Ελευθερία Μεταξά: «Ο θησαυρός της Σμύρνης» (Εκδόσεις Μίνωας)

Η σφαγή του ελληνικού και αρμενικού πληθυσμού της Σμύρνης από τους Τούρκους και ο εμπρησμός της πόλης με αποτέλεσμα την ολοκληρωτική καταστροφή της, αποτελούν ένα από τα πιο μαύρα κεφάλαια στην ιστορία του έθνους. Ενώ έχουν γραφτεί πολλά βιβλία σχετικά, αυτό που ξεχωρίζει το έργο της έμπειρης συγγραφέως Ελευθερίας Μεταξά είναι ο συνδυασμός αστυνομικών, ψυχογραφικών και ιστορικών στοιχείων. Σήμερα έχουμε την τιμή να φιλοξενούμε τη συγγραφέα στο your e-articles ώστε να γνωρίσουμε τόσο την ίδια όσο και το έργο της το οποίο αγαπήθηκε από το αναγνωστικό κοινό, με αποτέλεσμα να γίνει best seller και να φτάσει στην 3η επανέκδοση.

Αρχικά θα θέλαμε να σας γνωρίσουμε, θα μας συστηθείτε και αποκαλύψετε πτυχές του εαυτού σας;

Γεννήθηκα το 1970 στο Αιγάλεω και είμαι απόφοιτη της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών, της Δραματικής Σχολής Διομήδη Φωτιάδη και του Εργαστηρίου Δημοσιογραφίας του ΑΝΤ1. Εργάστηκα για πολλά χρόνια ως φιλόλογος σε φροντιστήρια μέσης εκπαίδευσης και δούλεψα ως ηθοποιός στο θέατρο και στην τηλεόραση. Σήμερα ασχολούμαι με τη μεγάλη μου αγάπη, τη συγγραφή, παράλληλα κάνω επιμέλειες σε βιβλία και μεταφράσεις ξένων μυθιστορημάτων, ενώ (επειδή το μικρόβιο της υποκριτικής άπαξ και το κολλήσει κάποιος δεν θεραπεύεται ποτέ) παίρνω μέρος και σε μεταγλωττίσεις ξένων τηλεοπτικών σειρών. Γενικά μου αρέσει να κάνω πολλά πράγματα ταυτόχρονα (το σίγουρο είναι ότι δεν βαριέμαι ποτέ!). Αγαπώ πολύ τα ταξίδια και το θέατρο, λατρεύω να περνάω πολύ χρόνο στην κουζίνα και να επιδίδομαι μετά μανίας στη μαγειρική και τη ζαχαροπλαστική, να καλώ φίλους στο σπίτι για φαγητό και κουβεντούλα, να περνάω όμορφες στιγμές με τον άντρα μου και τον γιο μου. Ως χαρακτήρας είμαι ιδιαίτερα πεισματάρα, τελειομανής, αφόρητα ξεροκέφαλη, αγχώδης, ολίγον γκρινιάρα (προσωπικά, προτιμώ το παραπονιάρα, αλλά οι υπόλοιποι δεν συμφωνούν), έχω μανία με τη λεπτομέρεια και… ωχ! Όλα τα ελαττώματά μου είπα! Ε, καλά, όχι όλα! Έχω κι άλλα… πολλά! Έχω και τα καλά μου, όμως (νομίζω!), αλλά προτιμώ να αφήνω τους άλλους να τα ανακαλύπτουν.

Υπήρχε κάποιο πλεονέκτημα λόγω των σπουδών σας (πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών) το οποίο σας βοήθησε να γίνετε μία καταξιωμένη συγγραφέας ή η συγγραφή είναι απλά και μόνο ταλέντο;

