Από τις εκδόσεις Νίκας κυκλοφόρησε η πρώτη ποιητική συλλογή της πολυτάλαντης και πολυσχιδούς Βάσως Κανιώτη, την οποία σήμερα έχουμε κοντά μας σε μία συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης.
– Εκτός από την συγγραφή ασχολείστε ακόμα με τη ζωγραφική, στιχουργική έχοντας μελοποιήσει κάποιους στίχους σας και είστε ραδιοφωνικός παραγωγός, πολυπράγμων το δίχως άλλο. Θα μας μιλήσετε για όλα αυτά ώστε να σας γνωρίσουμε;
Η αλήθεια είναι ότι μεγάλο μέρος της καθημερινότητάς μου απασχολείται με τις καλλιτεχνικές μου δραστηριότητες. Η εκπομπή που κάνω στο ραδιόφωνο, η οποία πραγματεύεται την τέχνη της συγγραφής και του θεάτρου, η αρθρογραφία που έχει μπει εντατικά στη ζωή μου, είναι ένα ακόμη κομμάτι των δραστηριοτήτων μου. Στα διάφορα sites που αρθρογραφώ κάνω συνεντεύξεις και αφιερώματα σε ανθρώπους του καλλιτεχνικού στερεώματος. Ξεφεύγοντας από αυτά περνάω στο κομμάτι της μουσικής για την ακρίβεια της στιχουργικής. Κάποιοι εξαιρετικοί φίλοι και συνεργάτες ανακάλυψαν τον λυρισμό που έκρυβαν οι στίχοι μου και τους μελοποιήσαν, δημιουργώντας ως τώρα εφτά πανέμορφα τραγούδια. Η ζωγραφική είναι μία ακόμα μεγάλη μου αγάπη. Λατρεύω να αποτυπώνω τις σκέψεις μου σε ένα καμβά και να δίνω ζωή και χρώμα σε όσα στριφογυρίζουν στο μυαλό μου. Με λίγα λόγια, λοιπόν, οι τέχνες είναι από τα σημαντικότερα κομμάτια της ημέρας μου.
– Ποιοι οι φόβοι σας και ποια τα όνειρά σας;
Με τρομάζει πολύ η επιβαλλόμενη αδράνεια. Όταν αναγκάζεσαι, για διάφορους λόγους, να ξυπνάς και να πορεύεσαι μέσα στη μέρα σου αδρανής. Χωρίς στόχους, χωρίς όνειρα, χωρίς σκοπό. Μου θυμίζει κάτι από θάνατο όλο αυτό. Κατ’ επέκταση, με τρομάζει και ο θάνατος. Τα όνειρά μου είναι «ολιγαρκή» θέλω απλά να μπορώ να κάνω όσα αγαπώ, χωρίς περιορισμούς.
– Ποια στοιχεία επιδοκιμάζετε και αποδοκιμάζετε σε έναν άνθρωπο;
Τα στοιχεία που επιδοκιμάζω και εξαίρω στους ανθρώπους είναι η ταπεινότητα και το να είναι «αθόρυβοι» στις κινήσεις, τις συμπεριφορές τους. Αντιθέτως, αποδοκιμάζω την επιπολαιότητα και τους επιφανειακούς ανθρώπους.
– Ποιο είναι το μεγαλύτερο προσόν και ελάττωμά σας;
Νομίζω ότι είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα, προσόν και ελάττωμα. Η ανέχειά μου προς τους ανθρώπους.
– Αν η ζωή είχε χρώμα, ποιο χρώμα θα ήταν αυτό και γιατί; Είστε αισιόδοξος ή απαισιόδοξος ως άνθρωπος;
Θεωρώ ότι από την φύση μου και όχι και για τόσο σοβαρούς λόγους, είμαι αρκετά απαισιόδοξος άνθρωπος, χωρίς αυτό να σημαίνει όμως ότι είμαι εσωστρεφής και μονόχνωτη. Κάποιοι θα περίμεναν να ακούσουν ότι το αγαπημένο μου χρώμα θα ήταν το μαύρο, ένα χρώμα που ενδεχομένως ταίριαζε με την μελαγχολική μου φύση. Παραδόξως όμως, το αγαπημένο μου χρώμα είναι το έντονο βαθύ ροζ κι αυτό γιατί μου θυμίζει κάτι από άνοιξη.
