Ήταν φαινόμενο. Ήταν αλήθεια. Κι όσο υπάρχει κόσμος που θυμάται, η νύχτα μας θα συνεχίσει να ζει.
-Πως βλέπεις τα πράγματα σήμερα;
Χάλια. Με ενοχλεί ότι δεν υπάρχει δικαιοσύνη και αξιοκρατία. Έγινε ένα τραγικό έγκλημα και κάποιοι πήγαν και το μπάζωσαν; Αλήθεια; Εδώ ένα τρακάρισμα γίνεται στο δρόμο και ακινητοποιούνται τα πάντα. Κανείς δεν πειράζει τίποτα…
-Τι άνθρωπος είναι η Ελεάνα Παγουρά;
Ο καλύτερος άνθρωπος. Και ψάχνω το αντίστοιχο μου. Προς ενημέρωση, είμαι καρκίνος με ωροσκόπο δίδυμο. Χαχα!
-Υπάρχει κάτι που μετάνιωσες που έκανες;
Ναι, την γυμνή φωτογράφιση που έκανα για το Playboy. Όχι από κάποιο είδους πουριτανισμό. Απλά τώρα που το αναλογίζομαι, δεν υπήρχε κάποιος ιδιαίτερος λόγος να γίνει.
-Τι φοβάσαι;
Παλιά φοβόμουν το σκοτάδι. Επίσης φοβάμαι τις κατσαρίδες και τις ακρίδες. Αλλά, ο μεγάλος μου φόβος είναι να μη χάσω κάποιο αγαπημένο μου πρόσωπο και να ζω χωρίς αυτό.
-Ποιο είναι το καταφύγιο σου;
Το σπίτι μου.
-Αν μπορούσες να γυρίσεις το χρόνο πίσω υπάρχει κάτι που θα ήθελες να αλλάξεις;
Δεν θα άλλαζα κάτι. Αγαπώ τα σωστά και τα λάθη μου που με έφεραν εδώ.
-Τα όνειρα σου για το μέλλον;
Να είμαι καλά εγώ και οι άνθρωποι που αγαπώ.
-Η συμβουλή που θα έδινες σε ένα νέο άνθρωπο για να κάνει τα όνειρα του πραγματικότητα;
Να είναι ειλικρινής με τον εαυτό του και τους άλλους. Θα βγει κερδισμένος.
-Τι σου έρχεται στο μυαλό όταν λες το όνομα Ελεάνα Παγουρά;
Ένας καθημερινός άνθρωπος σαν όλους τους άλλους που ταυτόχρονα έχει παλέψει να μην είναι σαν όλους τους άλλους.
-Ελεάνα σε ευχαριστώ πολύ για την επικοινωνία μας.
Εγώ σε ευχαριστώ.
Συνέντευξη στον Χρήστο Ηλιόπουλο
Ελεάνα Παγουρά: εδώ
Διαβάστε περισσότερες συνεντεύξεις: εδώ
