Η Δοβλέτογλου Ευτυχία, συγγραφέας του έργου «Οι Ναυαγοσώστες», σήμερα είναι η καλεσμένη μας στο your e-articles ώστε να μας μιλήσει για το έργο της και την ίδια.
Λίγα λόγια για εσάς ώστε να σας γνωρίσουμε;
Ονομάζομαι Δοβλέτογλου Ευτυχία και ανακάλυψα την αγάπη μου για το βιβλίο, όταν η δασκάλα στο δημοτικό ζήτησε να δανειστούμε ένα βιβλίο από τη βιβλιοθήκη του σχολείου. Στην πορεία, ανακάλυψα και το ταλέντο μου στη συγγραφή, γράφοντας πολλές ιστορίες για μένα, μέχρι να νιώσω έτοιμη το 2014, που έγραψα Το Ρόδο της Κορέας. Το έκανα αυτοέκδοση στο σάιτ lulu.com και το δώρισα στη βιβλιοθήκη της γειτονιάς μου. Αυτό το βιβλίο έμελλε να γίνει το πρώτο μιας τριλογίας που αγκαλιάστηκε από τον κόσμο. Η τριλογία πλέον υπάρχει μόνο ως τόμος (και οι τρεις ιστορίες μαζί) σε ebook στο lulu. Μετά ακολούθησε το βιβλίο Στη Σεούλ από τις εκδόσεις Φυλάτος και το βιβλίο Οι Ναυαγοσώστες πάλι από τις εκδόσεις Φυλάτος. Επίσης, έγραψα ένα χριστουγεννιάτικο παραμύθι, το οποίο αφηγήθηκε ο κύριος Κωστής Τσατσαρός που έχει την ραδιοφωνική εκπομπή ΑΘΛΗΤΗΡΙΟΣ – ΖΜΣ στο Libero 107.4. Σπούδασα γραφιστική και είμαι επίτιμη δημοσιογράφος για το σάιτ της Νοτιοκορεατικής κυβέρνησης. Τέλος, είμαι εθελόντρια προώθησης του τουρισμού της Νότιας Κορέας για το Υπουργείο Τουρισμού, Αθλημάτων και Τεχνών της Κορέας και υποτιτλίστρια κορεατικών σειρών και ταινιών.
Τι είναι αυτό που αγαπάτε στη συγγραφή και γιατί επιλέξατε αυτό και όχι μια άλλη μορφή τέχνης για να εκφραστείτε;
Όταν γράφω μια ιστορία νιώθω να μεταφέρομαι στον κόσμο που έχω δημιουργήσει και πολλές φορές εντυπωσιάζομαι με τα συναισθήματα που μου προκαλεί η ίδια η ιστορία που γράφω. Μου αρέσει να περιγράφω ένα τοπίο, ένα σπίτι και να το χτίζω μπροστά στα μάτια μου, όσο πιο πιστό με την πραγματικότητα μπορεί να γίνει. Να δημιουργώ έναν χαρακτήρα που άλλοτε θα τον αγαπά ο αναγνώστης και άλλοτε θα θέλει να τον δείρει. Επίσης, αυτό που αγαπώ είναι ότι μπορώ να εκφράσω τις σκέψεις και τα όνειρά μου και αυτά να καταγραφούν σε ένα κομμάτι χαρτί με ένα όμορφο εξώφυλλο και να τα μοιραστώ με άλλους ανθρώπους.
Υπάρχουν λογοτέχνες από τους οποίους έχετε επηρεαστεί ή θαυμάζετε;
Θαυμάζω πολλούς λογοτέχνες. Έλληνες και ξένους. Μερικοί από αυτούς που αγαπώ είναι η Άλκη Ζέη και η Νικόλ-Αννα Μανιάτη από Έλληνες και από ξένους αγαπώ τον Χένινγκ Μανκέλ, Ιούλιος Βερν, Ρικ Μοφίνα, Χίτσκοκ, Στάιν, Ένιντ Μπλάιτον, Πολ Ζακ Μπονζόν, η Χουάνγκ Σουν Μι, η Χαν Κανγκ, η Τζένιφερ Ντόνελι και άλλοι πολλοί.
