Σημερινή μας καλεσμένη στο yourearticles, η Καίτη Δροσίνη. Σε μια συνέντευξη ώστε να γνωρίσουμε την ίδια, αλλά και το πιο πρόσφατο αστυνομικό μυθιστόρημά της με τίτλο «Παλέτα Δολοφόνου», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ελκυστής.
-Για αρχή, θα θέλαμε να σας γνωρίσουμε περισσότερο. Πείτε μας μερικά λόγια για εσάς.
Γεννήθηκα σε ένα ιστορικό χωριό, την Κορώνη Μεσσηνίας, μεγάλωσα δίπλα από το κάστρο της και όλο αυτό συνέβαλε στο να αναπτύξω τη φαντασία μου. Ασχολούμαι επαγγελματικά με την κεραμική ζωγραφική και προσπαθώ καθημερινά να αφιερώνω χρόνο στη συγγραφή. Διαβάζω πολλά βιβλία και εύχομαι όσο περνούν τα χρόνια να μπορώ να διαβάσω ακόμη περισσότερα. Λατρεύω τη φύση και τα ζώα.
-Ποιο βιβλίο αγαπάτε περισσότερο και γιατί;
Είναι πάρα πολλά τα βιβλία που αγαπώ και το καθένα ένα, για τον δικό του λόγο. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο αυτή τη στιγμή. Κατά καιρούς επιλέγω περισσότερο φιλοσοφικά βιβλία γιατί νιώθω την ανάγκη να μελετήσω ιδιαίτερα κείμενα, άλλες στιγμές επιλέγω πιο χαλαρά αναγνώσματα και ούτω καθεξής. Θεωρώ πως οι περισσότεροι συγγραφείς κοπιάζουν πολύ και μας προσφέρουν πολλά αξιόλογα βιβλία.
-Υπάρχει κάποιο λογοτεχνικό είδος που ξεχωρίζετε; Αν ναι, γιατί επιλέγετε το συγκεκριμένο;
Ξεχωρίζω τα ιστορικά. Μας προσφέρουν γνώσεις και πολλές λεπτομέρειες που ίσως δεν διδαχτήκαμε. Θα ήταν πολύ ωραίο, το υπουργείο παιδείας να μοίραζε σε μαθητές γυμνασίου σημαντικά ιστορικά βιβλία που έχουν γραφτεί από σπουδαίους λογοτέχνες.
-Πώς προέκυψε η συγγραφή;
Από το δημοτικό. Μικρή έγραφα αρκετούς κωμικούς διαλόγους, δημιουργούσα φανταστικούς χαρακτήρες κι ενώ μου άρεσε πολύ αυτό που έκανα, ταυτοχρόνως δεν το θεωρούσα και πολύ φυσιολογικό, κι έτσι τα κρατούσα για εμένα. Κάπου στο γυμνάσιο έδειξα κάποια χειρόγραφα στον φιλόλογο της τάξης μας και με συμβούλεψε, προτείνοντας μου κάποιους τρόπους βελτίωσης. Αργότερα μια άλλη φιλόλογος μας έδινε λογοτεχνικά βιβλία, στις διακοπές του Πάσχα, και πάνω σε αυτά κάποιες εργασίες. Μετέπειτα –και καθώς διάβαζα- ανέπτυξα μεγάλη αγάπη για την λογοτεχνία.
-Πέρα από τη συγγραφή, έχει γίνει γνωστό ότι ασχολείστε και με τη ζωγραφική. Θεωρείτε ότι συνδέονται άρρηκτα αυτές οι δύο τέχνες;
Για εμένα αποτελούν αδιαχώριστα στοιχεία του εαυτού μου. Η ζωγραφική πολλές φορές με έχει συγκρατήσει από τις απειλές της κατάθλιψης. Λίγο πολύ όλοι περνάμε δύσκολα, το βασικό είναι να βρίσκουμε καταφύγιο στην τέχνη ή σε ό,τι μας κάνει να ξεχνιόμαστε και να νιώθουμε καλά. Η συγγραφή δημιουργεί νέους κόσμους στο χαρτί και αυτές οι εικόνες μπορούν να αποτυπωθούν στον καμβά. Μπορούν να μας βοηθήσουν να ολοκληρώσουμε μια μεγαλειώδη προσωπική κατάσταση κι επιθυμία, κάτι πρωτόγνωρο ή ακόμη κι εξωπραγματικό.
