Σήμερα θα γνωρίσουμε την Αντιγόνη Γαβρίδου, την συγγραφέα μιας συλλογής διηγημάτων που μας δείχνει από μια άλλη οπτική της γνωστές γυναίκες της ελληνικής μυθολογίας.
– Ας μάθουμε κάποια πράγματα για σένα. Με τι ασχολείσαι όταν δεν γράφεις και ποιος είναι ο μεγαλύτερός σου φόβος;
Όταν δεν γράφω μου αρέσει να διαβάζω, να κάνω βόλτες στο αγαπημένο μου βιβλιοπωλείο, να εξερευνώ τη φύση, να φτιάχνω δημιουργικά πράγματα με τα χέρια μου, καθώς και να περνάω χρόνο με την κόρη μου. Φοβάμαι πολλά πράγματα και για να είμαι ειλικρινής έχω συνειδητοποιήσει πως όσο μεγαλώνω αποκτώ όλο και πιο πολλούς φόβους που παλαιότερα δεν είχα. Νομίζω, ωστόσο, πως αυτό που φοβάμαι περισσότερο είναι ο θάνατος ή μια σοβαρή ασθένεια κάποιου αγαπημένου μου προσώπου.
– Ποιοι είναι οι ήρωές σου στην πραγματική ζωή;
Οι ήρωες μου είναι όλοι εκείνοι οι άνθρωποι που παλεύουν με τέρατα καθημερινά και συνεχίζουν να στέκονται στα πόδια τους. Ο καθένας πολεμά με τα δικά του τέρατα· για άλλους το τέρας είναι η φτώχεια, για άλλους η κατάθλιψη, για άλλους η κακοποίηση ή ο εκφοβισμός. Με ό,τι κι αν πολεμούν, αυτοί οι άνθρωποι είναι οι ήρωες μου.
– Ποιος είναι ο αγαπημένος σου συγγραφέας;
Έχω πολλούς αγαπημένους συγγραφείς, μα κανένας δεν είχε μεγαλύτερη επίδραση στην ψυχοσύνθεση και την προσωπικότητα μου περισσότερο από τον Τόλκιν. Πιστεύω πως δε θα ήμουν αυτή που είμαι σήμερα αν δεν είχα διαβάσει τις ιστορίες του και δεν είχα λατρέψει τον κόσμο του. Ήταν ο λόγος που ξεκίνησα τη συγγραφή σε ηλικία δώδεκα ετών και δε θα ξεχάσω ποτέ την δική μου πρώτη ιστορία με ξωτικά.
– Ας περάσουμε και στην «Δικαίωση». Τι σε ώθησε να συγγράψεις την συγκεκριμένη συλλογή;
Λάτρευα τη μυθολογία από πολύ μικρή ηλικία. Φυσικά, γνώριζα τους μύθους όπως όλοι μας… μόνο από τη μια πλευρά. Κάποια στιγμή στο λύκειο, με αφορμή το μάθημα της Αντιγόνης κατάλαβα για πρώτη φορά πραγματικά πόσο πατριαρχική ήταν η αρχαία ελληνική κοινωνία, πόσο περιορισμένες ήταν οι γυναίκες και πως οι ζωές τους ακροβατούσαν διαρκώς στο τεντωμένο σκηνή των αντρικών ορέξεων και επιθυμιών. Τότε, λοιπόν, άρχισα να βλέπω τον κόσμο εντελώς διαφορετικά, άρχισα να επανεξετάζω τους μύθους που είχα διδαχθεί και τότε κατάφερα να δω το βουβό πόνο των γυναικών που κρύβονταν πίσω από τα σπουδαία κατορθώματα των αντρών. Έτσι, χρόνια μετά, αποφάσισα να δώσω φωνή σε αυτές τις γυναίκες, να τις αφήσω να αφηγηθούν την ιστορία από τη δική τους πλευρά.
– Πιστεύεις ότι υπάρχει δικαίωση;
Γενικά ναι, πιστεύω πως κάποια στιγμή η δικαίωση έρχεται. Ίσως έγκαιρα ή ίσως όταν δεν τη χρειαζόμαστε πια ή όταν δεν έχει πια σημασία, μα πράγματι πιστεύω πως μέσα από τον προσωπικό μας αγώνα… έρχεται.