– Τι σημαίνει η ποίηση για εσάς;
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, θυμάμαι να υπάρχουν γύρω μου χαρτιά και μολύβια. Πάντα σε περίοπτη θέση ένα κομμάτι χαρτί να μπορέσω να ακουμπήσω την σκέψη μου. Επομένως το πρώτο μου ποίημα γεννήθηκε σε πολύ μικρή ηλικία, κάτι που σημαίνει ότι η ποίηση αποτέλεσε για μένα έναν σπουδαίο τρόπο έκφρασης, έναν σημαντικό τρόπο και μέσο επικοινωνίας και μοιράσματος. Η ποίηση ήταν, είναι και θα είναι εκείνο το φωτεινό δωμάτιο που θα τρέξω όταν θα έχω ανάγκη λίγο ήλιο. Εκείνο το παράθυρο που θα ακουμπήσω να πάρω λίγο αέρα όταν όλα μέσα μου με πνίγουν. Εκείνη η έξοδος κινδύνου που θα με σώσει από όσα με καταδυναστεύουν.
– Στην ποιητική συλλογή σας: «Τρεις εποχές και μια άνοιξη», τι θα διαβάσουμε;
Η ποιητική μου συλλογή που φέρει τον τίτλο «Τρεις εποχές και μια άνοιξη» κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Νίκας και αποτελείται από 35 ποιήματα σε ελεύθερο στίχο. Τα ποιήματα αυτά γράφτηκαν σε διάστημα τεσσάρων χρόνων, σε τέσσερις διαφορετικές εποχές. Σε διαφορετικά γεγονότα που συνέβησαν αυτές τις εποχές, στα συναισθήματα που σου γεννάει κάθε εποχή, με μια ιδιαίτερη έμφαση στην άνοιξη, όπου είναι και η αγαπημένη μου εποχή. Θεωρώ ότι η άνοιξη είναι η εποχή της αναγέννησης, η εποχή που ξαναζωντανεύει ότι σκότωσε ο ψυχρός χειμώνας, η εποχή της ανανέωσης, η δική μου εποχή.
– Θα μας αφιερώσετε ένα μικρό ποίημά σας ως δείγμα γραφής;
ΝΑ ΓΕΛΑΣ
Μη ξεχνάς να γελάς..
Σ’ εκείνες τις μάχες
που σ’ άφησαν νικημένη κι ανίσχυρη στο πεδίο, να γελάς..
Στις κακές ζαριές που έφερες
και σε κάναν να χάσεις την παρτίδα, να γελάς..
Στους μουντούς ουρανούς
που με νεροποντές απειλούνε
την εύθραυστη σου σάρκα να βρέξουν, να γελάς..
Στις γειτονιές που θρηνούν για τα παιδιά τους που φύγαν, να γελάς..
Στα τρένα που καταφέραν
να σου κλέψουν ανθρώπους, αφήνοντας σε σ’ ένα σταθμό πληγωμένη, να γελάς..
Σ’ αυτούς που σου κλείσαν τους δρόμους και αδιέξοδα χτίσαν μπροστά σου, να γελάς..
Στις φυλακές που εκείνοι δημιουργήσαν για σένα, δίνοντας σου εσύ το κλειδί μια βαριάς κλειδαριάς να γυρίσεις, να γελάς..
Στις ατσάλινες αλυσίδες που στα πόδια σου πέρασαν, όταν τους ζήτησες ένα χαρούμενο βαλς να χορέψεις, να γελάς..
Σ’ εκείνους που φύγαν
και πήραν μαζί τους απ’ την ψυχή σου κομμάτια αφήνοντάς την ανάπηρη με δύο δεκανίκια
να ζήσει, να γελάς..
Στις μοναξιές που απρόσκλητα ήρθαν και στην πλάτη σου κάθησαν λυγίζοντάς σε, να γελάς..
Στις αγέλαστες μέρες
εσύ να γελάς.
Εσύ να γελάς να ξεθωριάζεις το μαύρο μου.
Εσύ να γελάς να γυρίζει η γη μου γαλήνια.
Εσύ να γελάς να βρίσκει το νόημα της η ζήση μου.
Εσύ να γελάς πριν ξεψυχήσει η ελπίδα μου..
Στους απαρηγόρητους κόσμους..
Στους βασανισμένους καιρούς..
Στους δυστυχισμένους ανθρώπους..
Και σε όλους αυτούς, εσύ να γελάς..
Μ’ ακούς;
Να μου γελάς…!!