Ας προχωρήσουμε τώρα στο έργο σας, τι αποτέλεσε ερέθισμα για να γραφτούν «Οι Ναυαγοσώστες»;
Είχα διαβάσει τα σχόλια κάποιων αναγνωστών που έλεγαν πως δεν υπάρχει κάποιο καθαρά καλοκαιρινό βιβλίο. Ήθελαν μια ανάλαφρη καλοκαιρινή ιστορία που να διαδραματίζεται δίπλα στη θάλασσα, να έχει καλοκαιρινές περιγραφές και να είναι από Έλληνα συγγραφέα. Τότε, σκέφτηκα πως αυτή ήταν μια ωραία ιδέα για την επόμενη ιστορία μου. Έτσι, όταν έπλασα την ιστορία στο μυαλό μου, πήγα στα Νέα Φλογητά και συνειδητοποίησα ότι θα «έδενε» πολύ καλά με την ιστορία και από εκείνη τη στιγμή, ξεκίνησε το ταξίδι.
Το έργο αποπνέει μία αρκετά καλοκαιρινή ατμόσφαιρα, είναι έτσι, τι πρόκειται να διαβάσουμε;
Ο βασικός κορμός της ιστορίας μου είναι μια ανάλαφρη ρομαντική, κωμική ιστορία με θάλασσα και καλοκαιρινή ατμόσφαιρα, όπως είπατε. Δεν είναι όμως μόνο αυτό! Στην ιστορία μου υπάρχουν και κοινωνικά μηνύματα, όπως αυτό της φιλίας, της πίστης στον εαυτό μας και πραγματεύομαι και δύσκολα ζητήματα όπως αυτό της ενδοοικογενειακής βίας και του εκφοβισμού. Απλά, τα θέματα αυτά δεν καταλαμβάνουν το μεγαλύτερο κομμάτι της ιστορίας μου, γιατί δεν ήταν ο σκοπός μου να βαρύνω την ιστορία και χαίρομαι που το πέτυχα, όπως διαβάζω στα μηνύματα που λαμβάνω από τους αναγνώστες.
Είστε η πιο κατάλληλη για να μας μιλήσετε για τον συγκεκριμένο λαό, έχουμε κοινά στην κουλτούρα;
Έχουμε πολλά κοινά τόσο στα θετικά όσο και στα αρνητικά στοιχεία των δυο λαών. Βέβαια, δεν έχουμε μόνο κοινά, αλλά θεωρώ ότι οι ομοιότητες είναι περισσότερες. Αυτή τη φορά, θα μιλήσω για τις διαφορές που έχουμε ως λαοί, μιας και συνέχεια λέω τις ομοιότητες. Οι Κορεάτες είναι εσωστρεφής λαός και ανοίγονται δύσκολα σε σχέση με τον Έλληνα. Όταν νιώθει ο Κορεάτης την αδικία, θα βγει να κάνει διαμαρτυρία και να παλέψει για αυτό που πιστεύει ότι του το στερούν άδικα. Αν και στους δυο λαούς υπάρχει μια πίεση από τους γονείς, τα αφεντικά, την κοινωνία, τη γειτονιά, τους συγγενείς και τους φίλους, στην Κορέα είναι ίσως λίγο παραπάνω. Αν και θυμάμαι περιπτώσεις ανάλογης πίεσης και σε Έλληνες. Έχοντας συνεχή επικοινωνία με τους Κορεάτες φίλους μου, κατάλαβα ότι είναι πολύ ευαίσθητοι και για αυτό η αρνητική κριτική και η πίεση τους απελπίζει σε σημείο που να σκέφτονται την αυτοκτονία. Στην Κορέα, λόγω της πίεσης και της ερωτικής απογοήτευσης έχουν φτάσει σε έναν μεγάλο αριθμό αυτοκτονιών, κάτι που αρχίσαμε να έχουμε και εμείς πλέον. Σίγουρα, όμως, οι Κορεάτες το είχαν εδώ και πολύ καιρό.