-Κι ας περάσουμε στο πιο πρόσφατο έργο σας, μια νουβέλα, με τίτλο «Παλέτα δολοφόνου», από τις Εκδόσεις «Ελκυστής». Μιλήστε μας για το συγκεκριμένο βιβλίο.
Πρόκειται για μια περιπέτεια με αστυνομική χροιά. Διαβάζουμε για την εξέλιξη ενός ζωγράφου, την πετυχημένη πορεία του και φυσικά την αναγνώρισή του. Παράλληλα ψάχνουμε μαζί με τον αστυνόμο Αντώνη Καμπά, στοιχεία για την εξιχνίαση ενός εγκλήματος. Είναι μια μικρή φόρμα βιβλίου, που σίγουρα δε θα κάνει τους αναγνώστες να βαρεθούν.
-Τι αποτέλεσε πηγή έμπνευσης σας για τη συγκεκριμένη ιστορία;
Μια ξύλινη καλύβα στο δάσος, ήταν το πρώτο ερέθισμα. Έπειτα έπρεπε να συνδέσω κάποια γεγονότα ώστε να δημιουργηθεί η ιστορία, γύρω από αυτό. Μου αρέσει να περνάω καλά μηνύματα στους αναγνώστες όπως και να αποδίδεται δικαιοσύνη, πάντα στο τέλος.
-Γιατί επιλέξατε αυτόν τον τίτλο;
Γιατί ο κεντρικός μας ήρωας είναι ζωγράφος και επειδή η παλέτα είναι το βασικό εργαλείο της ζωγραφικής, δεν μπορούσα να σκεφτώ κάτι άλλο. Επίσης όπως αναμειγνύουμε τα χρώματα επάνω στην παλέτα και ζωγραφίζουμε, είναι σαν να φτιάχνουμε οι ίδιοι την τύχη της ζωής μας.
-Απ’ όσα βιβλία έχετε εκδώσει, υπάρχει κάποιο που να ξεχωρίζετε λίγο παραπάνω;
Τα αγαπώ όλα ως παιδιά μου αλλά ξεχωρίζω ελάχιστα παραπάνω τον Μανδραγόρα. Θεωρώ πως είναι πρωτότυπη ιδέα και του αξίζει κάτι καλύτερο.
-Τι μελλοντικά σχέδια υπάρχουν;
Εκτός από την ηρεμία και την υγεία, που εκλιπαρώ, τα σχέδιά μου περιορίζονται γύρω από τη λογοτεχνία, ανάγνωση, συγγραφή, μελέτη και βελτίωση. Έχω πάρα πολλές ιδέες αυτή τη στιγμή που θέλω να τις υλοποιήσω. Γράφω ένα βιβλίο για την παιδική βία και είναι τόσο δύσκολο που με εξαντλεί ψυχικά αλλά όταν ολοκληρωθεί με το καλό, έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου ένα feelgood βιβλίο, όπως είναι το «Διαμέρισμα με αριθμό 7».
-Από τη μέχρι τώρα πορεία σας στο χώρο της συγγραφής… Ποια είναι η συμβουλή που έχετε να δώσετε σε κάποιον που θέλει να γευτεί τον ίδιο χώρο;
Να μην τα παρατάει! Προσωπικά αντιμετώπισα πολλές δυσκολίες και πόρτες κλειστές. Υπάρχουν αρκετοί αξιόλογοι συγγραφείς που δυστυχώς βρίσκονται στην αφάνεια. Εύχομαι να δοθεί σε όλους η ευκαιρία να δουν το βιβλίο τους να κυκλοφορεί και να αγαπιέται από το αναγνωστικό κοινό.
-Σας ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας!
Κι εγώ σας ευχαριστώ πολύ!
Περισσότερα για τη συγγραφέα Καίτη Δροσίνη και το βιβλίο της: εδώ
Διαβάστε περισσότερες απόψεις για βιβλία και συνεντεύξεις συγγραφέων εδώ
