Ο Στράτος Καμπισιούλης είναι ένας από τους νεότερους καραγκιοζοπαίχτες της Ελλάδας. Μόλις σε ηλικία 17 ετών έχει πραγματοποιήσει αρκετές παραστάσεις καθώς και έχει μαθητεύσει δίπλα στους πιο σπουδαίους του Θεάτρου Σκιών. Σε μια εποχή που η οθόνη από ένα smartphone ή ένα tablet είναι κυρίαρχη στη ζωή των νεότερων γενιών, ο Στράτος έρχεται να μας θυμίσει τη δύναμη της παράδοσης του λατρεμένου Καραγκιόζη. Με αφορμή την παράσταση του «Ο Καραγκιόζης πρόεδρος του συλλόγου Ειρήνης και αγάπης» την Κυριακή 13 Οκτωβρίου στον πολυχώρο «Καλλινίκη» στα Βριλήσσια τον φιλοξενώ στο yourearticles.
-Πώς ήταν τα παιδικά σου χρόνια;
Γεννήθηκα στην Αθήνα το 2007. Έζησα πολύ ευχάριστα παιδικά χρόνια. Πρόλαβα στα τελειώματα την ίσως μια άλλη παιδική εποχή. Θυμάμαι κάθε απόγευμα μέχρι και τα μέσα του Δημοτικού μαζευόμασταν όλα τα παιδιά στη γειτονιά στο πάρκο με τους γονείς μας, κουβεντιάζαμε, παίζαμε, τρέχαμε. Τώρα δεν ξέρω κατά πόσο γίνεται αυτό. Από μικρό με έστελναν γονείς και οι συγγενείς για τα έκτακτα ψώνια στα μαγαζιά της γειτονιάς. Πράγμα που επίσης δεν ξέρω αν συμβαίνει τώρα. Βέβαια έτσι που έχουμε γίνει…πού να το αφήσεις το παιδί σου μόνο του; Όχι ότι δεν υπήρχαν τότε φόβοι, δεν είμαι και τόσο παλιός(χαχα). Απλά όσο περνάει ο καιρός αγριεύουν τα πάντα.
-Η πιο έντονη ανάμνηση που θυμάσαι;
Από πολύ μικρός ζούσα την κάθε στιγμή. Ακόμα και σε κάποια όχι τόσο καλή ημέρα προσπαθούσα πάντα να βρω κάτι θετικό. Κάτι που έμαθα, που γνώρισα, που κέρδισα. Εξάλλου χαμένη ημέρα δεν υπάρχει. Έντονες αναμνήσεις λοιπόν είναι τα παιδικά χρόνια που ήδη αναπολώ. Δυστυχώς δεν τα ζουν τα σημερινά παιδιά έτσι. Τα περισσότερα τα σέρνουν οι γονείς τους σε μια πληθώρα δραστηριοτήτων ή τα παρκάρουν σε μια τηλεόραση. Εγώ ήμουν και είμαι τυχερός επειδή έχω εξαιρετικούς γονείς. Ο σωστοί γονείς, κατά τη γνώμη μου, πρέπει να “ψαρεύουν” τα ταλέντα του παιδιού τους και όχι να τα δημιουργούν οι ίδιοι.
-Η πρώτη φορά που είδες παράσταση του Θεάτρου Σκιών ήταν όταν ήσουν τεσσάρων χρονών. Τα συναισθήματά που κυριάρχησαν μέσα σου;
Ήταν μαγικά! Χάθηκα στον μαγικό κόσμο του Καραγκιόζη. Άναψαν τα φώτα του μπερντέ και είδα το φως το αληθινό (χαχα)! Οι λαρυγγόφωνές, οι φοβερές φιγούρες και η μαγεία της σκιάς ήταν κάτι ξεχωριστό που λάτρεψα από την πρώτη στιγμή.
-Πότε κατάλαβες ότι θέλεις να γίνεις καραγκιοζοπαίχτης;
Να σας πω την αλήθεια, δεν κλήθηκα να πάρω κάποια απόφαση. Έγιναν όλα αυτόματα σε εμένα. Από τις πρώτες φορές που είδα παράσταση, ξεκίνησα να φτιάχνω τις δικές μου φιγούρες (από διάφορες χαρτοκοπτικές που κυκλοφορούσαν) και από τότε δεν άφησα ποτέ τον Καραγκιόζη. Και ούτε θα το κάνω.
-Η πρώτη φορά που έπαιξες μπροστά σε κοινό;
Πάντα είχα ένα κοινό απ’ όσο θυμάμαι. Ή την οικογένεια μου, ή φίλους που ερχόντουσαν σπίτι, ή γείτονες στο χωριό. Η πρώτη μου παράσταση σε πολύ κόσμο ήταν όταν σε ηλικία πέμπτης δημοτικού παρουσίασα στην Ελληνογαλλική Σχολή Ουρσουλινών, ένα απόσπασμα από τη ζωή του Αθανάσιου Διάκου μέσα από το Θέατρο Σκιών. Είχε περισσότερα από 500 άτομα (μικρούς και μεγάλους). Δεν θα ξεχάσω όταν τελείωσα και βγήκα για υπόκλιση. Είχαν συγκινηθεί όλοι και απλά χειροκροτούσαν. Ήταν βέβαια και το απόσπασμα που είχα διαλέξει συγκινητικό και με πολλή ένταση.