Ακόμη και στις ταξιδιωτικές προτιμήσεις, οι Κορεάτες σκέφτονται διαφορετικά από εμάς. Προτιμούν να ταξιδεύουν με οργανωμένες εκδρομές και ξεναγό. Από την άλλη, εμείς προτιμούμε περισσότερο να κλείνουμε μόνοι μας τα εισιτήρια, ξενοδοχείο και ό,τι άλλο χρειαστούμε. Αν και πίνουμε κι εμείς, οι Κορεάτες πίνουν υπερβολικά πολύ, κάτι που δε μου αρέσει. Επίσης, να αναφέρω πως στην Κορέα τιμωρείται ο ένοχος ακόμη και αν είναι πλούσιος ή πολιτικός, κάτι που δεν ισχύει σε άλλες χώρες. Αν θυμάστε, η πολιτικός Park Geun-hye κατηγορήθηκε για μίζες και πώς άσκησε την επιρροή της για να βάλει τη φίλη της σε δουλειά και συνελήφθη. Κατηγορίες που είναι ανόητες για εμάς, αλλά εκεί τιμωρήθηκε η συγκεκριμένη πολιτικός. Όπως και κάποιοι κληρονόμοι της Samsung που πήγαν φυλακή για διαφθορά. Στις ομοιότητες θα αναφερθώ εν συντομία και είναι η ενωμένη οικογένεια, ο πατριωτισμός, η αγάπη για το φαγητό, οι βόλτες, η παρόμοια ιστορία, ο Κορεατικός Πόλεμος που ένωσε τις δυο χώρες, η πίεση της μάνας για μια δουλειά στο δημόσιο, η πίεση στις σπουδές, έχουμε και οι δυο χώρες φροντιστήρια και την υποχρεωτική στρατιωτική θητεία στους άντρες και άλλα πολλά.
Στη χώρα μας ήρθαμε σε επαφή με την νοτιοκορεάτικη κουλτούρα σε μεγάλο βαθμό από τη σκληρή και δραματική σειρά του Netflix «Το παιχνίδι του καλαμαριού». Είναι τόσο άγρια η κοινωνία της Ν. Κορέας; Οι σειρές και η λογοτεχνία θεωρείτε ενώνει λαούς ή όλα είναι μυθοπλασία και δεν μπορούμε να λάβουμε την πραγματική πληροφορία;
Οι Κορεάτες αποτυπώνουν την πραγματική ζωή όπως είναι, δίνοντας μεγαλύτερη βαρύτητα στο αρνητικό κομμάτι. Έχουν τη νοοτροπία να πιστεύουν πως μόνο στη χώρα τους έχει διαφθορά και οι άλλες χώρες είναι παραδεισένιες. Είναι δηλαδή λίγο αρνητικοί σαν χαρακτήρες και αυτήν την νοοτροπία βγάζουν και στις ταινίες τους, θέλοντας να τις φέρουν πιο κοντά στα ξένα πρότυπα και το δίπτυχο σεξ και βία που ξέρουν ότι πουλάει. Η σειρά Το Παιχνίδι του Καλαμαριού θυμίζει ταινία και έτσι, έχει αυτήν την αύρα. Πού θέλω να καταλήξω; Οι Κορεατικές σειρές μου έμαθαν τα πολιτικά παιχνίδια και το παρασκήνιο με επιχειρηματίες και όχι μόνο, κάτι που δε σου δείχνουν σειρές άλλων χωρών και για αυτό σόκαρε κάποιους το εμπόριο οργάνων. Ας μη κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας. Στο εμπόριο οργάνων εμπλέκονται οι μεγάλοι όλων των χωρών και αποφασίζουν πού θα πάνε και θα στήσουν τα εργαστήριά τους. Όποιος πιστεύει ότι δεν ισχύει, τότε απλά ζει σε ένα ροζ συννεφάκι. Διαφθορά και φτώχεια; Πού δεν υπάρχουν; Απλά, οι Κορεάτες τολμούν και το δείχνουν. Τόσο στις σειρές όσο και στη λογοτεχνία. Ο κάθε συγγραφέας καταθέτει την ψυχή του και τις εμπειρίες του σε ένα έργο. Τη φαντασία την αφήνει για τις ιστορίες φαντασίας. Προσωπικά, θεωρώ ότι δεν γίνεται προσπάθεια ωραιοποίησης κάποιας κατάστασης ή χώρας μέσα από την τηλεόραση ή τη λογοτεχνία. Είναι η οπτική πλευρά του εκάστοτε συγγραφέα και σίγουρα μέσα από μια δουλειά, ερχόμαστε πιο κοντά σε μια χώρα, μαθαίνοντας μερικά πράγματα.