– Λίγοι διαβάζουν λογοτεχνία πλέον, ακόμα λιγότεροι ποίηση, γιατί συμβαίνει αυτό, βλέπετε να αλλάζει στο μέλλον και αν ναι, πώς;
Η αλήθεια είναι ότι διαφωνώ, εν μέρη, με αυτό. Πιστεύω ότι ο κόσμος διαβάζει αρκετά. Το αναγνωστικό κοινό είναι αρκετά μεγάλο. Κι επειδή τυχαίνει να βρίσκομαι στο χώρο της λογοτεχνίας και μέσω του ραδιοφώνου αλλά και της αρθρογραφίας, με μεγάλη μου χαρά ανακαλύπτω ότι οι άνθρωποι έχουν σε περίοπτη θέση το βιβλίο. Είτε σε ηλεκτρονική μορφή, είτε σε έντυπη. Τώρα, αν θέλετε να μιλήσουμε και για ποίηση, ναι, εδώ τα πράγματα είναι λίγο πιο δύσκολα και αυτό γιατί, η ποίηση σαν λογοτεχνικό είδος είναι κάπως παρεξηγημένη. Κάποιοι την θεωρούν δυσκολονόητη, κουραστική και αδιάφορη. Αυτό που έχω να προτείνω εγώ, όμως, είναι το εξής. Να κρίνουμε πάντα εκ του αποτελέσματος, πράγμα που σημαίνει ότι καλό θα είναι να δίνουμε μια ευκαιρία σε όλα τα συγγραφικά πονήματα και που ξέρεις καμιά φορά το είδος που παραγκώνιζες τόσο καιρό να γίνει το αγαπημένο σου.
– Ποια τα μελλοντικά σας σχέδια;
Μέσα στον χειμώνα θα κυκλοφορήσει και η συλλογή διηγημάτων, η οποία είναι έτοιμη και λίγα βήματα πριν την τελική της έντυπη μορφή. Ένα καινούριο εγχείρημα για μένα μιας και ξέφυγα από τα γνώριμα μονοπάτια της ποίησης. Ανυπομονώ επίσης για την καινούρια μου εκπομπή στο ραδιόφωνο από την νέα σεζόν, καθώς και για τις εκθέσεις ζωγραφικής που ετοιμάζουμε.
Ευχαριστώ για την φιλοξενία και την όμορφη συζήτηση.
Μπορείτε να αποκτήσετε την ποιητική συλλογή σε όλα τα ενημερωμένα βιβλιοπωλεία ή από το επίσημο e-shop του εκδοτικού: https://www.nikasbooks.gr/product/1205/treis-epoxes-kai-mia-anoixi.html
Βιογραφικό
Η Βάσω Κανιώτη γεννήθηκε στο Αγρίνιο. Έχει σπουδάσει διακοσμητική και μαγειρική. Από την ενηλικίωσή της και έπειτα ζει στην Αθήνα. Ασχολείται µε την ποίηση από τα μαθητικά της χρόνια. Αφιερώνει αρκετές ώρες εντός της ηµέρας, γράφοντας και διαβάζοντας. Πλέον στη ζωή της έχει βάλει τις τέχνες πιο εντατικά. Έχει συµµετάσχει σε αρκετές ποιητικές συλλογές έως τώρα. Αρθρογραφεί σε διάφορα καλλιτεχνικά sites, κάνοντας σε διάφορους καλλιτέχνες, της µουσικής, του θεάτρου και της λογοτεχνίας, συνεντεύξεις και αφιερώματα. Μια ακόµη δραστηριότητά της είναι η στιχουργική. Έχοντας καταφέρει να βγάλει στην επιφάνεια τον λυρισµό που έκρυβαν οι στίχοι, µελοποίησε κάποιους από αυτούς, µε την βοήθεια κάποιων εξαιρετικών µουσικών που ξεκίνησε να συνεργάζεται µαζί τους. Μέχρι στιγµής κυκλοφορούν σε διάφορες ηλεκτρονικές πλατφόρµες έξι τραγούδια σε δικούς της στίχους. Τα τελευταία τρία χρόνια ασχολείται και µε το ραδιόφωνο, κάνοντας µια καλλιτεχνική εκπομπή αφιερωμένη στις τέχνες του θεάτρου και της λογοτεχνίας, που φέρει τον τίτλο «Της τέχνης τα καμώματα», στον ραδιοφωνικό σταθµό Joy Radio. Μια ακόµη µεγάλη της αγάπη αλλά και ένας ακόµη σπουδαίος τρόπος έκφρασης για εκείνη είναι και η ζωγραφική. Έχει λάβει µέρος σε διάφορες ερασιτεχνικές εκθέσεις έως τώρα, και έχει χαρίσει πίνακές της σε συγγραφείς, ώστε να χρησιµοποιηθούν σαν εξώφυλλα βιβλίων.