-Είχες τρακ;
Όποιος καλλιτέχνης σας πει ότι δεν έχει είναι ψεύτης. Όλοι έχουμε. Άλλοτε πολύ, άλλοτε λίγο. Εγώ τότε είχα τρακ επειδή ήταν η πρώτη φορά που έπαιζα σε τόσο πολύ κόσμο αλλά και επειδή ήταν πολύ απαιτητική η παράσταση. Έπρεπε μέσα σε λίγα λεπτά να βγάλω μίσος, στεναχώρια, πόνο, ηρωισμό και φυσικά γέλιο.
-Ποιος είναι ο αγαπημένος σου χαρακτήρας του Θεάτρου Σκιών;
Πέρα από τον Καραγκιόζη, θα έλεγα ότι είναι ο Μπάρμπα Γιώργος. Είναι πάντα δίκαιος και ατρόμητος. Βγαίνει στον μπερντέ με ένα παραδοσιακό, λεβέντικο τσάμικο και ύστερα βάζει τάξη. Κάθε κατεργάρης πάει στον πάγκο του!
-Συνεργάστηκες με σπουδαίους καραγκιοζοπαίχτες. Τι εισέπραξες δίπλα τους;
Είχα την τύχη να γνωρίσω και να συνεργαστώ με σπουδαίους καραγκιοζοπαίχτες. Τον Θανάση Σπυρόπουλο και το γιό του Κώστα που ήταν οι δάσκαλοι μου, τον Άθω Δανέλη, τον Πάνο Καπετανίδη, τον Γιάννη Νταγιάκο, τον Τάσο Γεωργίου, τον Νικόλα Τζιβελέκη και πολλούς άλλους. Εισέπραξα πρώτα απ’ όλα αγάπη, πολλές όμορφες αναμνήσεις και πολλές συμβουλές.
-Υπάρχει κάποια συμβουλή που σου έδωσαν και την ακολούθησες;
Όχι κάτι συγκεκριμένο. Ο καθένας μου έδινε τις δικές του συμβουλές. Εγώ έπαιρνα τα θετικά στοιχεία κάθε καραγκιοζοπαίχτη και σε συνδυασμό με δικές μου επιρροές διαμόρφωσα το παίξιμο μου. Όλοι όμως με συμβούλευαν ότι αν πάψω να το αγαπώ, να το αφήσω. Το Θέατρο Σκιών αν το δεις σαν δουλειά ή αγγαρεία, το έχασες το παιχνίδι.
-Τα στοιχεία που ορίζουν έναν ικανό καραγκιοζοπαίχτη;
Το Θέατρο Σκιών είναι ένα one man show όπως λέμε. Όλα τα κάνει ένας άνθρωπος. Τις φωνές, τα εφέ, το σενάριο (που εκείνη την ώρα δημιουργείται), τα φώτα, τον ήχο και πάρα πολλά άλλα. Με λίγα λόγια τα πάντα. Όσα μπορείτε και δεν μπορείτε να φανταστείτε. Αυτά είναι τα στοιχεία που ορίζουν έναν ικανό καραγκιοζοπαίχτη. Αλλά το πιο σημαντικό δεν είναι μόνο να μπορείς να τα συνδυάσεις όλα αυτά αλλά να τα κάνεις με αγάπη και σεβασμό στο κοινό σου.
-Η σχέση των νεότερων γενιών με το Θέατρο Σκιών;
Όπως έχουν διαμορφωθεί τα πράγματα, όλα τα παιδιά έχουν τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν έστω για μια φορά κάποια παράσταση Θεάτρου Σκιών. Τα μαγεύει τα παιδιά επειδή είναι κάτι πολύ ανώτερο του tablet και της τηλεόρασης. Είναι κάτι ζωντανό! Το ότι λέει ένα παιδί κάτι και ο Καραγκιόζης απαντάει εκείνη την ώρα δίνει την αίσθηση στο παιδί ότι είναι μοναδικό και συμμετέχει στην παράσταση, νιώθει μέρος της.
-Τα όνειρα σου για το μέλλον;
Αυτή τη στιγμή είμαι μαθητής της Γ’ Λυκείου με στόχο στο μέλλον να γίνω εκπαιδευτικός. Έχω μεταδοτικότητα και υπομονή. Πιστεύω ότι θα τα καταφέρω. Εννοείται ότι θα συνεχίσω να διασκεδάζω τα μικρά και τα μεγάλα παιδιά όσο ζώ.
-Ετοιμάζεις κάτι αυτή την περίοδο;
Αν δεν παινέψεις το σπίτι σου, θα πέσει να σε πλακώσει! Σας περιμένω όλους σε μια διαφορετική παράσταση Θεάτρου Σκιών με τίτλο «Ο Καραγκιόζης πρόεδρος του συλλόγου Ειρήνης και αγάπης» την Κυριακή 13 Οκτωβρίου στον πολυχώρο «Καλλινίκη» στα Βριλήσσια, στις 12:00. Να με γνωρίσετε, να σας γνωρίσω και να περάσουμε μαζί ένα όμορφο Κυριακάτικο πρωινό.
-Τι σου έρχεται στο μυαλό όταν λες το όνομα Στράτος Καμπισιούλης;
Στο μυαλό μου έρχεται το moto μου. Τα λόγια του Μεγάλου.Αλεξάνδρου. «Τίποτα δεν είναι αδύνατο για αυτόν που προσπαθεί».
Σας ευχαριστώ πολύ για την όμορφη κουβέντα! Το απόλαυσα!!!
-Στράτο σε ευχαριστώ πολύ για την επικοινωνία μας.
Εγώ σε ευχαριστώ πολύ για την όμορφη κουβέντα. Το απόλαυσα!
Συνέντευξη στον Χρήστο Ηλιόπουλο
Στράτος Καμπισιούλης: εδώ
Διαβάστε περισσότερες συνεντεύξεις: εδώ