Οπωσδήποτε οι σπουδές μου με βοήθησαν σε ό,τι αφορά την έκφραση και γενικότερα τον χειρισμό της γλώσσας, από κει και πέρα, όμως, νομίζω ότι η συγγραφή -όπως και οτιδήποτε στη ζωή μας- χρειάζεται πολλή δουλειά, συνέπεια και επιμονή. Το όποιο ταλέντο από μόνο του δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Ταλέντο σημαίνει πως κάποιος έχει κλίση, έχει έφεση σε κάποιον τομέα, ίσως ακόμα και μια ευκολία. Ωστόσο, αν κάποιος επαναπαυθεί στην ευκολία του, δεν μπορεί να προχωρήσει πολύ, να εξελιχθεί. Προσωπικά, διαβάζω πολύ -τόσο Έλληνες όσο και ξένους συγγραφείς- και προσπαθώ σε κάθε βιβλίο να κάνω ένα βήμα πιο μπροστά, τόσο ως προς το θέμα όσο και ως προς τη γραφή αυτήν καθαυτήν.

Tι φοβάστε, τι αγαπάτε και τι έχετε χάσει;

Φοβάμαι την απώλεια των αγαπημένων μου προσώπων, αγαπώ την οικογένειά μου και τους φίλους μου (εντάξει, η μεγαλύτερή μου αγάπη, ως γνήσια Ελληνίδα χαζομαμά είναι ο γιος μου), τα βιβλία, τα ταξίδια και το θέατρο. Έχω χάσει κάποιους αγαπημένους φίλους, που εξακολουθώ βέβαια να τους κουβαλάω μέσα στην καρδιά μου, μου λείπουν όμως πολύ.

– Πώς ηρεμείτε;

Οι στιγμές που καθόμαστε αγκαλιά με τον άντρα μου και τον γιο μου στον καναπέ είναι ο καλύτερος τρόπος για να νιώσω ήρεμη. Βέβαια, αν ρωτήσετε τον Τάσο (ο ταλαίπωρος ήρωας-σύζυγος) και τον Γιώργο (ο μικρός μου, ο οποίος κοντεύει πια τα δεκαεπτά, με περνάει ένα κεφάλι και με λέει και κοντή!) θα σας πουν ότι δεν ηρεμώ ποτέ, απλώς χαλαρώνω λιγάκι, γιατί κατά τ’ άλλα είμαι διαρκώς «στην πρίζα». Μάλλον έχουν δίκιο… το ομολογώ.

«Ο θησαυρός της Σμύρνης» το 10ο επιτυχημένο βιβλίο σας το οποίο πήγε σε επανέκδοση. Τι θα διαβάσουμε;

Πρόκειται για τη νέα περιπέτεια του αγαπημένου μου αστυνομικού διδύμου, του Μάνου Βαρσάμη και της Έλσας Γληνού. Οι δυο τους προσπαθούν να διαλευκάνουν τη δολοφονία ενός παλιού φίλου του Βαρσάμη, του αιωνόβιου Χριστόδουλου Ραγιόγλου, ο οποίος ήρθε βρέφος από τη Σμύρνη το 1922. Πολύ σύντομα, όμως, ο Μάνος και η Έλσα θα αντιληφθούν ότι για να βρουν τον δολοφόνο του Χριστόδουλου θα πρέπει να επιστρέψουν νοερά στη Σμύρνη του 1922, αφού εκεί βρίσκεται η αιτία που οδήγησε στον θάνατό του.

Πολλά βιβλία έχουν γραφτεί γύρω από την «καταστροφή της Σμύρνης το 1922», ποια είναι η δική σας προσέγγιση; Τι το διαφορετικό θα διαβάσουμε;

Ο «Θησαυρός της Σμύρνης» είναι ένα αστυνομικό μυθιστόρημα με φόντο τα ιστορικά γεγονότα της Σμύρνης του 1922. Δεν πρόκειται για ιστορικό βιβλίο, παρότι ένα μεγάλο κομμάτι του αφορά την περίοδο εκείνη. Όταν ήρθε στο μυαλό μου η ιδέα για το συγκεκριμένο βιβλίο (και η ιδέα είχε από την αρχή σχέση με τη Σμύρνη του 1922) θεώρησα μεγάλη πρόκληση να γράψω ένα μυθιστόρημα που θα συνδυάζει το ψυχολογικό θρίλερ (το είδος το οποίο υπηρετώ) με την ιστορική αφήγηση. Επομένως, οι αναγνώστες δεν θα διαβάσουν ένα ιστορικό μυθιστόρημα που θα αναφέρεται στην τόσο τραγική εκείνη εποχή, θα έχουν όμως την ευκαιρία να παρακολουθήσουν «στιγμιότυπα» από τη ζωή των Ελλήνων στη Σμύρνη, από τον ξεριζωμό τους και από την εγκατάστασή τους στη μητέρα-πατρίδα ως πρόσφυγες, ενώ παράλληλα θα ακολουθήσουν τον Μάνο Βαρσάμη και την Έλσα Γληνού σε μία ακόμα περιπέτεια.