– Μέδουσα, Πενθεσίλεια, Κασσάνδρα, Περσεφόνη, Κλυταιμνήστρα. Ποια ήταν η αγαπημένη σου και γιατί;
Όλες έχουν μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου, αλλά νομίζω πως αν πρέπει να επιλέξω θα πω την Κλυταιμνήστρα. Το γεγονός πως έχει περάσει στην ιστορία ως μια αδίστακτη φόνισσα, παρακινούμενη από τόσο ποταπά κίνητρα όπως η ζήλια με θυμώνει περισσότερο απ’ όσο μπορώ να εκφράσω. Ο Αγαμέμνονας είχε θυσιάσει την κόρη της σαν ζώο πάνω στο βωμό και είχε σκοτώσει κι ένα ακόμα παιδί της από τον πρώτο γάμο, αλλά φυσικά, το αφήγημα της πατριαρχίας ήταν συγκεκριμένο και μαρτυρούσε ξεκάθαρα τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία.
– Πότε ξεκίνησε η ενασχόλησή σου με την μυθολογία;
Νομίζω από τα πρώτα μου χρόνια στο δημοτικό. Το βιβλίο ιστορίας της τρίτης δημοτικού έχει μείνει ανεξίτηλα χαραγμένο στη μνήμη μου. Ήταν το αγαπημένο μου μάθημα, ενώ για μεγάλο διάστημα των παιδικών μου χρόνων κοιμόμουν με την Ιλιάδα πάνω στο κομοδίνο μου.
– Ετοιμάζεις κάτι καινούργιο αυτόν τον καιρό και μιας και κλείνουμε την συνέντευξη πες μας μια ευχή για το μέλλον.
Έχω ξεκινήσει να γράφω ένα μυθιστόρημα της κατηγορίας dark academia. Η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω ακόμα πότε θα το ολοκληρώσω, μα ανυπομονώ να γνωρίσουν όλοι τους νέους μου ήρωες, που έχουν ήδη καταφέρει να τρυπώσουν στην καρδιά μου. Εύχομαι όλοι οι άνθρωποι να σέβονται περισσότερο ο ένας τον άλλον και να καταλάβουν πως είναι πολλά περισσότερα αυτά που τους ενώνουν, από εκείνα που τους χωρίζουν. Ευχαριστώ από καρδιάς για τη φιλοξενία.
Άποψη:
Κασσάνδρα, Κλυταιμνήστρα, Πενθεσίλεια, Μέδουσα, Περσεφόνη. Γνωστές προσωπικότητες της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας. Στη συγκεκριμένη συλλογή όμως παρατηρούμε τις ιστορίες τους από μία άλλη οπτική, την δική τους. Μας παρουσιάζουν τις ζωές τους, τα γεγονότα που δημιουργήσαν τον μύθο, την ανθρώπινη πλευρά τους. Σε γλώσσα απλή, χωρίς βερμπαλισμούς, έντονες περιγραφές και ζωντανές εικόνες η συγγραφέας δίνει σ’ αυτές τις γυναίκες την «Δίκαιωση» όπως αναφέρεται στον τίτλο. Για πρώτη φορά οι γυναίκες αυτές δεν αντιμετωπίζονται ως τέρατα αλλά όπως ανέφερα και παραπάνω ως άνθρωποι. Η μάνα, η ιέρεια στον ναό, η αδερφή, η πολεμίστρια, η κόρη. Οι ρόλοι που είχαν πριν κατηγορηθούν για τα σχέδια των θεών. Η Αντιγόνη Γαβρίδου με την γραφή της και την κινηματογραφική αφήγηση δημιουργεί ανάμεικτα συναισθήματα. Μας κάνει να συμπονούμε αυτούς τους χαρακτήρες, να κλαίμε με τα πάθη τους. Επιπλέον, στο βιβλίο υπάρχουν αρχαία ρητά όπως και ο όμορφος σχεδιασμός στις σελίδες που θα συναρπάσουν. Σίγουρα είναι ένα καλογραμμένο βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί.
Περισσότερα για το βιβλίο εδώ: https://e-mati.gr/vivlia-elliniki-logotexnia/dikaiwsh-antigone-gavridou-mati-ekdoseis.html