Η ναυαγοσώστρια Θάλεια Αναγνώστου ερωτεύεται τον Νοτιοκορεάτη ναυαγοσώστη Κιμ Τσανγκ Σικ, πιστεύετε τέτοιοι έρωτες είναι εφικτοί στη πραγματικότητα ή πάντα θα μένουν στο ιδανικό φάσμα της λογοτεχνίας;
Γνωρίζω αλλοδαπές που έχουν παντρευτεί Νοτιοκορεάτες και είναι μαζί εδώ και χρόνια. Και δε μιλάω για αλλοδαπές γυναίκες γειτονικών χωρών με την Κορέα, αλλά και Ελληνίδες. Οπότε, θα απαντήσω ότι είναι εφικτό, αλλά για να μπορέσει να διατηρηθεί η σχέση και να αντέξει στον χρόνο, θα πρέπει κάποιος από τους δυο να είναι διατεθειμένος να προσαρμοστεί με τον τρόπο ζωής του άλλου, ανάλογα βέβαια με το πού θα μείνουν. Πουθενά δεν είναι τέλεια και σίγουρα χρειάζεται χρόνος και υπομονή. Κάτι που απαιτείται και ανάμεσα σε ζευγάρια της ίδιας εθνικότητας.
Τελειώνοντας αυτή την συνέντευξη θα θέλαμε να μας πείτε για τα μελλοντικά σας σχέδια, θα ακολουθήσουν και άλλα λογοτεχνικά έργα;
Έχω γράψει μια μικρή ρομαντική ιστορία με Έλληνες πρωταγωνιστές και έχω ξεκινήσει ήδη να γράφω το νέο μου ρομαντικό μυθιστόρημα που θα αφηγηθεί μια δυνατή ιστορία αγάπης με πολλά εμπόδια, τα οποία φαίνονται να είναι αδιαπέραστα.
Δείτε το βιβλίο εδώ
Βιογραφικό
Η Δοβλέτογλου Ευτυχία γεννήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 1982 και ζει στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε γραφιστική σε δημόσιο Ι.Ε.Κ. και εργάστηκε ως γραφίστρια και υπάλληλος γραφείου. Τώρα είναι επίτιμη δημοσιογράφος για το site της νοτιοκορεατικής κυβέρνησης, εθελόντρια προώθησης του τουρισμού της Νότιας Κορέας για το Υπουργείο Τουρισμού, Αθλημάτων και Τεχνών της Κορέας και υποτιτλίστρια σειρών και ταινιών.
Αγαπά τη συγγραφή και το διάβασμα από παιδί και έχει γράψει ήδη μια τριλογία («Το Ρόδο της Κορέας», «Η Πέρλα της Κορέας» και «Ο Άγγελος της Νότιας Κορέας») που τοποθετείται στο 1820 κάνοντάς τα αυτοέκδοση σε αμερικανικό site. Η επιτυχία των βιβλίων της έδωσε ώθηση να γράψει ξανά, απευθυνόμενη αυτήν τη φορά σε ελληνικό εκδοτικό οίκο, ώστε να προσεγγίσουν το βιβλίο της περισσότεροι Έλληνες αναγνώστες. Η αγάπη της για τη Νότια Κορέα χρονολογείται από το 2010 και μελετώντας την εντυπωσιάζεται διαρκώς με τις ομοιότητες που κρύβουν οι δυο αυτοί λαοί.