Χρειάστηκε κάποια έρευνα για να γράψετε το μυθιστόρημά σας; Πόσο καιρό σας πήρε η συγγραφή του;

Η συγγραφή του βιβλίου διήρκεσε σχεδόν έναν χρόνο, ο περισσότερος από τον οποίον αναλώθηκε στην έρευνα για τη συλλογή των στοιχείων που αφορούσαν τη συγκεκριμένη περίοδο. Διάβασα αρκετά βιβλία με θέμα τη Μικρασιατική καταστροφή, καθώς και διάφορα άρθρα και μαρτυρίες που ανακάλυψα στο διαδίκτυο, για να καταφέρω τόσο να αναπαραστήσω την ατμόσφαιρα εκείνης της εποχής όσο και για να είμαι συνεπής σε ό,τι αφορά την αφήγηση των ιστορικών γεγονότων. Πάντα στα βιβλία μου κάνω έρευνα, όμως στο συγκεκριμένο αυτή ήταν πιο ενδελεχής και μακροχρόνια, ωστόσο αποκόμισα πολλές γνώσεις και έμαθα γεγονότα που αγνοούσα για αυτήν την τόσο μαύρη σελίδα της ιστορίας μας.

Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Γράφετε κάποιο νέο έργο;

Μόλις ολοκλήρωσα το επόμενο μυθιστόρημά μου, το οποίο έχει και πάλι ήρωες το αγαπημένο μου αστυνομικό δίδυμο, τον Μάνο Βαρσάμη και την Έλσα Γληνού. Πρόκειται για έναν ακόμα δυσεπίλυτο γρίφο που καλούνται να λύσουν, για μια ιστορία με πολύ μυστήριο και αγωνία, η οποία έχει ως φόντο τη Γαλλία του 19ου αιώνα και τους «καταραμένους ποιητές». Παράλληλα ολοκλήρωσα την αφήγηση των βιβλίων μου «Μαύρα σαν τον έβενο μαλλιά», «Αθώοι Ένοχοι», «Το χέρι του Θεού» και «Ο θησαυρός της Σμύρνης» που πλέον κυκλοφορούν και ως audiobooks από τη συνδρομητική πλατφόρμα Jukebooks. Ήταν ένα πρότζεκτ που πραγματικά λάτρεψα, αφού η συμμετοχή μου ήταν διπλή (συμμετείχα με την ιδιότητα της συγγραφέως αλλά και της ηθοποιού, διαβάζοντας τα βιβλία μου).

Περισσότερα για την συγγραφέα και το βιβλίο: εδώ

Οι φωτογραφίες από το επίσημο site του εκδοτικού και το προφίλ της συγγραφέως στο FB.

Ο Γιώργος Δόλγυρας γεννήθηκε στα Ιωάννινα 10.05.89. Μεγάλωσε στην Έδεσσα και τα τελευταία χρόνια ζει στην Θεσσαλονίκη. Φοίτησε στη Νομική του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου. Σπούδασε στο ΙΕΚ ΑΚΜΗ στο τμήμα Δημοσιογραφίας. Παρακολούθησε μαθήματα σκηνοθεσίας, θεάτρου και συγγραφής. Εργάστηκε σε διάφορες θεατρικές και κινηματογραφικές παραγωγές. Το 2020 εκδόθηκε η πρώτη του συλλογή διηγημάτων Τρόμου – Φαντασίας: «Σκοτεινά Φεγγάρια», η οποία κυκλοφόρησε από τις «Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή». Αρθρογραφεί επίσης στον ιστότοπο πολιτισιμού: culturepoint.gr.