«Το μακρύ σοκάκι» είναι ο τίτλος του νέου βιβλίου του Γιώργου Γιώτσα που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λυκόφως. Το συγκεκριμένο βιβλίο μπορεί άνετα να χαρακτηριστεί ως ένα μανιφέστο ή μία βίβλος αλήθειας ζωσμένη με το λογοτεχνικό στοιχείο της ονειρικής φαντασίας. Ο συγγραφέας ευρηματικά με καίριο και ανατρεπτικό τρόπο καταδεικνύει πως τα άτομα που ξεχωρίζουν από το πλήθος οδηγούνται στο περιθώριο. Θίγει την κακοποίηση των ζώων από περίεργες και διαταραγμένες προσωπικότητες. Μιλάει για την αδερφική αγάπη ακόμα και όταν οι καταστάσεις είναι τέτοιες που θα οδηγούσαν σε φυγή.
Όλα αυτά περνάνε ως μηνύματα μέσα από το δύσκολο είδος του φανταστικού. Σε έναν κόσμο εν τέλει σκοτεινό και ανελέητο κάπου υπάρχει λίγο φως να φωτίσει τις ζωές μας ακόμα και όταν όλα σε οδηγούν στην απελπισία.
«Δε θα πλησιάσεις ποτέ το νεκροταφείο ακόμα και αν ακούσεις το κάλεσμά της», τα λόγια της γιαγιάς στον Ζήση για να τον προστατέψει. Το κάλεσμα είναι για παιδιά διαφορετικά, αλαφροΐσκιωτα. Ίσως τελικά αυτό το κάλεσμα είναι η εξιλέωση και ο εξαγνισμός για όσα παιδιά αδικήθηκαν στη ζωή.
Και ξάφνου τα σκουλήκια να ουρλιάζουν ακατάπαυστα και ο εφιάλτης να αρχινά, ακόμα ένας εφιάλτης στον οποίο καθοδηγεί τους πάντες η νεκρή Αρετή, ο Ζήσης αρπάζει το ψαλίδι καθοδηγούμενος από την ίδια και λυτρώνει τον αδερφό του.
Αυτός τελικά είναι ο κόσμος, άδικος με τους αδύναμους που διαφέρουν. Μία πραγματική αλήθεια κόντρα στην πολιτική ορθότητα που εξωραΐζει και ομορφαίνει τα πάντα, έρχεται ως κάθαρση για τον αναγνώστη μέσα από την δομημένη πάνω στον ονειρικό ρεαλισμό ιστορία του Γιώργου Γιώτσα που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λυκόφως και θα σας καθηλώσει…
Το βιβλίο τιμήθηκε με το Πρώτο Βραβείο Everly.
Οπισθόφυλλο βιβλίου: Η ανήλικη Αρετή δολοφονείται. Όμως, η δολοφονία της δεν συντάραξε το χωριό Πλατανιά γιατί δράστες ήταν τα αλαζονικά παιδιά του εύπορου εμπόρου Μηλιώση, αλλά και γιατί το θύμα ήταν μία «καθυστερημένη». Κι ενώ συλλογικά ο θάνατος του κοριτσιού αποδίδεται σε δυστύχημα, ο δεκατριάχρονος Ζήσης «πνίγεται». Έχει και εκείνος έναν αδελφό που πάσχει από ψυχικό νόσημα, έναν αδελφό που ουρλιάζει τις νύχτες και ζει δεμένος με λουριά σε μια σοφίτα.
Ο Ζήσης βρίσκει παρηγοριά στη μουσική, στην οποία τον μυεί η μητέρα του, μέχρι που θα ακούσει από τη βασανισμένη γιαγιά του μία μαρτυρία για κάτι που η ίδια είδε στο μακρύ σοκάκι, τον στενό δρόμο που ενώνει την πλατεία του χωριού με το νεκροταφείο. Η γιαγιά τον προειδοποιεί να μην ανταποκριθεί αν ακούσει το κάλεσμα, τη νύχτα με το ολόγιομο φεγγάρι.
Αλλά το κάλεσμα θα το ακούσει άλλος.
Βρείτε το βιβλίο από τις εκδόσεις Λυκόφως: εδώ
